Τα μεσάνυχτα της 22ας Δεκεμβρίου 2008, η 44χρονη κ. Κωνσταντίνα Κούνεβα επέστρεφε στο σπίτι της, στα Άνω Πετράλωνα, από τη δουλειά, όταν δύο άγνωστοι που βρίσκονταν σε αυτοκίνητο την περιέλουσαν με βιτριόλι, ενώ της άνοιξαν με την βία το στόμα, ποτίζοντάς την με το καυστικό υγρό, προκαλώντας της σοβαρότατες ζημιές σε ζωτικά όργανα. Ήταν τότε γενική γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστών-στριών και Οικιακού Προσωπικού, μάχιμη συνδικαλίστρια, γνωστή για τη στάση της σε πολλά αφεντικά. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα είχε έρθει σε κόντρα με την εργοδοσία «ΟΙΚΟΜΕΤ» διεκδικώντας ολόκληρο το δώρο των Χριστουγέννων γι’ αυτήν και τις συναδέλφισσές της και καταγγέλλοντας τις παρανομίες στη μισθοδοσία. Είχε προηγηθεί η εκδικητική απόλυση της μητέρας της από την ίδια εταιρεία, δυσμενής μετάθεση της ίδιας στο Μαρούσι ενώ εκκρεμούσε τριμερής συνάντηση στην Επιθεώρηση Εργασίας στις 5/1/09 ύστερα από καταγγελία της.
Στην «ΟΙΚΟΜΕΤ», μια πανελλαδική εταιρεία καθαρισμού και υπενοικίασης εργατών, ιδιοκτησίας Νικήτα Οικονομάκη, στελέχους του ΠΑΣΟΚ, που απασχολούσε τότε «επίσημα» 800 εργαζόμενους, στην συντριπτική τους πλειοψηφία αλλοδαπούς (οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μιλούσαν τουλάχιστον για διπλάσιους), η εργοδοτική παρανομία ήταν καθημερινότητα. Οι εργαζόμενοι υποχρεώνονταν να υπογράφουν λευκές συμβάσεις, οι οποίες δεν έφταναν ποτέ στα χέρια τους. Δούλευαν 6 ώρες και πληρώνονταν για 4,5 (μισθός και ένσημα) για να μην ξεπερνούν τις 30 ώρες ώστε να γλιτώνει το αφεντικό την ένταξή τους στα βαρέα. Τρομοκρατούνται, μετατίθενται δυσμενώς, απολύονται και εκβιάζονται με οικειοθελή αποχώρηση (εργαζόμενη απειλήθηκε από την εργοδοσία, κρατούμενη για 4 ώρες σε χώρο της εταιρείας μέχρι να υπογράψει την παραίτησή της). Ο Οικονομάκης είχε στήσει εργοδοτικό σωματείο για να χειραγωγεί τους εργαζόμενους ενώ απέλυε και προσλάμβανε κατά βούληση μη αφήνοντας κανένα περιθώριο εργασιακής επικοινωνίας και συλλογικής δράσης.
Τέσσερα χρόνια μετά τη δολοφονική επίθεση, η Κούνεβα θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον πρώην εργοδότη της, την εταιρεία ΟΙΚΟΜΕΤ διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμα να της καταβληθεί η αναγκαία αποζημίωση για το βασανισμό που υπέστη, υπερασπιζόμενη το αυτονόητο δικαίωμα τήρησης της εργατικής νομοθεσίας στον τομέα των καθαριστών και καθαριστριών.
Σήμερα που όλη η Ελλάδα είναι ένας χώρος επισφαλούς εργασίας, σήμερα που οι άνθρωποι φοβούνται πολύ περισσότερο να διεκδικήσουν το αυτονόητο δικαίωμα στη δουλειά η υπόθεση Κούνεβα είναι πιο ζωντανή από ποτέ. Η Κωνσταντίνα είναι η εξαίρεση που έγινε κανόνας. Είναι, όμως, κυρίως και μια γυναίκα μετανάστρια που δεν φοβήθηκε να ορθώσει το ανάστημά της και να διεκδικήσει αξιοπρέπεια! Και το κίνημα αλληλεγγύης που γέννησε το χτύπημα σε αυτή την αγωνιζόμενη εργάτρια δείχνει και το δρόμο για τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας.