Ο αγώνας των καθαριστριών ενάντια στις απολύσεις και την ιδιωτικοποίηση του τομέα της καθαριότητας συνεχίζεται. Τελευταία υπάρχει μεγάλη «κινητικότητα» στο υπουργείο Οικονομικών και δεν πρόκειται μόνο για τις επισκέψεις των τροϊκανών. Αν κανείς περάσει έξω από την Καραγεώργη Σερβίας θα συναντήσει δεκάδες απολυμένες καθαρίστριες από όλη την Ελλάδα που εδώ και πολλές βδομάδες βρίσκονται σε κινητοποιήσεις. Η «Εποχή» μίλησε με την Ευαγγελία Αλεξάκη μέλος του Συντονιστικού των Καθαριστριών στο υπουργείο Οικονομικών και τον Δημήτρη Μέρκο, μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στις Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες (ΠΟΕ-ΔΟΥ).
Μπορείτε να μας περιγράψετε το εργασιακό σας καθεστώς αλλά και τι κρύβεται πίσω από την επιλογή για απολύσεις των καθαριστριών;
Ευαγγελία Αλεξάκη: Εργαζόμαστε με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου. Η εργασία μας είναι η φροντίδα της καθαριότητας σε όλους τους χώρους των υπηρεσιών του υπουργείου Οικονομικών, δηλαδή Σ.Δ.Ο.Ε, Δ.Ο.Υ., Τελωνεία, Γενικό Χημείο του Κράτους και τις κεντρικές Υπηρεσίες. Πίσω από τις απολύσεις μας κρύβεται το αδιάφορο κράτος που δεν στηρίζει τους πολίτες και περισσότερο τις αδύναμες ομάδες. Οι κυβερνώντες ενδιαφέρονται να κάνουν τους φίλους τους εργολάβους στο χώρο της καθαριότητας πλουσιότερους, δίνοντάς τους τη δουλειά μας με πολύ μεγαλύτερο κόστος. Ίσως και πέντε φορές πάνω, με ανάλογη επιβάρυνση του φορολογούμενου πολίτη. Οι εργολάβοι επιβάλλουν εργασιακό καθεστώς μεσαίωνα. Οι εργαζόμενές τους αμείβονται με 200 περίπου ευρώ το μήνα, με μερική ασφάλιση και κανένα εργασιακό δικαίωμα, Δηλαδή καθεστώς γαλέρας. Αυτές οι επιχειρήσεις είναι στη λίστα με τη μεγαλύτερη φοροδιαφυγή, φοροαποφυγή, εισφοροαποφυγή και εισφοροδιαφυγή. Ρίχνουν 595 εργαζόμενες στον καιάδα για την ικανοποίηση της πολιτικής τους πελατείας.
Δημήτρης Μέρκος: Είναι προφανές ότι η επιλογή αυτής της κατηγορίας των εργαζομένων δεν έγινε τυχαία και σε καμιά περίπτωση δεν σχετίζεται με την υποτιθέμενη προσπάθεια περιορισμού των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Άλλωστε, η συγκεκριμένη κατηγορία εργαζομένων είναι η χειρότερα αμειβόμενη, με μισθούς των 500 περίπου ευρώ. Επέλεξαν τις καθαρίστριες γιατί ο τομέας της καθαριότητας διεκδικείται από μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα και τους γνωστούς εργολάβους της καθαριότητας, αλλά και γιατί θεώρησαν ότι θα έχουν τις μικρότερες αντιστάσεις από την πλευρά των απολυμένων. Προφανώς, όμως, υπολόγιζαν χωρίς τον ξενοδόχο.
Συμμετέχετε δυναμικά στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις. Στην τελευταία, μάλιστα, με απόφαση των οργανωτών, είσαστε στην κορυφή της πορείας. Πώς και πότε ξεκινήσατε τον αγώνα σας, ποια είναι τα πιο σημαντικά «στιγμιότυπα» του;
Ε.Α.: Αισθανθήκαμε περήφανες με την τοποθέτηση μας στην κορυφή της πορείας στη γενική απεργία της 6ης Νοέμβρη από τους οργανωτές. Ο αγώνας μας είναι δίκαιος διαρκής και ταξικός και οι εργαζόμενοι στους άλλους χώρους μας αγκάλιασαν δίνοντάς μας δύναμη για εντονότερη κλιμάκωση και διάρκεια ως την τελική δικαίωση.
