Υπόθεση εργασίας: Ας υποθέσουμε πως οι πρωταγωνιστές της υπόθεσης των υποκλοπών δεν ήταν ο πρωθυπουργός και αρχηγός της ΝΔ, Κυριάκος Μητσοτάκης, και ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, κι ας φανταστούμε τις εξής “αντικαταστάσεις”: στη θέση του Κυρ. Μητσοτάκη να είναι ο Αλέξης Τσίπρας και στη θέση του Ν. Ανδρουλάκη ο Κυρ. Μητσοτάκης. Με άλλα λόγια, το συγκεκριμένο σενάριο θα είχε τον πρώην πρωθυπουργό να παρακολουθούσε τον τότε επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κατά τη διάρκεια της περιόδου της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο πλαίσιο του σεναρίου αυτού, ας δούμε ποιες θα ήταν οι αντιδράσεις της ΝΔ και των φιλικών σε αυτή μέσων ενημέρωσης, αντιπαραβάλλοντας τες με την τωρινή αφήγηση, που επιχειρεί να διαχειριστεί την κρίση που έχει ξεσπάσει στο ίδιο το κέντρο της κυβέρνησης, δηλαδή στο Μέγαρο Μαξίμου. Ένα από τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν οι δημοσκοπήσεις. Σύμφωνα με αυτές, το θέμα των υποκλοπών δεν αφορά την πλειοψηφία των πολιτών, καθώς αυτοί είναι απασχολημένοι με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν λόγω του πληθωρισμού. “Οι συνακροάσεις δεν πουλάνε” ήταν η φράση που διατυπώθηκε από πολλούς “κεντροαριστερούς”, εκσυγχρονιστές” και άλλους αρθρογράφους, προκειμένου να δείξουν ότι η συγκεκριμένη υπόθεση δεν προκαλεί μεγάλη ζημιά στον Μητσοτάκη. Με άλλα λόγια, τα ζητήματα των προσωπικών δεδομένων και, εντέλει, τα ζητήματα της δημοκρατίας δεν χρειάζεται να βρίσκονται στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης αφού δεν παρουσιάζουν δημοσκοπικό αντίκτυπο.
Το συγκεκριμένο αφήγημα μοιάζει με τις λίστες επιτυχιών των τραγουδιών της εβδομάδας: ασχολούμαστε μόνο με τα δημοφιλή κι αγνοούμε τα υπόλοιπα. Η δημοκρατία, η λειτουργία των θεσμών, τα προσωπικά δεδομένα παύουν να αντιμετωπίζονται ως θεμελιώδεις έννοιες, οι οποίες, υποτίθεται, καταστρατηγήθηκαν από την κυβέρνηση των “Μαδούρων”, και μετατρέπονται σε δημοσκοπικό trend. Και οι αυτοαποκαλούμενοι θεματοφύλακες τους, που υποτίθεται πως έχουν ως κόρη οφθαλμού τις έννοιες αυτές, μετατρέπονται σε μετρητές της κοινής γνώμης. Στο όριο, η συγκεκριμένη ρητορική υπονοεί πως ο Μητσοτάκης μπορεί να συνεχίσει να παρακολουθεί όποιον θέλει, αρκεί αυτό να μην έχει αντίκτυπο στις δημοσκοπήσεις.
Οι ίδιοι θεματοφύλακες δεν “είδαν” τον “εύθικτο” υπουργό Επικρατείας και Καθηγητή της Νομικής, Γ. Γεραπετρίτη, να δίνει ένα υποδειγματικό μάθημα λειτουργίας των θεσμών καλώντας τον Ν. Ανδρουλάκη για να του εξηγήσει για ποιο λόγο τον παρακολουθούσαν στο γραφείο του. Πάλι καλά που δεν δόθηκε στη δημοσιότητα ο καφές που επρόκειτο να τον κεράσει. Οι ίδιοι πάλι “παρέβλεψαν” πως ο κ. Καθηγητής, ο οποίος συχνά πυκνά κατά τη διάρκεια της θητείας του δεν έχει χάσει την ευκαιρία να παραδώσει μαθήματα για το πόσο θεσμικά λειτουργεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη αλλά και να τονίσει και την ύψιστη σημασία του σεβασμού τους, λίγες μέρες μετά την άρνηση του επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ να τον επισκεφτεί, δήλωσε πως κανείς δεν γνωρίζει για ποιο λόγο παρακολουθούσε η ΕΥΠ τον Ανδρουλάκη. Αλίμονο.
Οι ίδιοι, επίσης, παρέβλεψαν να αναφερθούν στις δηλώσεις του Ν. Ανδρουλάκη για απόπειρα εκβιασμού του από τον Κυρ. Μητσοτάκη. Τι σημασία άραγε να έχουν αυτά για τη λειτουργία του θεσμού που ονομάζεται “πολιτικό σύστημα”; Άλλωστε, όπως είπαν οι ίδιοι, το μέγιστο συνταγματικό μέλημα είναι η σταθερότητα, ποιος νοιάζεται για τη δημοκρατία τώρα; Και, βεβαίως, τους φάνηκε απολύτως φυσιολογική η επίκληση του “απορρήτου” στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, προκειμένου να… σταθεροποιηθεί ακόμη περισσότερο ο Μητσοτάκης. Αυτός δηλαδή που πήρε από την πρώτη στιγμή της θητείας του την αρμοδιότητα της ΕΥΠ, αλλά την κρίσιμη στιγμή, σε ένα ρεσιτάλ υπευθυνότητας και θεσμικότητας, δήλωσε αναρμόδιος. Άλλωστε, τον Ν. Ανδρουλάκη, τον Θ. Κουκάκη και ποιος ξέρει πόσους και ποιους άλλους, ελέω σταθερότητας τους παρακολουθεί, σε τελική ανάλυση.
Η συνέχεια επί των θεσμών αναμένεται με ενδιαφέρον. Όπως έλεγε κι ο πνευματικός ηγέτης του εκσυγχρονισμού, Κώστας Σημίτης, η ποιότητα της δημοκρατίας αποτελεί ύψιστο αγαθό. Γι’ αυτό και παρενέβη για το θέμα των υποκλοπών, σιωπώντας. Εκκωφαντικά. Ο ίδιος και τα πνευματικά παιδιά του, βέβαια, θα είχαν κάνει λόγο για “πραξικόπημα” στο πλαίσιο της παραπάνω υπόθεσης εργασίας. Τώρα όμως προέχει η “σταθερότητα” και οι “μεταρρυθμίσεις”. Για τα υπόλοιπα, βλέπουμε.
