Όπως αναφέρει αναλυτικά η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (24/10/22):
Λίγες ημέρες μετά την έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς ιεροί ναοί της Αθήνας κατέθεσαν αιτήσεις προς τις Σχολικές Επιτροπές Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης προκειμένου να χρησιμοποιήσουν τους σχολικούς χώρους κατά τη διάρκεια των Σαββατοκύριακων σε προγράμματα υπό τον τίτλο «Νεανικές Συντροφιές», οι οποίες και έγιναν στο σύνολό τους δεκτές.
Παρά την επίσημη περιγραφή στη Διαύγεια [1] , και σύμφωνα με καταγγελίες, τα φυλλάδια που μοιράστηκαν σε γονείς και εκπαιδευτικούς παραπέμπουν ευθέως στο κατηχητικό των οικείων εκκλησιών. Στο βίντεο ενός από τους ιερούς ναούς που έλαβαν τη σχετική άδεια, αναπαράγονται δράσεις από το κατηχητικό και συνοδεύονται από τίτλους, όπως «το κατηχητικό μου» και «στιγμές χαράς κοντά στον Χριστό». Στο φυλλάδιο συμπεριλαμβάνεται, επίσης, η αναχρονιστική αναπαραγωγή του διαχωρισμού των τμημάτων με βάση το φύλο (τμήματα αγοριών-κοριτσιών) ως να ήταν κάτι το φυσιολογικό.
Ωστόσο, ο Δήμος Αθηναίων, ως υπεύθυνος για τη συντήρηση και διαχείριση των σχολικών εγκαταστάσεων της επικράτειάς του, με την υπ’ αριθ. 144365/29-06-2020 οδηγία του, είχε ορθά αποκλείσει την παραχώρηση σχολικού χώρου για την υλοποίηση μετασχολικών δραστηριοτήτων που έχουν πολιτικό, κομματικό ή προσηλυτιστικό χαρακτήρα.
Ανεξαρτήτως των όποιων καλών προθέσεων των τοπικών εκκλησιών, ο Δήμος Αθηναίων, αλλά και το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, δια της αδράνειας του ή της σιωπηρής έγκρισής του, ευθύνεται για την είσοδο της κατηχητικής αντίληψης και διδασκαλίας, όχι από την πίσω, αλλά ευθέως από την μπροστινή πόρτα των σχολείων. Πρόκειται για μια ακόμα προσπάθεια ‘εισπήδησης’ της Εκκλησίας στην εκπαίδευση μέσω της συστηματικής παρουσίας ιερέων και κατηχητών στον εκπαιδευτικό χώρο.
Η θρησκευτική κατήχηση δεν μπορεί να έχει καμία θέση στην εκπαίδευση ή σε δράσεις που σχετίζονται με τον χώρο του σχολείου και πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η επικρατούσα θρησκεία δεν μπορεί να αποτελεί εξαίρεση σε αυτό λόγω της προνομιακής της σχέσης με την πολιτεία. Το αίτημα για ένα σχολείο συμπεριληπτικό μεν, οπωσδήποτε κοσμικό δε, παραμένει ακόμα ισχυρό και επίκαιρο. Ο Δήμος Αθηναίων, δυστυχώς, αποδεικνύεται ανακόλουθος και κατώτερος των περιστάσεων επιτρέποντας να καταστούν οι σχολικές εγκαταστάσεις πεδίο ελεύθερης δράσης του ιδεολογικού μηχανισμού της Εκκλησίας, όχι μόνο σε πρακτικό επίπεδο μέσω της σχετικής παραχώρησης, αλλά και σε συμβολικό.
[1] Βλ. ενδεικτικά τις αποφάσεις παραχώρησης σχολικών χώρων στους ιερούς ναούς Αγ. Αιμιλιανού Λόφος Σκουζέ, Μεταμορφώσεως του Σωτήρως (Άγιος Σώστης), στην Ενοριακή Νεανική Εστία Ι.Ν.Οσίου Μελετίου, και στις ενορίες Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Κολοκυνθούς, Ι.Ν. Αγ.Κων/νου και Ελένης Κολωνού. Ορίζεται ότι οι δράσεις θα αφορούν την «αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου και δημιουργική απασχόληση των παιδιών, [με] θέατρο, ψυχαγωγία, πολιτισμός, μουσική, χειροτεχνία, καλλιτεχνικά, παιχνίδι, καλλιέργεια αρετών, ανάπτυξη του πνεύματος συνεργασίας, αλληλεγγύης και αποδοχής της διαφορετικότητας μεταξύ των παιδιών». Επιπλέον επισημαίνεται ότι «οι χώροι δεν παραχωρούνται για την λειτουργία κατηχητικού».
