«Η συζήτηση αυτή θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς, ότι έχει πια κακοφορμίσει. Ωστόσο όλο αυτό το συμβολικό πολιτικό κεφάλαιο που συγκεντρώνεται από μια εξτρεμιστική δεξιά για το κέντρο ανομίας περιμένει το επόμενο βήμα του που φαίνεται ότι θα είναι ο νόμος για την κατάργηση του ασύλου και βεβαίως δεν υπάρχει χώρος στη συζήτηση για τα πραγματικά προβλήματα» είπε συγκεκριμένα ο κ. Καζάκος τονίζοντας ότι μορφές παραβατικότητας που υπάρχουν στα πανεπιστήμια μπορούν να αντιμετωπιστούν από το ισχύον νομικό πλαίσιο.

Ο κ. Καζάκος υπενθύμισε ακόμη «ότι με το νόμο Διαμαντοπούλου, όπου το άσυλο ήταν κατηργημένο δεν μειώθηκε η εγκληματικότητα στα πανεπιστήμια, ένα στοιχείο που αγνοείται χαρακτηριστικά. Όπως αγνοείται ότι το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο αφήνει περιθώρια και θα μπορούσαμε να συζητήσουμε τη συμπλήρωση με οριακά νομοθετικά μέτρα για την πληρέστερη προστασία, κυρίως από μορφές παραβατικότητας που θίγουν τη λειτουργία του πανεπιστημίου».

Σχετικά με την στοχοποίηση εκ μέρους της νέας κυβέρνησης του δικαιώματος στην απεργία εξήγησε ότι «βάζουν στο κάδρο των αποφάσεων για την κήρυξη μιας απεργίας όχι μόνο τα μέλη της συνδικαλιστικής οργάνωσης που αποφασίζει τη κήρυξη αλλά το σύνολο των εργαζομένων. Αυτό είναι πρωτάκουστο εξαιτίας του ότι αυτοί που αποφασίζουν σε ένα συλλογικό όργανο, όπως μια συνδικαλιστική οργάνωση, ή σε οποιαδήποτε εταιρεία, είναι τα μέλη του, οι μέτοχοι της. Είναι αδιανόητο να διευρύνεται ένα σώμα αποφασιστικό στο σύνολο των εργαζομένων μιας επιχείρησης όχι γιατί δεν επηρεάζονται οι εργασιακές σχέσεις του προσωπικού αλλά είναι κανόνας και αρχή ότι σε ένα σωματείο αυτοί που αποφασίζουν είναι τα μέλη και όχι τα μη μέλη». Σύμφωνα με τον ίδιο, αν ισχύσει το μέτρο αυτό θα είναι περίπου αδύνατη η κήρυξη απεργίας σε πρωτοβάθμιο επίπεδο.