Να σημειώσω λοιπόν αρχικώς (για να ξεκινήσουμε από τα εύκολα) πως το έργο των πολιτικών δεν κρίνεται από τα προσωπικά μας διαζευτικά, από το «ή το ένα ή το άλλο» αλλά από αυτό καθ αυτό το έργο. Αν δηλαδή έχουν κάνει και το ένα και το άλλο και όσα απαιτούν οι περιστάσεις σε μια δημοκρατική χώρα. Άρα η αντιπαράθεση του ενός απέναντι στο άλλο, το έργο της πυρόσβεσης απέναντι στην τάξη στο μιντιακό τοπίο είναι άστοχη και εσύ γνωρίζεις αν είναι μόνο άστοχη. Πάμε παρακάτω. Το θέμα με τα καπέλα στις κυκλοφορίες των εφημερίδων δεν είναι θέμα του Documento αλλά είναι θέμα που έχει βάλει ο Νίκος Χατζηνικολάου, η Εφημερίδα των Συντακτών, η εφημερίδα Δημοκρατία, η Νέα Σελίδα, η Καθημερινή και σχεδόν όλες οι εφημερίδες πλην Λακεδαιμονίων, δηλαδή Πρώτου Θέματος και ΔΟΜ. Ο δε Νίκος Χατζηνικολάου δεν το έθεσε μόνο ως θέμα, αλλά αποχώρησε και από τις μετρήσεις κυκλοφορίας. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν γιατί το αντιμετωπίζεις ως θέμα του Documento και νομικής εύνοιας προς αυτό.

Πάμε τώρα στα πιο δύσκολα. Τα καπέλα στην κυκλοφορία των εφημερίδων, δεν είναι εμπορικό θέμα, αλλά θέμα Δημοκρατίας και ελευθερίας του Τύπου. Φαντάζομαι πως και εσύ ακόμη αντιλαμβάνεσαι ,αλλά για κάποιον λόγο δεν ομολογείς, πως αν κάποιες εφημερίδες μπορούν να βάζουν καπέλα και να εμφανίζουν μεγάλες κυκλοφορίες και συνεπώς να εισπράττουν το μεγάλο κομμάτι της διαφήμισης αφήνοντας απ έξω τις άλλες, θα καταφέρουν να τις κλείσουν. Βέβαια αυτό δεν ισχύει για όλους, γιατί για παράδειγμα το site στο οποίο αρθογραφείς έπαιρνε και παίρνει για κάποιο λόγο ποσά αναντίστοιχα με την αναγνωσιμότητά του, αλλά γενικά αυτός είναι ο κανόνας.

Αν τώρα αυτός που έχει το πρακτορείο διανομής έχει και εφημερίδες (Μαρινάκης λέγεται) θελήσει να κλείσει μια εφημερίδα μπορεί να το κάνει εύκολα. Πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχει άλλο πρακτορείο και αποτελεί μονοπώλιο. Ενώ αναλαμβάνει τη διανομή, την κάνει με τρόπο που να επηρεάζει την κυκλοφορία της. Δηλαδή ο διανομέας πχ στην Πάτρα, λέει ότι μοίρασε 1.000 φύλλα , αλλά στην πραγματικότητα κράτησε τα περισσότερα από αυτά στις αποθήκες του. Αν σου φαίνονται υποθετικά σενάρια, να σου στείλω εξώδικα που μας γνωστοποίησε η εταιρεία διανομής Άργος, με το οποίο διαμαρτύρεται σε τοπικό διανομέα επειδή δεν μοίραζε το Documento. Και το έστειλε όταν εμείς ανακαλύψαμε πως δεν υπήρχε η εφημερίδα και στείλαμε εξώδικο στους ίδιους .Για να αποδείξουν πως άλλος είναι ο κακός αναγκάζονται να κάνουν την παραδοχή πως δεν μας μοιράζουν. Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και εσύ, αντιλαμβάνεσαι πως γίνεται αυτό που σου περιγράφω.

Τι γινόταν λοιπόν μέχρι σήμερα; Η εφημερίδα Πρώτο Θέμα, «αγόραζε» την κυκλοφορία της, βάζοντας κουπόνια Μαρινόπουλου, αξίας πολλαπλάσιας από την αξία της εφημερίδας. Και δεν είναι μόνο που αγόραζε την κυκλοφορία, αλλά φαίνεται πως με τον πτωχευμένο Μαρινόπουλο γινόταν ένα παιχνίδι διακίνησης μαύρου χρήματος. Αυτό τουλάχιστον ερευνά η Εισαγγελία. Ποιοι είναι οι εκδότες του Πρώτου Θέματος φαντάζομαι ξέρεις αλλά δεν ασχολείσαι με τέτοια βαριά θέματα. Έστησαν μια εφημερίδα και μετά η εφημερίδα πήρε δάνειο για να αγοράσει από τους ίδιους τις μετοχές τους. Παντελονιάσανε έτσι πάνω από 30 εκατομμύρια. Μετά ο εκδότης του Πρώτου Θέματος (ξέρω βαρύ θέμα και αυτό) πιάστηκε με πέντε εκατομμύρια σε μαύρες σακούλες. Ξαναπιάστηκε με 1, 2 εκατομμύρια στα Γαλλοελβετικά σύνορα. Πρόσφατα (θέμα βαρύ σαν πέτρα μάλλον για τα γούστα σου) μια offshore εταιρεία και ένας πτωχευμένος φίλος του Βενιζέλου χρηματοδότησαν το Πρώτο Θέμα. Η offshore ήταν η ίδια εταιρεία ανωνύμου ιδιοκτήτη που χρηματοδότησε και την εταιρεία της Μαρέβας η οποία ούτε αυτή είναι στα καλύτερά της οικονομικά.

Όλα αυτά δεν είναι ούτε κουτσομπολιά ούτε αντιδικίες. Είναι θέματα Δημοκρατίας και σίγουρα όχι θέμα εφημερίδας και διαφημιζόμενου. Μιλάω γι αυτή την Δημοκρατία για την οποία κατά καιρούς αγωνιάς αρθρογραφώντας και λοξοκοιτάζοντας στην ανώνυμη ευθύνη της κακιάς κοινωνίας και της αόριστης παθογένειας. Έχω άλλη άποψη: τη Δημοκρατία την απαγχονίζουν με τα έργα τους δεκαετίες συγκεκριμένοι άνθρωποι και συγκεκριμένα συμφέροντα. Εσύ επιμένεις να αγωνιάς γενικώς εκτός αν πρόκειται για το Documento.

Μια και την άνοιξες την κουβέντα ας πάμε στα πολύ βαριά. Αγαπητέ υπάρχουν άνθρωποι και επαγγελματίες που αντιλαμβάνονται τη δημοσιογραφία ως μια μάχη. Φυσικά μέσα από την προσωπική τους ματιά και το δικό τους σύστημα αξιών. Αλλά μάχη. Ίσως επειδή έγιναν δημοσιογράφοι μέσα από πολλές μάχες. Δεν πίνουν ποτάκια πίσω από μπαράκια αναλύοντας θεριακλήδικες καρααπόψεις ούτε κάνουν καμιά πίτα στο αφεντικό για να βγάλουν το μεροκάματο. Παρερμηνεύτηκαν πολύ τα πράγματα εδώ και χρόνια και ο κάθε δημοσιολόγος θεωρεί πως ο ναρκισσισμός του είναι το δημόσιο ενδιαφέρον και πολύ περισσότερο το δημόσιο συμφέρον. Αγναντεύει το υπερπέραν της προσωπικής του μεγαλοσύνης που θρέφει με απόψεις θερμοκηπίου (του αφεντικού πάντα) και όποτε δεήσει τις αμολάει και στο δημόσιο διάλογο. Και λέω αμολάει γιατί ο Κλιντ Ίστγουντ είχε πει (αυτό είμαι σίγουρος ότι το ξέρεις) πως οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες, όλοι έχουν από μια. Στη χώρα αυτή, μια από τις επιτυχίες της λαιφσταλιάς είναι πως λόγω των αναγκών της έφτιαξε περσόνες του τίποτα για να στηρίξει το δικό της διαρκές τίποτα ως ουσία.

Δεν με ενδιαφέρει σε ποια κατηγορία ανήκεις, αλλά δεν είναι κακό να διαχειρίζεσαι θέματα που δεν σε εκθέτουν. Αν θες να μιλήσεις για τις φωτιές και να επιτεθείς στην κυβέρνηση κάντο. Αλλά οι εξυπνακισμοί με πλακίτσες για τον Παππά που νοιάζεται για το Documento και όχι για τις φωτιές ίσως είναι καλό να περιοριστούν στη βραδινή παρέα σου. Αν μπορείς να τα γράφεις και σε site δεν είναι γιατί αυτό είναι δημοσιογραφία, αλλά γιατί η δημοσιογραφία έχει ξεπέσει και στο επιτρέπει.

Διότι εκτός από τον Ίστγουντ υπάρχει και η συχωρεμένη η γιαγιά μου, που άγνωστη μεν αλλά το ίδιο αθυρόστομη έλεγε «έκανε και η μύγα κώλο και έχεσε τον κόσμο όλο».