Η κυβέρνηση των «αρίστων» με ιδεολογική πυξίδα την σύμπλευση ακροδεξιάς- θατσερισμού και πολιτική πρακτική την απάτη, αναδεικνύεται ως η χειρότερη της μεταπολίτευσης. Τα εξαγορασμένα από τη λίστα Πέτσα παπαγαλάκια και φερέφωνα-ηλεκτρονικά και έντυπα- φτάνουν στα όρια τους.
Όση προσπάθεια και αν καταβάλουν οι Μαρινάκηδες και ορισμένοι «στημένοι» δημοσκόποι, το πουλόβερ του Κυριάκου ξηλώνεται και μάλιστα αρκετά γρήγορα. Οι απόπειρες του να θωρακίσει την αντιλαϊκή του πολιτική, όπως ο νόμος Χρυσοχοΐδη, μένουν στα χαρτιά. Η δυσφορία μετατρέπεται σε αγανάκτηση και σύντομα θα καταγράφονται τα πρώτα πολιτικά αποκρυσταλλώματα.
Εδώ ακριβώς υπάρχει και το κρίσιμο ζητούμενο που δεν είναι άλλο από το εξής: τα πολιτικά αποκρυσταλλώματα να αλλάξουν τους πολιτικούς συσχετισμούς και να εξασφαλίσουν την πρώτη θέση - έστω και με μία ψήφο όπως τόνισε ο Αλ. Τσίπρας - του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στις εκλογές που θα γίνουν με απλή αναλογική. Εξέλιξη που ανοίγει το δρόμο για σχηματισμό προοδευτικής κυβέρνησης κατά τα πρότυπα της Πορτογαλίας όπου το Σοσιαλιστικό κόμμα του Αντ. Κόστα, αν και δεύτερο, σχημάτισε προοδευτική κυβέρνηση με τη στήριξη του Αριστερού Μπλοκ και του ΚΚ Πορτογαλίας. Ανάλογη εξέλιξη έγινε και στην Ισπανία όπου το Σοσιαλιστικό κόμμα εγκατέλειψε τη δεξιά πολιτική του και συνεργάστηκε με τους Ποδέμος και την Ενωμένη Αριστερά σχηματίζοντας προοδευτική κυβέρνηση.
Στην Ελλάδα πλανάται το ερώτημα αν ανάλογη είναι η στάση της ηγεσίας του ΚΙΝ.ΑΛ. Θα κινηθεί προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά; Οι τελευταίες δηλώσεις της Φ. Γεννηματά στην Ευρώπη υπέρ των προοδευτικών κυβερνήσεων όχι μόνο είναι θετική αλλά και δημιουργεί προϋποθέσεις για σπάσιμο του αντί-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου στο οποίο τόσο επενδύει ο Μητσοτάκης. Όμως ο έτερος υποψήφιος για την αρχηγία του ΚΙΝ.ΑΛ Ανδ. Λοβέρδος κινείται σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύματος. Καθαρά και ξάστερα δηλώνει ότι αν αναλάβει την αρχηγία είναι έτοιμος να συγκυβερνήσει με τον Μητσοτάκη. Παράλληλα, σε κάθε ευκαιρία υπογραμμίζει το μένος του κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Για αυτό άλλωστε αποτελεί την χρυσή εφεδρεία του Μωυσή. Όμως, ο Ανδ. Λοβέρδος ξεχνά ότι οι δημοκρατικοί και προοδευτικοί πολίτες που ακολούθησαν από την ίδρυσή του το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου ποτέ δεν ξέχασαν και δεν ξεχνούν τι σημαίνει Δεξιά.
Σε κάθε περίπτωση, μία τυχόν στροφή του ΚΙΝ.ΑΛ. προς τα δεξιά θα είναι εξαίρεση με την στάση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας που τελευταία προσπαθεί να απαγκιστρωθεί από την ευρωπαϊκή δεξιά ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που συγκυβέρνησε μαζί της όπως στη Γερμανία και το πλήρωσε ακριβά. Η περίπτωση των Ισπανών και Πορτογάλων Σοσιαλιστών δεν είναι οι μοναδικές. Τα περισσότερα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα αναζητούν μία νέα πορεία, πορεία προοδευτική, πορεία στον αντίποδα της συντήρησης. Ούτως ή άλλως, η στάση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και η διαφαινόμενη απαγκίστρωσή της από την δεξιά είναι κρίσιμη για τη δημιουργία μιας προοδευτικής Ευρώπης.
Είναι στο χέρι της ηγεσίας του ΚΙΝ.ΑΛ. να ακολουθήσει τη νέα αυτή τάση που διαμορφώνεται στους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές και να μην γίνει ουρά της Δεξιάς.
