Με την εκλογή του Τζέρεμι Κόρμπιν στο τιμόνι των Εργατικών στη Βρετανία, τα μέλη του κόμματος αυξήθηκαν κατακόρυφα. Σήμερα οι Εργατικοί, με 496.000 μέλη, έχουν σχεδόν τριπλάσιο αριθμό μελών συγκριτικά με τους Συντηρητικούς. Στη σελίδα τους στο Facebook έχουν πάνω από 1 εκατομμύριο ακολούθους, ενώ οι Συντηρητικοί περίπου 250.000 λιγότερους. Όμως, έχουν χάσει και τις τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις σε εθνικό επίπεδο από το 2010, τις τελευταίες ευρωεκλογές του 2019 και τη σημαντική μάχη του Brexit το 2016. Από το σπίτι μου στη Γλασκώβη έχουν περάσει εκπρόσωποι των Εργατικών σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά κανείς από τους Συντηρητικούς. Και όμως, οι τελευταίοι κέρδισαν εύκολα τις τελευταίες εκλογές με 11,5 μονάδες διαφορά από τους αντιπάλους τους.
Στην Ελλάδα του 2019, το κόμμα μας έχασε και στις τρεις εκλογικές αναμετρήσεις σε εθνικές, αυτοδιοικητικές εκλογές, ευρωεκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σαφώς μαζικότερες προεκλογικές συγκεντρώσεις από τη Ν.Δ. (σε αριθμούς διά ζώσης, αλλά και διαδικτυακών προβολών). Ο Αλέξης Τσίπρας δεχόταν καθημερινά και από πολύ κόσμο θερμότατες εκδηλώσεις αγάπης, σε αντίθεση με τον αντίπαλό του, ο οποίος φαινόταν να βρίσκεται σε τρομερή αμηχανία κάθε φορά που έπρεπε να συναναστραφεί τους κοινούς θνητούς. Άβολος, αποστασιοποιημένος, κάθε προσπάθειά του να φανεί προσιτός συνοδευόταν από χαβαλέ στις παρέες και memes στα social media Μα πώς χασαμε; Ο Αλέξης Τσίπρας έχει 140.000 περισσότερους ακολούθους από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον ανέμελο πρωθυπουργό μας, και η σελίδα του ΣΥΡΙΖΑ στο Facebook ρίχνει 5.000 likes στο κεφάλι τής (σελίδας της) Ν.Δ. - σε αθλητικούς όρους.
Συνεπείς σε αυτά που λέμε
Παράλληλες πορείες λοιπόν; Όχι. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά θα επιστρέψουν στη διακυβέρνηση της χώρας. Τους λόγους της ήττας και τον απολογισμό των κυβερνητικών μας πεπραγμένων μπορεί να τον βρει κανείς στο κείμενο των συντρόφων Δραγασάκη, Δρίτσα και Μπαλτά. Αν διαφωνούμε με την ανάλυση της ήττας και τη χάραξη στρατηγικής για το μέλλον, να το πούμε. Αν δεν διαφωνούμε όμως, ας είμαστε συνεπείς σε αυτά που λέμε μεταξύ μας και στον κόσμο. Τι καταλαβαίνει ο κόσμος, για παράδειγμα, όταν από τη μια μιλάμε για τρομερή υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης (ενίοτε με γλαφυρά περιγραφικούς όρους) και ταυτόχρονα επαιρόμαστε για το «μαξιλάρι» των 37 δισ. και για το ότι κρατήσαμε την κοινωνία όρθια κατά τη διακυβέρνηση μας; Αλλιώς πρέπει να πούμε ξεκάθαρα τι από αυτά δεν έπρεπε να είχαμε κάνει. Αν δεν το κάνουμε αυτό ταυτόχρονα, τότε είναι για τα likes.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Ενώ ανοίγουμε το κόμμα στον κόσμο, αφήνουμε μια μεγάλη ευκαιρία αναξιοποίητη: Ο κόσμος έρχεται στο κόμμα μας από διαφορετικές αφετηρίες και με διαφορετικές αφορμές. Όμως δεν πρέπει να τον αφήσουμε έτσι. Είναι δουλειά μας να τον εισαγάγουμε στην κουλτούρα του κόμματος, καθώς μας μαθαίνει κι αυτός με τη σειρά του πώς να τον προσεγγίζουμε, τι τον απασχολεί, τι ονειρεύεται. Να τον ακούσουμε, είναι εκ των ων ουκ άνευ, αλλά και να τον μάθουμε, να διαμορφώσουμε ένα κοινό πεδίο που θα αποτελείται από τις προοδευτικές ιδέες μας και θα καθορίζει τις πολιτικές του κόμματός μας. Δεν είναι θεωρητικές ασκήσεις επί χάρτου. Είναι η ζωή μας. Αν χάσουμε αυτό το στοίχημα, ο δεσμός με μόνη συγκολλητική ουσία την αγάπη για τον πρόεδρο του κόμματός μας, και ό,τι μπορεί να προβάλουμε σε αυτόν ο καθένας, πόσο μπορεί να κρατήσει και πόσο ισχυρός μπορεί να είναι; Η διαδικασία ζύμωσης με τον κόσμο είναι επίπονη και απαιτεί σκληρή δουλειά. Αλλά δεν περιλαμβάνει να τον αντιμετωπίζουμε σαν πελάτη που φοβόμαστε πως θα χάσουμε. Είναι το χτίσιμο μιας ουσιαστικής συνύπαρξης. Αν δεν το κάνουμε αυτό, τότε θα είναι μόνο για τα likes.
Θεμιτά, όχι καθοριστικά
Τα likes είναι θεμιτά, αλλά όχι καθοριστικά: Δεν θα προδιαθέσουν την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε θα αποφασίσουν ποιες μάχες πρέπει και ποιες δεν πρέπει να δώσουμε. Δεν θα καθορίσουν την απήχηση του ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματική κοινωνία, ούτε θα δικαιολογήσουν επαναλαμβανόμενες αστοχίες μας. Τα like ίσως είναι εκεί, αλλά ο λαός μπορεί να μας ξεφύγει όσο εμείς τα μετράμε αυτάρεσκα. Και δεν θα τον δούμε πάντα να συμμετέχει σε εκδηλώσεις αγάπης. Δεν θα τον διαβάσουμε στα social media να μας γράφει μπράβο ούτε θα τον ακούσουμε απαραίτητα να εκφράζεται οργισμένα για το τάδε και το δείνα. Για την ακρίβεια, μπορεί να μην τον προσέξουμε καν παρά μόνο όταν ψηφίσει κάτι άλλο, γιατί δεν θα έχουμε καταφέρει να τον πείσουμε με το όραμά μας, την αξιοπιστία και το ήθος μας. Ας δουλέψουμε πάνω σε αυτά λοιπόν. Χωρίς να κόψουμε δρόμο για τα likes.
Η Άννα Ζαμπέλ είναι υποψήφια διδάκτωρ του Bath Univercity, μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ Μ. Βρετανίας
