Ο πολιτικός καθωσπρεπισμός ορίζει την ατζέντα συζητήσεων στον δημόσιο λόγο. Δεκτό κι επιθυμητό, εφόσον συντρέχουν δύο παράγοντες: Πρώτα η τρέχουσα επικαιρότητα και το πόσο απαιτεί μια συναινετική στάση κι έπειτα η σταθερή αξιολόγηση ως πολιτικά ορθή ή όχι της κάθε αντίδρασης.

Σε μια ιδανική κοινωνία, που διέπεται από έναν πολιτικό πολιτισμό, οι πολιτικές αντιδράσεις οφείλουν να είναι εναρμονισμένες με το κοινό εθνικό συμφέρον, την ατζέντα των θεμάτων συζήτησης και τον αποδέκτη του σχολιασμού. Το κοινό αίσθημα ποτέ δεν ζήτησε μετριοπαθή στάση απέναντι σε μια καταδικασμένη στη συνείδησή του εγκληματική οργάνωση: είναι κοινά αποδεκτή η απαξίωση της Χρυσής Αυγής και η σκληρή γλώσσα απέναντί της.

Για ποιο λόγο λοιπόν σοκαρίστηκαν κάποιοι με το πρωτοσέλιδο της “Αυγής” που καταλόγισε ευθύνες σε πολιτικές δυνάμεις και πρόσωπα; Η μοναδική απάντηση που θα είχε ουσιαστικό βάρος θα ήταν εάν οι ισχυρισμοί της “Αυγής” δεν είχαν αληθινή βάση. Εάν δηλαδή το πολιτικό και δημοσιογραφικό τοπίο των ημερών της γιγάντωσης του κοινωνικού αποτυπώματος των νεοναζί κρατούσε μια σταθερή σκληρά καταδικαστική στάση απέναντί τους. Είδαμε όμως κάτι τέτοιο; Η απάντηση, φυσικά -και δυστυχώς-, είναι: όχι.

Πολλοί θεώρησαν ότι ήταν ένα αντιδραστικό πρωτοσέλιδο, λόγω της αλγεινής έμπνευσης της Νέας Δημοκρατίας να σπάσει το δημοκρατικό μέτωπο που είχε σχηματιστεί ενόψει της απόφασης του Εφετείου. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει, καθώς η Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία και η “Αυγή” δεν σταμάτησαν εδώ και δεκαετίες να ζητούν πολιτικές ευθύνες. Ευθύνες που προέκυπταν απλώς με την ανάδειξη της ειδησεογραφίας στο πραγματικό τους μέγεθος και όχι το ξεφόρτωμά τους σε πρόσωπα αντί σε σταθερές πολιτικές γραμμές.

Οι τελευταίες αποκαλύψεις δικαιώνουν τις φωνές ετών, καθώς και το ίδιο το πρωτοσέλιδο που αποτυπώνει με μια φωτογραφία και μια αράδα γραμμών όσα έχουν ειπωθεί: Ο Τάκης Μπαλτάκος, που συνομιλούσε με τον Κασιδιάρη και τον διαβεβαίωνε πως οι κατηγορίες θα εκπέσουν, είναι ο ίδιος που ως γ.γ. του Υπουργικού Συμβουλίου της Νέας Δημοκρατίας μετέφερε στον τότε υπουργό Δικαιοσύνης με εντολή από το Μαξίμου να «κατεβάσει τα μολύβια» στη σύνταξη του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου που θα τύλιγε τη Χρυσή Αυγή. Ο δικηγόρος των Αιγύπτιων ψαράδων κατήγγειλε πως το μοναδικό κόμμα που δεν έστειλε μάρτυρα κατηγορίας στη δίκη ήταν η Νέα Δημοκρατία. Η σοβαρή Χρυσή Αυγή. Οι ευθύνες των ΜΜΕ για τα κοσμικά πορτρέτα του «λαϊκού κινήματος» που προστάτευε τις γιαγιάδες στα ΑΤΜ.

Κι επειδή σε αυτόν τον τόπο τίποτα δεν πρέπει να ξεχνιέται, ας θυμηθούμε την άρνηση της -μόνιμης αντιπροσώπου της Ελλάδας στον ΟΗΕ επί Χούντας- Αλεξάνδρας Μαντζουλίνου στη διακομματική επιτροπή για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών να ενσωματωθούν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ που απαιτούσαν τη μη διαγραφή των ναζιστικών θηριωδιών ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Η τοποθέτηση της μετέπειτα βουλευτή Επικρατείας (1977) με τη Νέα Δημοκρατία ήταν η εξής: «η κοινωνία δεν αισθάνεται τον ίδιο αποτροπιασμό για τα εγκλήματα των ναζί».

Το γάντι λοιπόν δεν το σήκωσε η “Αυγή” ούτε ο δημοκρατικός πολιτικός χώρος αυτού του τόπου. Η αντιφασιστική νοοτροπία της Αριστεράς ήταν ανέκαθεν οδηγός, σε αντίθεση με όψιμους αντιναζί. Όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να ξαναγράψουν την Ιστορία.

* Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης είναι αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτικής Συμμαχίας