Σύσσωμο το μνημονιακό μπλοκ (από τον κ. Μάνο μέχρι τον κ. Βενιζέλο, του πατέρα Μητσοτάκη συμπεριλαμβανομένου) καταφεύγει τις τελευταίες προεκλογικές ώρες σε μιαν απίστευτη κινδυνολογία αναφορικά με το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή. Προφανής στόχος είναι να κατατρομοκρατήσουν την ελληνική κοινωνία και να εκβιάσουν την ψήφο των πολιτών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της επίθεσης αυτής είναι το εξής απόσπασμα από τη διακαναλική του κ. Βενιζέλου: «Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί με ακαριαίο και αναπόφευκτο τρόπο σε μια Ελλάδα έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, έξω από την Ευρωζώνη, έξω από το ευρώ, σε κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος, σε απώλεια καταθέσεων, σε 2 εκατομμύρια ανέργους τουλάχιστον, σε διάλυση του παραγωγικού ιστού, σε αλυσιδωτό κλείσιμο των επιχειρήσεων, σε διακοπή των εισαγωγών και των εξαγωγών, σε απομόνωση και αλβανοποίηση της Ελλάδας.»
Παρ' όλο που αυτή η απόπειρα κατατρομοκράτησης της ελληνικής κοινωνίας δεν είναι πλέον τόσο αποτελεσματική όσο υπήρξε στο παρελθόν, αξίζει να υπενθυμίσουμε κάποια συναφή γεγονότα:
Μιλάνε για «αλβανοποίηση» οι δυνάμεις που στο δεύτερο Μνημόνιο υπέγραψαν μειώσεις μισθών οι οποίες θα «δώσουν τη δυνατότητα μείωσης της απόκλισης στο επίπεδο του κατώτατου μισθού σε σχέση με τους ανταγωνιστές μας (Πορτογαλία, Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη)». Δυνάμεις που για τη «μείωση της απόκλισης» αυτής ψήφισαν επίσης να γίνουν και νέες μειώσεις του κατώτατου μισθού. Μιλάνε για ανεργία και διάλυση του παραγωγικού ιστού οι δυνάμεις που μετά την τετραετή ύφεση που επέβαλε το πρώτο Μνημόνιο (+2 χρόνια) υπερψήφισαν το δεύτερο Μνημόνιο, που τη διατηρεί για ακόμη 2 τουλάχιστον χρόνια, με αποτέλεσμα να εκτοξεύσει την ήδη υπερδιπλασιασμένη ανεργία σε επίπεδα πολύ πάνω από εκείνα της εποχής της Μεγάλης Ύφεσης. Μαζί με την κοινωνική, η οικονομική καταστροφή ήδη συντελείται με ολοένα και γοργότερους ρυθμούς και είναι ακριβώς αυτό που οδηγεί στη δραχμή.
Παρουσιάζεται ως μονόδρομος και ως εθνοσωτήριος μια πολιτική που, εξαιτίας της παταγώδους αποτυχίας της παντού, όπου εφαρμόστηκε στην Ευρώπη, αμφισβητείται πλέον ακόμη και από συντηρητικούς κύκλους.
Επιχειρούν να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό οι δυνάμεις που, όποτε επιλέγουν να διατηρούν τη σοβαρότητά τους (κυρίως όταν απευθύνονται στις αγορές), δηλώνουν τα πραγματικά δεδομένα: «Αν [οι Ευρωπαίοι] αφήσουν την Ελλάδα να πέσει, τότε η αγορά θα αναρωτηθεί ποιος είναι ο επόμενος και η Ευρωζώνη θα διαλυθεί». Δήλωση του Γκ. Χαρβούβελη, οικονομικού συμβούλου της ελληνικής κυβέρνησης, φέτος τον Ιανουάριο στο ΒΒC.
Αποσιωπάται συστηματικά η τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ -π.χ. όπως εκφράστηκε από τον Αλ. Τσίπρα στη διακαναλική- ότι, σε περίπτωση που τεθεί πραγματικό ζήτημα αποχώρησης της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, πράγμα που θα σημαίνει συνειδητή απόφαση για διάλυση της Ευρωζώνης και, άρα, θα αποτελεί μια ριζικά διαφορετική κατάσταση από τη σημερινή, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ θα σταθμίσει τα νέα δεδομένα με γνώμονα τα λαϊκά συμφέροντα, θα τοποθετηθεί και θα ζητήσει τη γνώμη του ελληνικού λαού, ο οποίος σε κάθε περίπτωση -αντίθετα απ’ ό,τι συνέβη τα τελευταία 2 χρόνια- παραμένει κυρίαρχος.
Με άλλα λόγια, το μπλοκ του Μνημονίου αξιώνει να συνεχιστεί η ίδια νεοφιλελεύθερη πολιτική που διαλύει την κοινωνία, που διαλύει τις ζωές εργαζομένων και νεολαίας σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, που βαθαίνει επικίνδυνα τα δημοκρατικά ελλείμματα στο ευρωπαϊκό επίπεδο, που αναζωπυρώνει εθνικισμούς κάθε τύπου και που ενισχύει τον φασισμό. Και οι δυνάμεις του μνημονιακού μπλοκ έχουν το θράσος αυτή την πολιτική τους επιλογή να την αποκαλούν «φιλοευρωπαϊκή». Ας το επαναλάβουμε: η Ευρωπαϊκή Ένωση είτε θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών λαών και θα είναι δημοκρατική είτε δεν θα μπορέσει να υπάρξει.
