to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

9:44 | 05.05.2014

Κοινωνία

Κάτω στον Πειραιά στο μουράγιο είπα να σκοτωθώ μα τον άγιο

Φωτογραφίες-κείμενο: Άγγελος Καλοδούκας


Το ότι λατρεύω τον Πειραιά και τις συνοικίες του θαρρώ ότι πλέον σας έχει γίνει συνείδηση.

Για ποιο λόγο;

Μα… για το προφανές: δεν είναι μόνο η ομορφιά του λιμανιού. Αυτή η πόλη προσφέρει μια ζωντανή θέα προς το παρελθόν, το παρόν, αλλά και το μέλλον των ανθρώπων της εργασίας. Για όποιον αγαπάει τους ανθρώπους της εργασίας, το αστικό τοπίο (και μάλιστα αστικό τοπίο που συνδυάζεται με θάλασσα και λιμάνι) τότε δεν μπορεί παρά να λατρέψει τον Πειραιά. Ο Πειραιάς είναι έρωτας!

 Η βόλτα μου λοιπόν στον Πειραιά αυτή τη φορά με έβγαλε στα Καμίνια. Και, φυσικά, θυμήθηκα το υπέροχο τραγούδι του Σταύρου Ξαρχάκου σε στοίχους Νίκου Γκάτσου και σε εκτέλεση Γρηγόρη Μπιθικώτση, “Μάτια Βουρκωμένα”.

Τι υπέροχη συνοικία τα Καμίνια! Εκτείνεται στο πίσω μέρος του καπνεργοστασίου Κεράνη, από την Πειραιώς μέχρι την περιοχή του Ρετσίνα και δυτικά με την Παλαιά Κοκκινιά. Στα Καμίνια άνθησε μεγάλο τμήμα του βιομηχανικού Πειραιά των τελών του 19ου αιώνα-αρχών του 20ου αιώνα. Στη συνοικία των Καμινίων βρίσκονταν δυο από τα παλαιότερα βιομηχανικά κτίρια του Πειραιά, απέναντι από τη σημερινή γέφυρα του «Καλαμάκη», ο ατμόμυλος του Ν. Σταματόπουλου που ιδρύθηκε το 1873 και το κλωστήριο-υφαντήριο του Χ. Σταμόπουλου με έτος ίδρυσης το 1875.

Σ’ αυτήν τη συνοικία θα συναντηθείτε με την ίδια την ιστορία! Κτίρια του περασμένου αιώνα που δυστυχώς το ελληνικό κράτος τα αφήνει να καταρρέουν. Μια άλλη δημοτική αρχή θα φρόντιζε κάποια από αυτά να τα κάνει πολιτιστικά κέντρα. Ας ελπίσουμε στο μέλλον…. (Θοδωρή ακούς;).

Σας το λέω…

…τρέξτε να προλάβετε ένα κομμάτι της νεοελληνικής ιστορίας που χάνεται.

Αλλά δεν υπάρχει μόνο το παρελθόν. Υπάρχει το εδώ, το τώρα, το σήμερα.

Στα Καμίνια θα συναντήσετε ακόμα ανθρώπους του μόχθου και της εργασίας. Αρκετές μικρές βιοτεχνίες με ανθρώπους που δεν θα χάσουν την ευκαιρία να σας παρουσιάσουν με υπερηφάνεια τα έργα της δουλειάς των χεριών τους. Όπως ο σιδηρουργός που μου δείχνει τα καλλιτεχνήματα που σκέφτηκε με τη φαντασία του και πραγματοποίησε με τα χέρια του (δες τις φωτογραφίες που ακολουθούν).

Κάτω στον Πειραιά

στα Καμίνια

φτώχεια καλή καρδιά

μα και γκρίνια

μάζεψα μια βραδιά

τα σαΐνια

κι ήρθα κρυφά

τον παλιό μου καημό

να σου πω

Αχ… αυτός ο Πειραιάς! Όποιος δεν τον αγαπά, απλά δεν είναι ζωντανός!

Για περισσότερες φωτογραφίες κάντε κλικ εδώ.

 

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)