Όπως τόνισε μεταξύ άλλων:

«Το εργασιακό χάος που αφήνουν πίσω τους τα μνημόνια μπορεί ν' αντιστραφεί, το πιστεύω βαθιά χωρίς όμως να μπορώ να προσδιορίσω το πότε. Έχουν γίνει θετικά βήματα. Όλα τα χρόνια των μνημονίων τα δικαστήριά μας επικύρωσαν όλα αυτά τα φονικά μέτρα, με μικρές εξαιρέσεις, κι αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει. Το ίδιο και τα ευρωπαϊκά δικαστήρια που από το '90 και μετά επικύρωσαν με σειρά αποφάσεων την αποδόμηση των κατακτήσεων των εργαζομένων».

«Η κομβική αλλαγή, βέβαια, υπήρξε η Συνθήκη της Λισαβόνας. Όλα μπήκαν στον κανόνα της ανταγωνιστικότητας που αποδείχθηκε ένας βρώμικος ανταγωνισμός που οδήγησε στην κατάρρευση του status προστασίας των εργαζομένων στις προηγμένες δυτικές χώρες.

Πρώτα απ' όλα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε, για να ξεκαθαρίσουμε και τη συνείδησή μας. Να αρχίσουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Ο όρος 'ελαστικότητα' κρύβει την ακραία εργασιακή επισφάλεια με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, δανειζόμενους εργαζόμενους κλπ. Δημιουργήθηκε μια τεράστια ανεργία και μια τεράστια πίεση από τον εφεδρικό στρατό των ανέργων.

Όλοι αυτοί οι καταναγκασμοί εκκολάφτηκαν στην ασύμμετρη παγκοσμιοποίηση. Δείτε τι γίνεται και στη Γαλλία και τη Γερμανία, με τα mini ή midi jobs και τη συμπίεση μισθών. Οι αυξήσεις στα καύσιμα, πέρα από τη συμπίεση που προκαλούν στο εισόδημα των εργαζομένων προκαλούν και σειρά αυξήσεων σε άλλα προϊόντα και στη Γαλλία με μισθό 800 ή 1000 ευρώ δε μπορεί να ζήσει κάποιος. Φυσικά τα αιτήματα των διαδηλωτών δεν έχουν καμία σχέση με την ακροδεξιά ρητορεία. Ωστόσο, κακώς κάποιοι κατηγορούν τον Μακρόν για προδοσία, εφόσον από την αρχή ήταν γνωστό ποιους στηρίζει κι εκπροσωπεί.
Συμβάσεις και κατώτατος μισθός

Κεντρικός μοχλός στην πορεία ανατροπής του εργασιακού μεσαίωνα είναι οι συλλογικές συμβάσεις. Αλλά και ο κατώτατος μισθός είναι ένα βασικό εργαλείο για τις εργασιακές σχέσεις γιατί είχε και έχει πιλοτική λειτουργία και η σταδιακή αύξησή του είναι σημαντική. Στόχος όμως παραμένει – όταν περάσει το μεσοδιάστημα των μέτρων που έχουν απομείνει από τα μνημόνια – η επιστροφή στην Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, στην οποία θα αναγκαστούν να προσαρμοστούν και οι εργοδότες. Ήδη μεγάλες ενώσεις όπως η ΓΣΕΒΕ και η Ομοσπονδία των Εμπόρων έχουν ταχθεί υπέρ της αύξησης του κατώτατου μισθού.

Φυσικά έχουν δίκιο τα συνδικάτα ότι το ύψος του μισθού αυτού πρέπει να προκύπτει από συλλογική διαπραγμάτευση, αλλά στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η χώρα είναι θετική η σταδιακή αύξηση του κατώτατου μισθού με στόχο να φθάσει τα 751 ευρώ, όπως ήταν πριν το 2012. Και μετά να προχωρήσουμε στη διαμόρφωσή του με συλλογική διαπραγμάτευση.

Μπορεί τα μνημονιακά μέτρα να επιβλήθηκαν απ' έξω. Ωστόσο οι προηγούμενες κυβερνήσεις πίστευαν σ' αυτά γιατί ακολουθούσαν τα προτάγματα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Έχει διαφορά το να μην τα υποστηρίζεις και ν' αναγκάζεσαι να εφαρμόσεις μνημονιακές πολιτικές ως αποτέλεσμα ήττας».