‘Ηθα τους παίρνουμε στην πλάκα ή θα τους πάρουν κάποια μέρα με τις πέτρες. Δεν υπάρχει τρίτος δρόμος τελικά. Όπως δεν υπάρχει άλλη αντίδραση όταν τους βλέπεις και τους ακούς να φοράνε το τεχνοκρατικό τους χαμόγελο και να μας παρουσιάζουν τις βαρβαρότητες που νομοθετούν για το καλό μας. Δεν πάει άλλο με την προκλητικότητα του υπουργού Εργασίας, που θαρρείς έχει βαλθεί να μας τρελάνει και χαμογελαστός μάς εξηγεί πως στο εξής οι εργαζόμενοι θα πληρώνονται με ρεπό.

Και μπορεί η πρώτη αντίδραση να έχει ανεκδοτολογικό χαρακτήρα και να ρωτούν όλοι με πόσα ρεπό θα πληρώνουν οι εργαζόμενοι το ενοίκιο, τους λογαριασμούς και τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ αλλά μετά τα γέλια έρχεται και σε πιάνει η απελπισία με τους κυνικούς λωποδύτες που έχουμε μπλέξει. Γιατί μετά την πλάκα έρχεται ο θυμός. Ειδικά όταν θα γίνουν πράξη οι νόμοι τους και όταν η πραγματικότητα θα κόψει κάθε διάθεση για αστεία.

Δεν είναι για γέλια πια όταν ένας ανεπάγγελτος υπουργός περιφέρεται στα κανάλια και εξηγεί πως “υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους πειράζει να κουράζονται και θέλουν να δουλεύουν περισσότερο” διευκρινίζοντας πως το αντάλλαγμα για τις υπερωρίες του εργαζόμενου θα είναι κάποια ρεπό και όχι χρήματα.

Και σαν να μην έφτανε το μαύρο χιούμορ του υπουργού με τα ρεπό, ήρθε και η προκλητική του αναφορά στο οκτάωρο, για το οποίο μας δήλωσε πως “και να θέλαμε να το καταργήσουμε, δε μπορούσαμε, γιατί είναι κατοχυρωμένο”, δείχνοντάς μας το πραγματικό περιεχόμενο των προθέσεων αυτής της κυβέρνησης που έχει βαλθεί να χτυπήσει σε βάθος και σε βάθος χρόνου το σύνολο της εργατικής νομοθεσίας ισοπεδώνοντας τα πάντα προς όφελος των εργοδοτών. Οπότε κάπου την κόβεις την πλάκα, γιατί σε ζώνουν τα φίδια και κάπως πρέπει να αντιδράσεις.