Η σημερινή σύνθεση της Βουλής βρίσκεται σε πλήρη δυσαρμονία με τη βούληση της κοινωνίας, έτσι όπως αυτή καταγράφηκε στις ευρωεκλογές. Το πρωτοφανές 11,5% που έχασαν οι δυνάμεις της συγκυβέρνησης, καθώς και η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ με διαφορά 4% από τη ΝΔ, συνθέτουν ένα σκηνικό ριζικά διαφοροποιημένο από εκείνο των εκλογών του 2012.

Το επιχείρημα ότι οι ευρωεκλογές έχουν μειωμένη σημασία σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές, ισχύει μόνο κατά ένα πολύ μικρό μέρος. Γιατί αυτή η φορά οι εκλογείς βρέθηκαν ενώπιον ενός σκληρού πολιτικού διλήμματος που έθεσε η αξιωματική αντιπολίτευση κι εντέλει αποδέχτηκε η κυβέρνηση. Δίλημμα που είχε να κάνει με την συνέχιση της μνημονιακής διακυβέρνησης.

Κανονικά, μετά από τέτοιας έκτασης εκλογική αποδοκιμασία, η προσφυγή σε πρόωρες εκλογές θα θεωρούταν αυτονόητη. Όπως όμως έχει συμβεί συχνά αυτά τα τέσσερα μνημονιακά έτη, οι κυβερνώντες επιμένουν να πολιτεύονται τσαλακώνοντας τα δημοκρατικά ήθη. Η διατήρηση μιας κυβέρνησης κόντρα στη λαϊκή θέληση, αντίκειται στον σκληρό πυρήνα της λογικής της δημοκρατίας.

Αφού δεν παραιτήθηκαν, τώρα οι κυβερνώντες προχωρούν στο επόμενο πολιτικό ατόπημα. Με την αγαστή συνεργασία των διαπλεκόμενων ΜΜΕ επιχειρείται η κατασκευή μια πλαστής προεδρικής πλειοψηφίας ώστε να αποφευχθεί η αναπόφευκτη (σε άλλη περίπτωση) προσφυγή στις κάλπες το  Μάρτη του 2015.

Οι πρακτικές που χρησιμοποιούνται θυμίζουν παλιότερες εποχές πολιτικής ανωμαλίας: απροκάλυπτη επέμβαση στα εσωτερικά κομμάτων με επικοινωνιακή πριμοδότηση συγκεκριμένων τάσεων, προσπάθεια «τσιμπολογήματος» βουλευτών που είτε ανήκουν σε κομματικούς σχηματισμούς, είτε είναι ανεξάρτητοι, καθώς και «επιχειρήσεις» πειθούς βουλευτών με δέλεαρ τη παραμονή τους στον θώκο για έναν επιπλέον χρόνο μέχρι το 2016.

Η προσπάθεια κατασκευής πλαστής προεδρικής πλειοψηφίας έχει δύο απτά αποτελέσματα. Πρώτον, διατηρεί τη δυσαρμονία μεταξύ του εκλογικού σώματος και της σύνθεσης της Βουλής. Δεύτερον, συμβάλλει στον περαιτέρω ευτελισμό της πολιτικής ζωής. Από τη στιγμή που βουλευτές πιέζονται να κάνουν μείζονες επιλογές με βάση απολιτικά κριτήρια και κάτω από την πίεση της τηλεοπτικής προπαγάνδας, η δημόσια εικόνα της δημοκρατίας ξεθωριάζει ακόμα περισσότερο.

Καλό είναι λοιπόν να σταματήσουν τα «προεδρικά»  κόλπα. Μόνη δημοκρατική διέξοδος είναι οι εκλογές εδώ και τώρα.