Κόμπι Μπράιαντ στάθηκε στο κέντρο του Staples Center, πήρε το μικρόφωνο και αφού ευχαρίστησε όσους βρέθηκαν στο τελευταίο του παιχνίδι, αποχαιρέτησε το άθλημα με τη φράση«Mamba out». Ο αποχαιρετισμός όμως ήταν και μια εντολή: «Μην τολμήσετε να με ξεχάσετε, γιατί θα χαθεί κάτι από το μεγαλείο του αθλήματος». Ναι, δεν χρειάστηκε να το πει ευθέως, ούτε να το απαιτήσει δημόσια. Τα όσα έκανε και ο τρόπος που μας είπε «αντίο» όμως, άφησαν τη «διαταγή» να πλανιέται στον αέρα. Ακόμη και το πέσιμο της αυλαίας ήταν ξεχωριστό και κάτι που θα θυμόμαστε.
Η αποχώρηση του «ΚΒ24», ξημερώματα 14ης Απριλίου, θα μείνει για πάντα στη μνήμη του κοινού. Η έξοδος του ήταν πιο εντυπωσιακή και πιο σημαντική απ” αυτή του ανυπέρβλητου Μάικλ Τζόρνταν. Ο «Air» έβγαλε τη φανέλα του αθλητή αθόρυβα και χωρίς τις τιμές που του πρέπουν. Ίσως γιατί ο «Θεός» του μπάσκετ δεν χρειάζεται εορταστικές εκδηλώσεις. Αποτελεί αέναη πηγή έμπνευσης, θύμησης. Ο Μπράιαντ τον πλησίασε όσο κανείς, άγγιξε το αποτύπωμα του, πίστεψε ότι μπορεί να τον ξεπεράσει και έγινε ο “δαιμονισμένος άγγελος” που περιδιαβαίνει εύκολα παράδεισο-κόλαση.
Ο Κόμπι ήταν μοναδικός σε όλα. Ακόμη και στον τρόπο που κόπιαρε τον “MJ”. Οσοι το προσπάθησαν πριν απ” αυτόν γελοιοποιήθηκαν. Οχι αυτός. Το 1996 που έκανε την εμφάνιση του στο ΝΒΑ, επιλέχθηκε στο νούμερο 13 του ντραφτ από τους Σάρλοτ Χόρνετς, ένα πράγμα ήταν ξεκάθαρο: Θα τρυπούσε και τοίχο για να φτάσει εκεί που θέλει. Το θράσος περίσσευε στον πιτσιρικά και δεν δίστασε να πει στον Μάικλ ότι «μπορώ να σε κερδίσω στο ένας εναντίον ενός». Μπορεί να μην το κατάφερε, έκανε όμως όλους τους υπόλοιπους αθλητές να πιστέψουν ότι αυτός είναι ο επόμενος που πρέπει να ξεπεράσουν, να διαδεχθούν, να διδαχθούν. Κανείς δεν μπορούσε να τον κερδίσει όταν το μάτι γυάλιζε.
Η συμπεριφορά αυτή έφερε πάρα πολλά χρήματα, πέντε τίτλους, δύο βραβεία MVP των τελικών ΝΒΑ, ενώ είναι πρώτος σκόρερ στην ιστορία των Λ.Α Λέικερς (33.643) και κατέχει δύο χρυσά ολυμπιακά μετάλλια. Φυσικά, η λίστα με τις διακρίσεις είναι τεράστια, αλλά αυτά ξεχωρίζουν.
Παρ” όλα αυτά, όταν δεν συμβιβάζεσαι με τίποτα αναπόφευκτα θα συγκρουστείς και με αυτούς που είναι το ίδιο ασυμβίβαστοι ή δεν δέχονται την εξουσία σου. Ο Κόμπι είχε εξουσία και το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν το μεγάλωμα της. Τίποτε άλλο. Σκληρός απέναντι στους συμπαίκτες του και όταν έβρισκε αντίστοιχο “εγώ” μπροστά του, έβαζε το δίλημμα «ή αυτός ή εγώ». Κάτι τέτοιο έγινε με τον Σακίλ Ο” Νιλ και στην ουσία ήταν αυτός που τον ανάγκασε να φύγει από το Λος ΄Αντζελες. Το 2003 κατηγορήθηκε για σεξουαλική παρενόχληση και παρά το γεγονός ότι οι κατηγορίες εν τέλει αποσύρθηκαν, η εξωγηπεδική εικόνα τσαλακώθηκε.
Ο Κόμπι, λοιπόν, με τα λάθη, τα πάθη, την εμμονή για (μπασκετική) εξουσία, ανάγκασε άπαντες να υποκλιθούν στη δική του υπόκλιση. Να πιστέψουν και να παραδεχθούν εχθροί και φίλοι ότι ανάμεσα στους Μάικλ Τζόρνταν, Μάτζικ, Μπερντ, χωρά ένας ακόμη. Ο πρώτος έπαιζε στον ουρανό, οι δύο στη γη, και ο Μπράιαντ στο μεταίχμιο. Εκεί, στις κορυφές που μόνο αετοί και το χέρι του Θεού αγγίζουν.
