Με βασικό «επιχείρημα» την αιχμή ότι υπήρξε ο μοναδικός υπουργός Παιδείας χωρίς πτυχίο, επιτέθηκε στο Νίκο Φίλη ο δημοσιογράφος και εξ απορρήτων σύμβουλος του κ Μητσοτάκη (σύμφωνα με παλαιότερα δημοσιεύματα), Γιάννης Πρετεντέρης.
Καλοδεχούμενη η επίθεση Πρετεντέρη από τις στήλες των ΝΕΩΝ. Λέγοντας στον Φίλη, ότι ως απόφοιτος Λυκείου «δεν δικαιούται διά να ομιλεί» για την Παιδεία (σιγά βρε Γιάννη!) και την πανδημία, που κατά τον αρθρογράφο προϋποθέτουν μόρφωση τουλάχιστον εφάμιλλη με αυτή του Κικίλια ή του Κυριάκου («Κολάμπια») Μητσοτάκη, ο κ. Πρετεντέρης επιδεικνύει για μια ακόμη φορά τον ξιπασμό και τη χυδαία αυταρέσκεια μιας αυτοθαυμαζόμενης υπερδεξιάς ψευτοελίτ, που διεκδικεί πέραν της ιδιοκτησίας του τόπου και τίτλους επιστημονικής αυθεντίας. Και εννοεί να επιβάλλει σιωπητήριο για την πανδημία ή τις καταγέλαστες σε όλη την Ευρώπη απόψεις του Έλληνα Πρωθυπουργού για το πιστοποιητικό εμβολιαστικών φρονημάτων, που απορρίφθηκε μετά ...ολίγων επαίνων.
Δείχνει ακόμη τα «ζόρια» μιας ευρισκόμενης σε ντελίριο αυταρχισμού κυβέρνησης να περάσει μέτρα στα Πανεπιστήμια και στην κοινωνία, που συνιστούν αληθινή εκτροπή από τη δημοκρατική «φιλελεύθερη» τάξη. Στόχος του αρθρογράφου δεν είναι ο Φίλης αλλά οι χιλιάδες «Φίληδες» και από την Αριστερά και μέσα από τον δημοκρατικό κεντρώο χώρο που αντιδρούν στα σχέδια "Ορμπανοποίησης" της χώρας και "Τραμπουκοποίησης" των δημοκρατικών θεσμών. Που οργίζονται όταν κατ' εντολήν της κυβέρνησης ο αρχηγός της Αστυνομίας εκδίδει κάθε μήνα διαταγές με τις οποίες καταπατά την ελευθερία των συγκεντρώσεων που προβλέπει το Σύνταγμα, αναβιώνοντας μάύρες εποχές. Την ίδια ώρα μάλιστα που είναι καθημερινό φαινόμενο οι "συναθροίσεις" καταναλωτών στους εμπορικούς δρόμους ή η "σαρδελοποίηση" επιβατών στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Με πρόσχημα την πανδημία βάζουν σε νάρθηκα και σε αστυνομική καταστολή και διασωλήνωση τη Δημοκρατία. Αυτή είναι η αλήθεια που με το γνωστό του πείσμα και αγωνιστικότητα αναδεικνύει και προειδοποιεί ο Φίλης. Από τότε που ήταν παιδί μέχρι σήμερα που -όπως προσβλητικά του είπε ο πρωθυπουργός, εξαναγκαζόμενος στη συνέχεια να ζητήσει συγγνώμη- «πάσχει από υποκείμενο νόσημα».
Αλλά, ας έρθουμε στην επίθεση που επιχείρησε ο κ. Πρετεντέρης στον Νίκο Φίλη. Γιατί υπάρχουν φορές που πρέπει πέραν του τι ισχυρίζεται κάποιος να λαμβάνεται υπόψη ποιος λέει τι.
«Κοίτα ποιος μιλάει», λοιπόν
Νίκος Φίλης και Γιάννης Πρετεντέρης έχουν πάνω κάτω την ίδια ηλικία.
Ο πρώτος δεν τελείωσε το Πανεπιστήμιο, παρ' όλα αυτά ήταν ο μοναδικός που διοίκησε το υπουργείο Παιδείας, χωρίς να διαθέτει πτυχίο Πανεπιστημίου
Ο δεύτερος και το Πανεπιστήμιο τελείωσε και μεταπτυχιακά έκανε, όμως, τελικά, τον κέρδισε η δημοσιογραφία.
Όπως και τον Φίλη.
