Είσθε μια παθογένεια, και μάλιστα η πιο διαχρονική.

Είσθε ο αλαζόνας εκπρόσωπος μίας οικογενειακής δημοκρατίας, που δεν μπορεί να εξηγηθεί με όρους ευρωπαϊκού κράτους, αλλά μόνον ως κάτι τερατογενές από την εποχή της τουρκοκρατίας. Η ρίζα του κακού βρίσκεται σε οικογένειες και φάρες που είχαν την αντίληψη ότι μπορούν να μοιράσουν την Ελλάδα σε τιμάρια· εσείς μάλιστα το τερματίσατε, θέλοντας να μοιράσετε τα τιμάρια κατά το δοκούν, ώστε να εξασφαλίσατε την παραμονή σας στον θρόνο εις το διηνεκές.

Είναι αλήθεια ότι ένα σημαντικό τμήμα του λαού δίνει ενίοτε την ψήφο του σε γόνους, ασχέτως αν διαθέτουν οποιοδήποτε ταλέντο, εκτός από την ακόρεστη δίψα τους για εξουσία πάνω σε μία χώρα που θεωρούν ότι τους ανήκει κληρονομικώ δικαιώματι. Αναρωτιέμαι αν ήλθε η ώρα αυτός ο λαός να κάνει την καλή αρχή με εσάς, αναφωνώντας: “Η Ελλάδα δεν κληρονομείται και δεν διαμοιράζεται σε τιμάρια!”

Οι ψηφοφόροι σας έδωσαν την εξουσιοδότηση μόλις φάνηκε ότι η Ελλάδα εξέρχεται από μία δεκαετή κρίση. Σας προτίμησαν ως νέο, που θα αντιμετωπίζατε έναν άλλον νέο, που ήλθε κατά την γνώμη σας από το πουθενά, με αποτέλεσμα, άραγε τί; Εσείς, ο νέος και πιο φιλόδοξος γόνος μίας μεγάλης πολιτικής οικογένειας, φέρατε ό,τι πιό παληό αντιπροσώπευε αυτή στην ιστορική της διαδρομή: τον ασφυκτικό έλεγχο του κράτους αλλά και του ιδιωτικού τομέα με το ρουσφέτι, προκειμένου να κορέσετε την ακόρεστη δίψα για εξουσία. Και ύστερα αναρωτιέστε πώς γίνεται να βρίσκονται λάθος άνθρωποι σε λάθος θέσεις στις πιο λάθος στιγμές, που συνδέονται με τραγωδίες.

Υπήρξε όντως ένα ιστορικό ανθρώπινο λάθος και αυτό ήταν η ανάδειξή σας στην εξουσία μετά από μία δεκαετή κρίση, από την οποία δεν βγάλατε κανένα θετικό συμπέρασμα, με αποτέλεσμα να αναπαράγετε βιωματικά τις παθογένειες που οδήγησαν την χώρα στον γκρεμό. Και τώρα, σαν ένας θιασάρχης ενός κωμικοτραγικού θιάσου, υποκρίνεσθε ότι θα σώσετε την χώρα, από ποιόν άραγε; Από τον εαυτό σας και τις πολιτικές παθογένειές του;