Ευτυχής θα αισθάνεται η ultra δεξιά πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας από τα έργα και τις ημέρες της κυβέρνησης μόνο μέσα στο πρώτο τετράμηνο.
«Τι τρέχει;« λέει ο ποιητής. »Έγινε κατολίσθηση και έπεσε κάνας βράχος... ο πρωταγωνιστής, ο μέγας τράγος μ' ένα πριόνι φοράει τενεκεδένιο στέμμα και ένα ζευγάρι παρωπίδες, ραντίζει με αίμα τις πέτρινες κερκίδες, κάνοντας το τοπίο να μεγαλώνει».
Ο στρατηγικός στόχος μετά την ιουλιανή παλινόρθωση για «πολιτική γενοκτονία» της Αριστεράς μέχρι εξαφανίσεως από τον πολιτικό χάρτη είναι σε εξέλιξη. Γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές. Για ποιους άραγε;
Το δηλώνουν ευθαρσώς οι εκπρόσωποι της ακροδεξιάς πτέρυγας της Ν.Δ. με κάθε ευκαιρία.
Ξηλώνουν ό,τι φιλολαϊκό και καλό εργασιακό μέτρο πήρε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, δαιμονίζονται με την ιδέα της απλής αναλογικής και την κατάργηση του επαίσχυντου άρθρου περί ευθύνης υπουργών, καταργούν το Πανεπιστημιακό άσυλο και σαράντα νέες σχολές, βαφτίζουν τους πρόσφυγες πολέμου εν μια νυκτί οικονομικούς μετανάστες, προετοιμάζουν στρατόπεδα συγκέντρωσης σαλβινίζοντας επικίνδυνα...
Στήνουν ξανά ένα αυταρχικό κράτος παλιότερων εποχών, του σύγχρονου χωροφύλακα και στο όνομα της ασφάλειας, της ανομίας και των μπαχαλάκηδων... μπουκάρουν σε πανεπιστήμια, καφετέριες και κινηματογράφους.
Ένα κράτος των δήθεν αρίστων, των αποτυχημένων πολιτευτών, ένα κράτος της κανονικότητας που διατάραξε για λίγο η αριστερή παρένθεση.
Αυτή είναι η ιδεολογική ηγεμονία της Δεξιάς. Ηγεμονία που επιβάλλεται με τη δύναμη της ισχύος, της χειραγώγησης της ενημέρωσης, του αυταρχισμού και των επιθετικών νεοφιλελεύθερων πρακτικών (θεοποίηση της αγοράς, μπίζνες παντού, ιδιωτική Υγεία και Παιδεία).
Μιλούν και προπαγανδίζουν για την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς τα τελευταία σαράντα χρόνια γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι ιδέες της Αριστεράς για κοινωνία δίκαιη, με αξίες και ηθική, για ισοτιμία, δημοκρατία, αλληλεγγύη είναι όλα αυτά που τρομάζουν το παλιό σάπιο σύστημα.
Αυτό το παλιό σύστημα που έφερε την κρίση, τα Μνημόνια, τα σκάνδαλα και τη διαφθορά, αυτό που έθρεψε το φίδι του φασισμού.
Η υπεροχή και η ηγεμονία της Αριστεράς σε όλες της τις εκφάνσεις, είτε στην Ελλάδα, είτε παγκόσμια, είναι δεδομένη στα πεδία των γραμμάτων και του πολιτισμού, της λογοτεχνίας, της ποίησης, του κινηματογράφου.
Είναι αδιαμφισβήτητα εκείνες οι φωτεινές μειοψηφίες που με τη δύναμή τους ανοίγουν δρόμους στις κοινωνίες και στους ανθρώπους για ανάταση και αναζήτηση αξιών μέσα από τις τέχνες και τον πολιτισμό, τον πατριωτισμό και την αντίσταση απέναντι στον κατακτητή και στον φασισμό. Αξίες βαθιά ανθρωπιστικές, επαναστατικές, που αντέχουν στον χρόνο.
Σε αντίθεση με τη Δεξιά, που φαίνεται να μην παράγει ιδέες και βλέπει τον άνθρωπο ως αριθμό, ως εξάρτημα μιας οικονομικής διαδικασίας, μιας μηχανής που αποσκοπεί στο όφελος και το κέρδος.
Ενός νεοφιλελεύθερου μοντέλου που φαίνεται να υποχωρεί και να περιχαρακώνεται παγκοσμίως, γιατί δεν προσφέρει πια όραμα στους λαούς μέσα από τις αγορές, τα χρηματιστήρια και τη λιτότητα...
Τα έχει πει άλλωστε και ο Αριστοτέλης ο φιλόσοφος χιλιάδες χρόνια πριν. Άλλο οι πολίτες που συμμετέχουν στα κοινά για το κοινωνικό συμφέρον κι άλλο οι «ιδιώτες» που προσβλέπουν μόνο στο ατομικό όφελος.
Μένει λοιπόν σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ και στην προοδευτική παράταξη που γεννιέται από τις ανάγκες των καιρών να μελετήσουν σε βάθος τα λάθη που έγιναν στην πρώτη διαχειριστική περίοδο διακυβέρνησης και να προετοιμαστούν κατάλληλα ώστε τη δεύτερη φορά που πάντα έρχεται, ίσως και συντομότερα απ' ό,τι φαίνεται, να υπάρξει πραγματική εξουσία και ηγεμονία των ουμανιστικών ιδεών που πρεσβεύει η Αριστερά.
Για το καλό της κοινωνίας!