Στο σημείο αυτό σταματούν οι διαφορές και οι όποιες συγκρίσεις αφορούν στη δημοσιογραφική τους πορεία, όπου εκεί άλλοι προτιμούν τον Πρετεντέρη (όχι ως διαθέτοντα ακαδημαϊκούς τίτλους) κι άλλοι τον Φίλη ( όχι ως μη διαθέτοντα).
Μία άλλη «πίστα» στην οποία έχουν διασταυρωθεί εμμέσως ο Φίλης και ο Πρετεντέρης είναι η πολιτική κονίστρα. Εδώ, οι διαφορές είναι πράγματι πολλές, καμία όμως δεν έχει να κάνει με τους ακαδημαϊκούς τίτλους.
Δεν ήταν το πτυχίο που επέβαλε στον Πρετεντέρη να φιλοξενεί και να προβάλει τον Μιχαλολιάκο και τους ναζί στις εκπομπές του.
Δεν ήταν το απολυτήριο Λυκείου που καθόρισε τον αδιάλλακτα αντιφασιστικό και δημοκρατικό χαρακτήρα του Φίλη.
Δεν ήταν το πτυχίο που μετέτρεψε τον Πρετεντέρη σε μια από τις βασικές τηλεοπτικές "περσόνες" και μηντιακό εξάσφαιρο των μνημονιακών πολιτικών, χαρακτηριστικά που είχαν ως αποτέλεσμα να οδηγηθεϊ στην έσχατη επαγγελματική ανυποληψία και στην ατιμωτική, έκτοτε, τηλεοπτική αποστρατεία.
Δεν ήταν το πτυχίο που του υπαγόρευσε να αποκαλέσει "αληταράδες και σούργελα" τους υποστηρικτές της Συμφωνίας των Πρεσπών και να ενδυθεί Μακεδονομάχος, όπως τον κατήγγειλε ο καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος σε εκδήλωση του «Ποταμιού» για το Μακεδονικό το 2018. Γελοιοποιώντας τον πλήρως όταν διάβασε απόσπασμα από άρθρο του το 1994, στο οποίο ο Πρετεντέρης υποστήριζε τα ακριβώς ανάποδα. Δεν ήταν τα πτυχία που του έφταιξαν. Ήταν οι επιλογές του και η ικανότητά του να αλλάζει χρώματα ως χαμαιλέων, έχοντας διανύσει όλα τα μήκη και τα πλάτη του πολιτικού χάρτη.
Δεν ήταν το απολυτήριο Λυκείου εκείνο που οδήγησε το Νίκο Φίλη να τιμάται σε αλλεπάλληλες δημοκρατικές-εκλογικές διαδικασίες αρχικά μέσα στο φοιτητικό κίνημα, στον Ρήγα Φεραίο και στα κομματικά σχήματα της Αριστεράς και από το 2015 και μετά από τον ελληνικό λαό, που τον εξέλεξε βουλευτή στην Α' Αθήνας σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις.
Και βέβαια δεν ήταν τα πτυχία που ώθησαν τον Πρετεντέρη να θάβει τις ειδήσεις για την οικονομική κατάσταση της χώρας όπως ο ίδιος ομολόγησε ή να κοιμάται με παρέα στο μαξιλάρι του τις κρυμμένες ή τις χαλκευμένες ειδήσεις, όπως επίσης εξομολογήθηκε η συνάδελφός του Μαρία Σπυράκη.
Και όπως ίσως διδάχτηκε στα Πανεπιστήμια που φοίτησε ο κ. Πρετεντέρης, στις Δημοκρατίες (Οh mon Dieu! quelle decadence!) δικαίωμα να εκλεγούν έχουν όλοι οι πολίτες, ανεξαρτήτως τίτλου σπουδών. Ενώ, όλοι οι βουλευτές, ακόμη κι αν είναι απόφοιτοι της στοιχειώδους εκπαίδευσης μπορούν να κληθούν να αναλάβουν υπουργικά καθήκοντα.
Αυτά τα στοιχειώδη της πολιτικής και συνταγματικής θεωρίας και πράξης είναι δυνατό να μην τα γνωρίζει ο πτυχιούχος κ. Πρετεντέρης; Ποιο Πανεπιστήμιο τελείωσε άραγε; Το ΕΚΠΑ ή το «ΟΑΚΑ»; Tο Mega ή το ΔΟΛ/M;
Τα γνωρίζει «άριστα». Αλλά τη σκέψη του και τη γραφή του καθορίζουν και καθοδηγούν η ογκώδης έπαρση, η αλαζονεία, ο κυνισμός και οι εκάστοτε πολιτικές βλέψεις των αφεντικών του. Που, ομολογουμένως, στην περίπτωσή του αποδείχθηκαν βλαστοί αναρρίχησης και «διαβατήρια» πλουτισμού, αντιστρόφως ανάλογα της αναγνώρισης και της καταξίωσης- που ο ίδιος επέλεξε να μη χαίρει- ως δημοσιογράφος.
