Ο πολύμορφος χαρακτήρας ενός δημόσιου φορέα ενημέρωσης, επιμόρφωσης και ψυχαγωγίας, συμπυκνώνει ένα αίτημα που ενέχει μια ευρύτερη πολιτισμική χροιά, και δηλώνει τόσο την ανάγκη για μια υγιή πληροφόρηση, όπου ο πολίτης αντιμετωπίζεται ως μέλος μιας κοινότητας που αποκτά τη δυνατότητα υλοποίησης του νομιμοποιητικού του ρόλου, όσο και την ανάγκη ικανοποίησης του ενδιαφέροντος του για γνώση, επιμόρφωση και καλλιέργεια, συντελώντας με αυτόν τον τρόπο στην απόκτηση κουλτούρας και αξιών που τροφοδοτούν ένα ευρύτερο αίτημα για διαφάνεια, συμμετοχή και εντέλει δημοκρατική λειτουργία μιας κοινωνίας. Το αίτημα για δημοκρατία στη σημερινή εποχή της κρίσης της νομιμοποίησης, των αξιών, της έλλειψης ήθους και ηθικής υπόστασης σε ό,τι αφορά το συλλογικό και τον τρόπο που το ατομικό εκφράζεται μέσα στη συλλογικότητα, ενέχει την απαίτηση για τη λειτουργία ενός δημόσιου χώρου όπου η δημοσιότητα και η επικοινωνία αποκτούν μια θέση απαραίτητη στον καμβά που πλέκεται και όπου η δημόσια δράση και η παρέμβαση αποκτούν περισσότερο από ποτέ αξία για την αντιμετώπιση της πολύπλευρης κρίσης της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας.
Το κλείσιμο της ΕΡΤ, του εθνικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα της χώρας μας, από τη μεριά της κυβέρνησης, με τα πέντε κανάλια που διέθετε (ΕΤ1, ΝΕΤ, ΕΤ3, ΕΡΤWORLD (δορυφορικό), ΕΡΤ HD (ψηφιακό), επτά ραδιοφωνικούς σταθμούς με έδρα την Αθήνα και άλλους τόσους στη Θεσσαλονίκη, 19 περιφερειακούς σταθμούς σε όλη την Ελλάδα, δύο μουσικά σύνολα, την «Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα» και την «Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής», τo περιοδικό Ραδιοτηλεόραση το www.ert.gr και το ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ, archives.ert.gr. δημιουργεί εύλογα ερωτήματα σχετικά με τη σκοπιμότητα μιας τέτοιας κίνησης και μάλιστα σε μια φάση έντονης πολύπλευρης κρίσης, με έναν αυταρχικό τρόπο που δεν δηλώνει παρά μόνον πολιτική ανασφάλεια και φόβο. Το πρόταγμα ότι στη θέση της ΕΡΤ θα λειτουργήσει «ένας σύγχρονος δημόσιος οργανισμός όχι κρατικός και κομματικά ελεγχόμενος» (με τα λόγια του τότε κυβερνητικού εκπρόσωπου Κεδίκογλου), αποδείχτηκε ότι με τη λειτουργία της ΔΤ, και την ίδρυση της ΝΕΡΙΤ (Νέα Ελληνική Ραδιοφωνία Ίντερνετ και Τηλεόραση) ξέφυγε τελείως από τις φραστικές διακηρύξεις, εφόσον η ίδια η λειτουργία των νέων αυτών σχημάτων δεν στηρίχθηκε σε κανένα επιχειρησιακό σχέδιο, διεκήρυξε διαγωνισμούς για την πρόσληψη προσωπικού που δεν διακρίνονται για την εύρυθμη λειτουργία τους και αποδείχτηκε ότι δεν υπηρέτησε παρά μόνον μικροπολιτικές σκοπιμότητες με στόχο την ανάκτηση του πολιτικού ελέγχου της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, με τελείως αβέβαια αποτελέσματα οδηγώντας στην καταστολή του ίδιου του πολιτικού πολιτισμού της χώρας και των πολιτών της, αποδυναμώνοντας ένα φορέα, όπως την ΕΡΤ, που παρουσίαζε μεν προβλήματα στην οργανωτική και εν γένει λειτουργία του, αλλά είχε να επιδείξει ένα αξιόλογο έργο με ενδιαφέρουσες πολιτισμικές προεκτάσεις.
Η συνέχιση της αυτοδιαχειριζόμενης λειτουργίας της ΕΡΤ, μέσω του δικτύου της ΕΡΤopen, την ΕΤ3, τις συχνότητες των περιφερειακών ΕΡΑ σε όλη της Ελλάδα αποτελεί υπόδειγμα πληροφόρησης και επιμόρφωσης, εφόσον αποδεικνύουν στην πράξη ότι σε περιόδους κρίσης των θεσμών και ανομίας η σύμπραξη εργαζομένων και πολιτών, ανεβάζει το επίπεδο των πολιτών και αποτελεί δείγμα πολιτικής παρέμβασης, λειτουργώντας έτσι ενάντια στην κυρίαρχη ιδεολογία, επικεντρώνοντας την προσοχή στη δυνατότητα ύπαρξης ενός νέου τρόπου διαχείρισης της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης.
Η εξυγίανση της πληροφόρησης, η υπεράσπιση του δημόσιου αγαθού που προσφέρει η ραδιοτηλεόραση, αποτελεί δείγμα μιας νέας αντίληψης του ρόλου της δημοσιότητας και της επικοινωνίας συντελώντας στη λειτουργία ενός δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα όπου ο πολιτικός πολιτισμός θα βρει έδαφος να αναπτυχθεί με τη συνέργια εργαζομένων και πολιτών, συντελώντας με αυτόν τον τρόπο στον εμπλουτισμό της πληροφόρησης, στην ανάδειξη του πολιπολιτισμικού χαρακτήρα της σύγχρονης κοινωνία, στην αποδοχή ενός πολύμορφου δημόσιου χώρου, στην υπεράσπιση μιας κουλτούρας που βιώνεται στην πράξη μέσα στις απλές καθημερινές πρακτικές. Το κλείσιμο της ΕΡΤ μόνον καταστολή των παραπάνω πρακτικών μπορεί να επιτύχει. Η υπεράσπιση της δημοκρατίας είναι μπροστά.

* Αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου.