«Δεν αντέχω άλλη μια μέρα στη φυλακή. Για ποιο λόγο με κρατάνε; Θέλω να ζήσω ελεύθερος σε μια χώρα, στην Ελλάδα», Μοχάμαντ Χαμίντ. 


Ενας πρόσφυγας από την Ερυθραία, κυνηγημένος από το δικτατορικό καθεστώς της χώρας του, ένας άνθρωπος που φέρει τα σημάδια των βασανιστηρίων στο κορμί του, παραμένει αναίτια φυλακισμένος στις Φυλακές Λάρισας εδώ και 10 μήνες. Ομηρος μιας απίστευτης γραφειοκρατίας, που αφορά όμως και πολλούς άλλους πρόσφυγες, δεν μπορεί να αποφυλακιστεί καθώς εκκρεμεί δικαστική απέλαση εις βάρος του. 
Απογοητευμένος, υποσιτισμένος και ανήμπορος, έχει ξεκινήσει εδώ και 12 μέρες απεργία πείνας, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η ήδη επιβαρημένη υγεία του. Ο ίδιος έχει αιτηθεί πολιτικό άσυλο εδώ και μήνες, το οποίο δεν εξετάζεται, με τη δικαιολογία ότι είναι αδύνατη η επικοινωνία με τις Αρχές της χώρας καταγωγής του. Η Ερυθραία δεν έχει πρεσβεία στην Ελλάδα αλλά ένα προξενείο, του οποίου η διεύθυνση συνεχώς «μετακομίζει». 

Γεννημένος το 1979 στην Ερυθραία, ζει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα χωρίς επίσημα έγγραφα. Το 2009 συνελήφθη και προφυλακίστηκε για υπόθεση ναρκωτικών. Παρέμεινε 4 χρόνια στη φυλακή, εκτίοντας το σύνολο της ποινής του, με συνεπή διαγωγή και πραγματοποιώντας 350 μεροκάματα μέσα στη φυλακή. Από τις 8 Μαΐου 2013 θεωρείται ελεύθερος, υπέγραψε το χαρτί της απόλυσής του, αλλά εξαιτίας της δικαστικής απέλασης παραμένει κρατούμενος-φιλοξενούμενος.

 
«Ο Χαμίντ είναι ένας άνθρωπος με ελεύθερο πνεύμα, που πήγε κόντρα στον δικτάτορα που εξουσιάζει την τύχη κάθε πολίτη της Ερυθραίας και αποχώρησε από τον στρατό και την υποχρεωτική θητεία που έχουν όλοι οι άνδρες έως τα 40 τους χρόνια. Συνελήφθη όταν επιχείρησε να αποδράσει, υπέστη απάνθρωπη μεταχείριση και βασανισμούς με καυτά σίδερα σε όλο του το σώμα και φοβερούς εξευτελισμούς της προσωπικότητάς του από το καθεστώς της χώρας του και το μόνο σίγουρο είναι πως, εάν απελαθεί, όσοι το πράξουν τον καταδικάζουνε σε σίγουρο θάνατο» εξηγούν οι συγκρατούμενοί του στη β' πτέρυγα Φυλακών Λάρισας, συγκλονισμένοι από τις διηγήσεις του Χαμίντ για όσα έζησε στην πατρίδα του. 

«Την έβδομη μέρα της απεργίας όταν τον επισκέφθηκα δεν μπορούσε καν να περπατήσει. Η υγεία των ανθρώπων από την Ερυθραία δεν έχει καμία σχέση με αυτήν ενός Ευρωπαίου πολίτη. Η εικόνα με τα σημάδια στο στήθος του από τα καμένα σίδερα ήταν πολύ σκληρή» λέει στην «Εφ.Συν.» η δικηγόρος του από το Νομικό Παρατηρητήριο για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, Κωνσταντίνα Κάτσια, υπογραμμίζοντας πως «ο ίδιος φοβάται να γυρίσει πίσω και ζητά άσυλο. Εφόσον η απέλαση είναι αδύνατη, επιβάλλεται να κερδίσει την ελευθερία του. Ελπίζω να μην είναι αργά». 

Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της διεθνούς ΜΚΟ Human Rights Watch, μεσαιωνικού τύπου μαρτύρια υφίστανται την τελευταία δεκαετία οι πρόσφυγες από την Ερυθραία, όχι μόνο στη χώρα τους αλλά και σε στρατόπεδα βασανιστηρίων του Σουδάν και της Αιγύπτου, αντιμετωπίζοντας την ωμή βία των δουλεμπόρων, οι οποίοι πολύ συχνά συνεργάζονται με τις διεφθαρμένες δυνάμεις ασφαλείας. 

Διαβάστε ακόμα: Αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Μοχάμαντ Χαμίντ από τους συγκρατούμενούς του στις φυλακές Λάρισας