Όσο για την σύντομη αλλά μεστή σε έργο υπουργική θητεία του Νίκου Φίλη, έχουν μιλήσει κυρίως οι εκπαιδευτικοί, οι πολιτικοί του αντίπαλοι και μέσα ενημέρωσης που δεν έχουν καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως, όμως, έχει μιλήσει η εκπαιδευτική κοινότητα για το μεταρρυθμιστικό του σχέδιο και τις αλλαγές που έφερε στην εκπαίδευση. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο Φίλης είναι ο μόνος υπουργός Παιδείας που τα έβαλε με την Εκκλησία και κατάφερε, χάρη στο πείσμα και την εκτίμηση όλου του κόσμου της Αριστεράς, να επανεκλεγεί βουλευτής. Οι προηγούμενοι υπουργοί που αποτόλμησαν μικρότερης έκτασης συγκρούσεις έπεσαν θύματα του εκδικητικού μένους της Ιεραρχίας και απέτυχαν στις εκλογές.
Ακόμη και σήμερα, πέντε χρόνια μετά και παρά τις εργώδεις προσπάθειες τής επίσης πολυπτυχιούχου σημερινής υπουργού Παιδείας να κατεδαφίσει τα δημοκρατικά-μεταρρυθμιστικά αποτυπώματα του ΣΥΡΙΖΑ, οι αλλαγές Φίλη στην Α' Βάθμια και Β' Βάθμια εκπαίδευση, στα ΕΠΑΛ, στην Ειδική Αγωγή, στην εκπαίδευση των Προσφυγόπουλων, όπως συμπληρώθηκαν από τις μετέπειτα παρεμβάσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, εξακολουθούν να αποτελούν τον κορμό που κρατάει όρθιο το εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Το ίδιο ισχύει με την επιτυχία του τελειόφοιτου Λυκείου Φίλη να καταφέρει να ανοίγουν στην ώρα τους τα σχολεία με όλους τους εκπαιδευτικούς και όλα τα βιβλία στη θέση τους. Το πέτυχε το 2016 και έκτοτε αποτελεί μια αυτονόητη θετική "στσθερά" και ετήσια αναφορά της εκπαιδευτικής μας πραγματικότητας. Τα πέτυχε όλα αυτά μέσα σε μνημονιακούς καταναγκασμούς και με έναν προϋπολογισμό για την Παιδεία κατά 35% μειωμένο, εξαιτίας της χρεοκοπίας της χώρας από τη ΝΔ και τα πολιτικά συστήματα που υπερασπίζονταν ανέκαθεν Μέσα Ενημέρωσης και δημοσιογράφοι σαν τον Πρετεντέρη.
Έκανε κι άλλα πολλά, που έβαλαν ψηλά τον πήχη στην Παιδεία ο Φίλης. Μερικά θα έπρεπε να έχουν κάνει κάποιους άλλους υπουργούς με ζηλευτές καριέρες και πτυχία να τα σκίσουν. Ειδικά, κάποιες «πριμαντόνες» που αντί για βιβλία μοίραζαν φωτοτυπίες στα παιδιά, ή, κάποιοι υπουργοί που στην εποχή «που έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικά», δεν μερίμνηααν να πιάσουν τόπο τα χρήματα του ελληνικού λαού και τα ευρωπαϊκά κονδύλια, ώστε, σήμερα να έχουμε την εκπαίδευση που αξίζει στα Ελληνόπουλα.
Απέναντι σε αυτά το μόνο που έχουν να αντιπαραθέσουν οι κάθε λογής «Πρετεντέρηδες» είναι ο ψόγος για το πτυχίο που δεν πήρε ο Φίλης, για τον απλούστατο λόγο ότι διάλεξε μια επαγγελματική και πολιτική πορεία που δεν του ήταν απαραίτητο. Με τόσο έργο και προσφορά στη δημοσιογραφία, στην πολιτική και στην εκπαίδευση ο τίτλος του αποφοίτου Λυκείου είναι έπαινος για τον Νίκο Φίλη και είναι ντροπή και δημοσιογραφική αγυρτεία να τον επικαλείται, αυταπατώμενος ότι έτσι τον πλήττει πολιτικά και προσωπικά, ο Γιάννης Πρετεντέρης.