Οι κινητοποιήσεις μας άρχισαν στις 23 Αυγούστου, μόλις ενημερωθήκαμε ότι αποτελούμε στόχο εξόντωσης. Με καθημερινή παρουσία στο υπουργείο Οικονομικών με πανό και συνθήματα, με πορείες στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, κάναμε γνωστό στους συμπολίτες μας το πρόβλημα και στους κυβερνώντες ότι θα αγωνιστούμε μέχρι τη νίκη. Από τους υπουργούς Οικονομικών και Μεταρρύθμισης δεν έχουμε ακόμη απάντηση, έχουμε λάβει την περιφρόνησή τους. Επισπευτήκαμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας δίνοντας ψήφισμα, ενημερώσαμε όλα τα κόμματα και μιλήσαμε με πλήθος βουλευτών. Προσπαθήσαμε να δώσουμε ανάλογο ψήφισμα στον υπουργό Οικονομικών ως άμεσο προϊστάμενο μας, χωρίς όμως επιτυχία. Δείγμα ανάλογου ήθους. Δεν εκτιμήθηκε ότι 20 και περισσότερα χρόνια εμείς φροντίζουμε την υγεία στο χώρο όπου εργάζονται οι συνάδελφοί μας. Και το γραφείο όπου ο κ. Στουρνάρας εργάζεται, εμείς το καθαρίζουμε… Έχουμε οργανώσει δύο διανυκτερεύσεις έξω από το Υπ.Οικ., που μας επισκέφτηκαν πολλοί φορείς και μας συμπαραστάθηκε πλήθος πολιτών. Πολύ σημαντική δράση ήταν η αποδοκιμασία έξω από το Υπ.Οικ. του κλιμακίου της τρόικας και του κ. Στουρνάρα, εκφράζοντας έτσι το κοινό αίσθημα όλων των εργαζόμενων δύο συνεχόμενες φορές. Διαπιστώσαμε πολιορκώντας τα αυτοκίνητά τους, φωνάζοντας τους δολοφόνους, ότι στα δικά τους πρόσωπα επικρατεί ο φόβος, όχι γιατί τους αποδοκίμαζαν γυναίκες, αλλά γιατί γνωρίζουν ότι η οργή του λαού είναι πιο δυνατή από το αξίωμά τους. Περπατήσαμε από το Ραδιομέγαρο της Ε.Ρ.Τ. μαζί με τους σχολικούς φύλακες και τους αλληλέγγυους πολίτες μέχρι τη Βουλή, αποδίδοντας τιμή στον αγώνα τους για τον ίδιο σκοπό που και εμείς βρισκόμαστε στην πάλη. Ήμασταν μαζί με τους συναδέλφους μας στην κινητοποίηση της ΑΔΕΔΥ στις 14 Νοέμβρη. Αλλώστε, συμμετέχουμε με εκπρόσωπό μας στο Πανελλήνιο Διακλαδικό Συντονιστικό που έχει δημιουργηθεί από τους κλάδους που βρίσκονται σε απολύσεις ή διαθεσιμότητα.
Πιστεύετε πως θα πετύχει αυτός ο αγώνας; Υπάρχουν συμμαχίες μέσα στην κοινωνία;
Δ.Μ.: Ο αγώνας αυτός είναι ήδη πετυχημένος. Όχι μόνο γιατί ανοίγει το δρόμο επιστροφής στη δουλειά, αλλά γιατί οι καθαρίστριες κατάφεραν μέσα από τις καθημερινές κινητοποιήσεις τους να απονομιμοποιήσουν τις απολύσεις στα μάτια του συνόλου της κοινωνίας. Ακόμα και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές των απολύσεων στο δημόσιο, αναγκάζονται πλέον να παραδεχτούν δημόσια ότι όχι μόνο δεν λύνεται το δημοσιονομικό πρόβλημα με την απόλυση των καθαριστριών, και κατ’ επέκταση και των άλλων δημοσίων υπαλλήλων, αλλά ότι πραγματικός στόχος είναι η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η κατάργηση της σταθερής εργασίας και η μεταφορά αντικειμένων του δημοσίου σε ιδιώτες.
