to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Το ΚΕΘΕΑ στον δρόμο

«Ψάχνοντας θα μπω και σε χαλάσματα. Εκεί θα βρω ένα ανθρώπινο ερείπιο, ανάμεσα σε σκουπίδια και έντομα. Μπορεί αυτός να είναι φασίστας, μηδενιστής, ό,τι εγώ τυχαίνει να μισώ. Μπορεί να είναι νταβατζής, βιαστής, κι εγώ να είμαι γυναίκα...»


Το ΚΕΘΕΑ προσφέρει ώς τώρα στους εξαρτημένους μεταξύ άλλων και τα λεγόμενα «προγράμματα δρόμου». Κάποια από τα στελέχη του κυκλοφορούν σε γειτονιές όπου συναντάς γυρτά ή ξαπλωμένα τα θύματα της δόσης. Τους προσφέρουν πρώτες βοήθειες, είδη ανάγκης κι αν γνωριστούν, σε δεύτερη-τρίτη βόλτα τούς προτείνουν το πέρασμα από το «σπίτι» τους, ένα πρώτο βήμα σωτηρίας και επανένταξης.

Δεν πρόκειται για μυθοπλασία, αλλά για πραγματικότητα. Μεταφέρω εδώ λόγια που από χρόνια έχω ακούσει από το προσωπικό (τι απρόσωπη ωστόσο λέξη!):

«Ψάχνοντας θα μπω και σε χαλάσματα. Εκεί θα βρω ένα ανθρώπινο ερείπιο, ανάμεσα σε σκουπίδια και έντομα. Μπορεί αυτός να είναι φασίστας, μηδενιστής, ό,τι εγώ τυχαίνει να μισώ. Μπορεί να είναι νταβατζής, βιαστής, κι εγώ να είμαι γυναίκα. Είναι απλό να γυρίσω την πλάτη και να φύγω. Αυτός θα μείνει άρρωστος, μίζερος, θα απειλεί τον εαυτό του και την κοινωνία. Μήπως προτιμώ -κι έχω και ρόλο- να τον βοηθήσω, ό,τι και να 'ναι, να ξεφύγει; Τότε πρέπει να τον αγγίξω. Κυριολεκτικά μιλάω.

Να του προσφέρω ένα χέρι βοήθειας. Και να ψάξω αυτός, ο άγριος, ο νταβατζής κ.λπ. -μην τα ξαναλέμε- τι ανθρώπινο έχει κρατήσει βαθιά μέσα του. Αυτό το τόσο δα είναι το στέρεο σημείο. Μπορεί να είναι η ανάμνηση από ένα μητρικό χάδι ή από παλιά αγάπη για μια γυναίκα ή για έναν άντρα ή ένα σβησμένο όνειρο. Eκεί θα στηριχτώ για να χτίσουμε μια νέα ζωή. Για τον ίδιο, για την οικογένειά του, για τους γύρω του που υποφέρουν να τον βλέπουν έτσι ή που κινδυνεύουν».

Φιλοδοξία μου ως αρθρογράφου κάποιοι αναγνώστες να κόψουν το απόκομμα, να κάνουν κόπι-πέιστ. Στο κάτω κάτω δεν είναι εγωισμός, αφού λόγια τρίτου, ενός στελέχους του «προσωπικού», μεταφέρω. Να κρατήσουν το κείμενο, γιατί αποτυπώνει την ελπίδα, τη δύναμη, την ωραιότερη ανθρώπινη ηθική. Ηθική με την έννοια τη χριστιανική ή και της οποιασδήποτε θρησκείας ή ενός άθεου ή ενός φιλοσόφου, αρκεί να έχει στον πυρήνα της την αγάπη για τον άλλον. Να θυμίζει ότι μόνο τα άψυχα είναι αδύνατο να αλλάξουν, ο άνθρωπος μπορεί, αν και «όχι μόνος του»!

Αραγε ένα διορισμένο από την κυβέρνηση και έμμισθο Διοικητικό Συμβούλιο, όπως αυτό το οποίο προβλέπει αντί της αυτοδιοίκησης η πρόσφατη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για το ΚΕΘΕΑ, θα μπορεί να εμπνέει και να καθοδηγεί αυτή τη «δουλειά»; Να καλεί σε αυταπάρνηση και σε ριζικές αλλαγές, όταν το ίδιο συντηρεί και συσσωρεύει; Ρητορική η ερώτηση, εννοείται.

*ομ. καθηγητής ΑΠΘ, πρ. υπ. Δικαιοσύνης

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)