Η αιφνιδιαστική αποπομπή του Ευάγγελου Βενιζέλου δημιούργησε εύλογα ερωτήματα για τους λόγους αλλά και τον χρόνο, λίγα εικοσιτετράωρα πριν από τον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών και ένα μήνα πριν από την τελική αναμέτρηση των βουλευτικών. Δεν μπορούμε να μπούμε στο μυαλό της κ. Γεννηματά, ούτε να δώσουμε υπερβολική βάση στα δελτία Τύπου του ΚΙΝ.ΑΛΛ., δεν είμαστε «δαιμόνιοι» στο δημοσιογραφικό ρεπορτάζ, μπορούμε όμως να ελέγξουμε το πλαίσιο που διαδραματίζονται τα γεγονότα, τις πολιτικές γραμμές, τις ιδεολογίες και τις ατομικές επιδιώξεις που συγκρούονται

Το ΚΙΝ.ΑΛΛ. διασώθηκε σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση, σε χαμηλά βέβαια επίπεδα, τέτοια που να μη δικαιολογούν τη θριαμβολογία των στελεχών του. Καμιά σχέση με τα παλιά μεγαλεία, ικανά όμως για να έχει ρόλο στο αυριανό πολιτικό σκηνικό αφού η αυτοδυναμία για τη Ν.Δ. ή τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Το ΚΙΝ.ΑΛΛ. αξιοποίησε το «δώρο» της ταυτόχρονης ψηφοφορίας για την αυτοδιοίκηση και τις ευρωεκλογές στον βαθμό που διαθέτει τεχνογνωσία και μηχανισμό στη διαχείριση της τοπικής εξουσίας. Ενα μηχανισμό «τεχνικών της εξουσίας» που του επιτρέπουν εκπροσωπήσεις δυσανάλογες της πολιτικής επιρροής του. Τους ανθρώπους των διαμεσολαβήσεων τους βρίσκεις παντού: στην αυτοδιοίκηση, τα συνδικάτα, τους επαγγελματικούς φορείς.

Η ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛΛ. και σύσσωμη η κοινοβουλευτική ομάδα του -εκτός εξαιρέσεων- κινήθηκε για μεγάλη περίοδο με τη γραμμή της στρατηγικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ, συντάχτηκε με τη Ν.Δ. στο σύνθημα «να φύγουν». Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έσερνε τον χορό της αντι-ΣΥΡΙΖΑ πολιτικής γραμμής, ήταν αυτός που έδινε θεωρητικό βάθος στην επιλογή της συνεργασίας του ΚΙΝ.ΑΛΛ. με τη Ν.Δ.

Οι βουλευτές και τα κεντρικά στελέχη του ΚΙΝ.ΑΛΛ. -τα περισσότερα για την ακρίβεια- δεν μπορούν να κάνουν χωρίς τη συμμετοχή τους στην κυβερνητική εξουσία, δεν τους αγγίζει η κριτική και τα συμπεράσματα που έβγαλαν άλλα σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, ότι η συμμαχία με τα συντηρητικά κόμματα, η προσχώρηση στον νεοφιλελευθερισμό ακυρώνει τους λόγους ύπαρξής τους, τους οδηγεί μαθηματικά σε μια ακόμα χαμηλότερη βαθμίδα στο φαινόμενο που έχει καταγραφεί διεθνώς ως pasokofikation. Την τάση δηλαδή που τα σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα τιμωρούνται εκλογικά και διαλύονται μετά τη συνεργασία τους με συντηρητικά κόμματα στην άσκηση πολιτικών λιτότητας.