Ε.Α.: Στον αγώνα μας συμμάχους έχουμε όλους τους εργαζόμενους που έχουν πληγεί όπως εμείς, σε όλους τους τομείς, τους μικροεπιχειρηματίες που έβαλαν λουκέτα, τους άνεργους ιδιωτικού και δημόσιου, επίσης όλους τους συμπολίτες μας που η οικονομική κρίση τους έχει φέρει στα όρια της αξιοπρεπούς διαβίωσης. Σύμμαχοί μας είναι ακόμη και όσοι διατηρούν τις δουλειές τους γιατί και αυτοί ζουν μέσα στον εφιάλτη της πιθανής ανεργίας.
Τι σας δίνει δύναμη να συνεχίζετε με αμείωτη ένταση (είστε εσείς που κάθε τόσο «συναντούν» μπροστά τους οι Τόμσεν και Μορς, παρόλη την καταστολή που έχετε υποστεί) των αγώνα σας μετά από τόσο καιρό;
Ε.Α.: Δύναμη παίρνουμε από την ανάγκη να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας, τη δυνατότητα να προσφέρουμε στην οικογένειά μας, στην κοινωνία των πολιτών, να διατηρήσουμε τη συμμετοχικότητά μας στον κόσμο των αξιών, για μια κοινωνία που οι αξίες θα ανεβάζουν τους ικανούς και θα υπάρχει δικαιοσύνη. Στον αγώνα μας υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, για να μην δούμε τα παιδιά μας οικονομικούς μετανάστες και ταπεινωμένα στα ντόπια και ξένα σκλαβοπάζαρα. Με τον αγώνα μας καλούμε όποιον συμφωνεί να συνταχθεί μαζί μας και με το κίνημα ώστε να γίνει μαζικό και να σταματήσει ο εξευτελισμός της ανθρώπινης οντότητας.
Οι Τόμσεν Μόρς και Στουρνάρας και όσοι κρύβονται πίσω τους, μέσα και έξω από τα σύνορα μας, είναι αυτοί που βάζουν τη δική τους λογική για να πατήσουν πάνω στη δική μας δικαιοσύνη. Μας πατάνε, μας διαλύουν τη ζωή, σκοτώνοντας τα όνειρά μας. Δολοφονούν το μέλλον των παιδιών μας. Εκπροσωπούν τον ταξικό κίνδυνο και μοναδικός στόχος τους είναι η εφαρμογή της σύγχρονης εργασιακής σκλαβιάς. Όλα αυτά μας δίνουν δύναμη για αντίσταση.
Ποια θα είναι η προοπτική των κινητοποιήσεών σας;
Δ.Μ.: Οι κινητοποιήσεις θα σταματήσουν μόνο όταν και η τελευταία απολυμένη καθαρίστρια γυρίσει στη δουλειά της. Πρέπει, όμως, να γίνει άμεσα κατανοητό ότι ο αγώνας αυτός δεν αφορά μόνο τις καθαρίστριες. Είναι επιτακτική η ανάγκη ο καλύτερος συντονισμός όλων των απολυμένων και όλων των εργαζομένων. Είναι ανάγκη τα συνδικαλιστικά μας όργανα, να πάψουν να παρακολουθούν τις εξελίξεις από «απόσταση ασφαλείας». Να αναλάβουν πρωτοβουλίες συντονισμού των αγώνων, καλύτερης οργάνωσής τους, να εμπνεύσουν και κυρίως να αποκαταστήσουν τη χαμένη εμπιστοσύνη των εργαζόμενων απέναντί τους. Η υπόθεση αυτή αφορά όλη την κοινωνία. Η διάλυση του δημοσίου σηματοδοτεί και την κατάργηση και των τελευταίων δομών του κοινωνικού κράτους που συνεχίζουν ακόμα, έστω και με προβλήματα, να λειτουργούν. Δεν νομίζω ότι στόχος τους είναι μόνο να απολύσουν μερικές χιλιάδες καθηγητές, γιατρούς, νοσηλευτές, σχολικούς φύλακες ή καθαρίστριες. Κύριος στόχος τους είναι η κατάργηση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης, της δωρεάν υγείας, η μεταφορά της φύλαξης ή της καθαριότητας σε εργολάβους κ.λπ.
