Σήμερα στην Εύβοια, χθες στη Θήβα, στην Ελαφόνησο, σε ολόκληρη τη χώρα. Τι να πει κανείς; Κρείττον του λαλείν το σιγάν και για ακόμα έναν λόγο. Στη μικρή μας χώρα με τα αποκαΐδια γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας. Και θυμόμαστε.

Ποιοι χαρακτήριζαν τεμπέληδες τους πυροσβέστες «που δουλεύουν λίγους μήνες κάθε καλοκαίρι» και άρα δεν χρειαζόταν η μονιμοποίησή τους από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ποιοι ψήφισαν κατά όταν το θέμα των προσλήψεων ήρθε στη Βουλή πριν από δύο χρόνια; Ποιοι διέρρεαν μειωτικά και απαξιωτικά για τους πυροσβέστες ηχητικά από την περσινή κόλαση στο Μάτι;

Ποιοι είχαν αφήσει τη χώρα χωρίς δασικούς χάρτες -κάλυψη μόλις 4% παρέλαβε η προηγούμενη κυβέρνηση-, ενώ σήμερα είναι στο 45%; Ποιοι επέτρεψαν ή και συμμετείχαν στις καταπατήσεις, στους αποχαρακτηρισμούς δασικών εκτάσεων, στα «προσεχώς μεζονέτες» στα καμένα;

Ποιοι πρότειναν μετ' επιτάσεως την αλλαγή του άρθρου 24 του συντάγματος για την προστασία των δασών; Μια ματιά στα πρακτικά της αναθεώρησης του συντάγματος θα ήταν πολύ διαφωτιστική. Ποιοι θεωρούσαν ότι τα δάση, τα αρχαία και οι φορείς προστασίας τους, το ΣτΕ και η Αρχαιολογική Υπηρεσία, είναι «καταστροφή» επειδή «δεν επιτρέπουν στη χώρα να αναπτυχθεί»;

Ποιοι θεωρούν τον χαρακτηρισμό Natura κατάρα;

Κρείττον σιγάν λοιπόν, τουλάχιστον μέχρι να ανοίξουμε μια σοβαρή συνολική συζήτηση, να κάνουμε προτεραιοποίηση των αναγκών και των αξιών, και των μεθόδων, και των διαδικασιών, και των νόμων. Και η συζήτηση αυτή επείγει.