Βέβαια δεν είναι όλοι το ίδιο ταγμένοι στη συμμαχία με τη Δεξιά, πολλοί από τους οργανωμένους αντιδρούν, το ίδιο συντελείται και στην εκλογική βάση του. Δειλά εκδηλώνονται και ορισμένοι από την ιστορική ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Μπορεί μέχρι σήμερα να μην εκδηλώνεται η τάση αναφορικά με τη συμμαχία με την Αριστερά -ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απαγορευμένη λέξη για το στελεχικό δυναμικό τους-, διατυπώνεται όμως ευθέως ως απόρριψη της συμμαχίας του ΚΙΝ.ΑΛΛ. με τη Ν.Δ., απόρριψη που συμπεριλαμβάνει και τη συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ.

Τελευταία η ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛΛ. προσπάθησε να ισορροπήσει τις αντίρροπες εσωκομματικές τάσεις σε ένα ιδιόμορφο διμέτωπο ενάντια στην παλιά Δεξιά της Ν.Δ. και τη «νέα» του ΣΥΡΙΖΑ. Ισορροπία την οποία δεν ήταν διατεθειμένοι να υπηρετήσουν πολλοί, μεταξύ των οποίων οι Ευάγγ. Βενιζέλος, Α. Λοβέρδος και σία. Η προεκλογική ανυπακοή προαπεικόνιζε τη βέβαιη μετεκλογική αυτονόμηση μερίδας της βουλευτικής του εκπροσώπησης με την πρόσδεσή της στο άρμα της Ν.Δ., ανεξάρτητα με το ποιο κόμμα θα έρθει πρώτο στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Γεγονός που στερούσε από την ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛΛ. τη δυνατότητα να παίξει το χαρτί Γκένσερ, τον μπαλαντέρ δηλαδή στη δημιουργία κυβερνήσεων συνεργασίας.

Το κόμμα συμπλήρωμα του πολιτικού συστήματος, το οποίο υπηρέτησε με επιτυχία ο Γερμανός Χανς Ντίντριχ Γκένσερ, διατήρησε τους Ελεύθερους Δημοκράτες στη Γερμανία επί 14 χρόνια στην κυβέρνηση με διαφορετικούς συμμάχους κάθε φορά. Τους Ελεύθερους Δημοκράτες τούς επέλεγε μερίδα του εκλογικού σώματος, όχι για την προγραμματική τους ταυτότητα, αλλά με την αναμονή ότι θα είναι σίγουρα στην κυβέρνηση, ανεξάρτητα ποιος σχηματισμός θα τερματίσει πρώτος στην προεκλογική κούρσα.

Η Φώφη Γεννηματά με την αποπομπή Βενιζέλου -κίνηση αρχηγική και υψηλού ρίσκου- πήρε στα χέρια της το προεκλογικό και μετεκλογικό παιχνίδι στο ΚΙΝ.ΑΛΛ., χωρίς πλέον εσωκομματική αμφισβήτηση. Φρόντισε βέβαια να διασκεδάσει τους «ανησυχούντες» ότι δεν άλλαξε τίποτα κάνοντας, αμέσως μετά την αποπομπή, μονομερή επίθεση στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Στελέχη βέβαια όπως ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Γιώργος Καμίνης, που επιλέχθηκε από την ίδια ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας, φρόντισαν με τις δηλώσεις τους αμέσως μετά να διαφοροποιηθούν προσεκτικά μιλώντας για προοδευτικές πολιτικές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα λόγο να εμπλακεί στο άδηλο εσωκομματικό πολιτικό παιχνίδι στο ΚΙΝ.ΑΛΛ., οφείλει να κρίνει και να τοποθετείται με βάση τη στρατηγική θέση του για συνεργασία -στην Ελλάδα και την Ευρώπη- της Ριζοσπαστικής Αριστεράς με την Οικολογία και την αριστερή Σοσιαλδημοκρατία. Η μπάλα είναι στη μικρή περιοχή του ΚΙΝ.ΑΛΛ., εκείνοι πρέπει να αποδείξουν είτε αριστερή στροφή, είτε πρόθεση επανάληψης της συμμαχίας τους με τη Ν.Δ.

* Ο Χριστόφορος Παπαδόπουλος είναι βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