Αναβολή για τις 14 Ιουνίου πήρε η δίκη για τον ξυλοδαρμό και την εξύβριση του Πακιστανού εργάτη Ασίφ Μαχμούντ από τον εργοδότη της «Γεωργίου Α.Ε.» και τον γιο του (αναλυτικά παρακάτω η σχετική καταγγελία στο Left.gr).  Η υπεράσπιση του Α. Μαχμούντ, όπως ανέφερε στο Left.gr ο δικηγόρος του, Γιάννης Παπαδής, ζήτησε αναβολή προκειμένου να προσκομιστούν τόσο η ιατροδικαστική γνωμάτευση για το χτύπημα στη γνάθο που δέχθηκε ο εργάτης όσο και το υλικό από τις κάμερες ασφαλείας του εργοστασίου στον Αυλώνα, ως αποδεικτικό υλικό για τις βιαιοπραγίες σε βάρος του Α. Μαχμούντ.

Και τα δύο αιτήματα έγιναν δεκτά από το δικαστήριο, το οποίο θα εξετάσει επί της ουσίας και το τρίτο αίτημα της υπεράσπισης, να γίνει χρήση του άρθρου 81Α του αντιρατσιστικού νόμου, ώστε η πράξη των εργοδοτών να κριθεί, με βάση τις επιβαρυντικές διατάξεις του άρθρου αυτού, ως πράξη με ρατσιστικό κίνητρο.  Να σημειωθεί ότι και η εργοδοσία έχει καταθέσει μήνυση κατά του Πακιστανού εργάτη για αντίστοιχα αδικήματα και συναίνεσε στην αναβολή της διαδικασίας. 

Απόλυση μετά ξύλου: Το χθεσινό ρεπορτάζ για τη βία εναντίον του Α. Μαχμούντ και τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας

«Γεωργίου, τσάντες με υπογραφή» είναι το σλόγκαν της ομώνυμης εταιρείας με έδρα την ΒΙ. ΠΕ. του Αυλώνα. Η συγκεκριμένη βιομηχανία παράγει πλαστικές και χάρτινες τσάντες της και ως πελάτες της εμφανίζονται στην ιστοσελίδα της γνωστές επιχειρήσεις και προβάλλει την «μεγάλη αντοχή και οικονομία (απόδοση τεμαχίων στο κιλό) στην οικολογική πλαστική τσάντα» καλλιεργώντας το προφίλ εταιρείας που επενδύει στην προστασία του περιβάλλοντος.

Τι συμβαίνει όμως με τις αντοχές των δεκάδων εργαζομένων;

Ένα μικρό λάθος και η απόλυση που το ακολούθησε αρκούσαν για να έρθουν στο φως οι εργασιακές συνθήκες στην «Κώστας Γεωργίου Α.Ε.», συνθήκες που θυμίζουν Μανωλάδα. Όπως καταγγέλει στο Left.gr ο Ασίφ Μαχμούντ, εργάτης από το Πακιστάν, στις 25 Μαΐου απολύθηκε από την εν λόγω Βιομηχανία Πλαστικών διότι, όπως αναφέρει, έκανε ένα λάθος στο χρώμα κατά τον χειρισμό του μηχανήματος. 

Όταν, την Τρίτη 30 Μαίου,  πήγε στο χώρο του εργοστασίου για να ζητήσει τα χαρτιά της απόλυσης του και το πιστοποιητικό υγείας που είχε δώσει στον εργοδότη όταν προσελήφθη, ο εργοδότης αρνήθηκε να του τα δώσει: «Πάρε φωτοτυπίες και φύγε». Καθώς ο Μ. Ασίφ επέμεινε, «ο κ. Κώστας» άρχισε να τον βρίζει χυδαία και να τον σπρώχνει μέχρι να τους χωρίσουν κάποιοι εργαζόμενοι που ήταν παρόντες στο περιστατικό.

Καθώς ο Μ. Ασίφ περίμενε έξω από το εργοστάσιο, όπως καταγγέλει, δέχθηκε νέα επίθεση τόσο από τον εργοδότη όσο και από τον γιο του μέχρι να παρέμβουν ξανά κάποιοι από τους εργαζόμενους. Η συνέχεια θα δοθεί στα δικαστήρια αφού τόσο ο Μ. Ασίφ όσο και οι δύο εργοδότες κατέθεσαν μήνυση. 

Το συμβάν αποτελεί το αποκορύφωμα μιας κατάστασης ακραίας εργασιακής εκμετάλλευσης: Όπως αναλύει στο Left.gr ο Τζαβέντ Ασλάμ, πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδος, που από την πρώτη στιγμή στηρίζει τον απολυμένο εργάτη, στη συγκεκριμένη εταιρεία  εργάζονται  περίπου 80 εργαζόμενοι, στην πλειονότητά τους από το Πακιστάν.

Παντού υπάρχουν κάμερες και μεγάφωνα με αποτέλεσμα, όπως καταγγέλουν οι εργαζόμενοι, κατά τη διάρκεια και των τριών βαρδιών (ακόμα και όταν απουσιάζουν ο εργοδότης και ο γιος του) όλοι να δουλεύουν υπό καθεστώς διαρκών απειλών και ύβρεων. «Συνέχεια απειλεί, δεν σέβεται καθόλου τους ανθρώπους και μου λένε ότι αισθάνονται σαν δούλοι» αναφέρει ο Τζ. Ασλάμ επιβεβαιώνοντας στο Left.gr την δημοσιοποιημένη καταγγελία της Επιτροπής Εργαζομένων. «Χρησιμοποιεί τα μεγάφωνα ακόμη και για ανακοινώσεις στους εργάτες που έχουν πάει το πρωί στη δουλειά όπως: "Φύγε σήμερα, δεν σε χρειάζομαι, έλα αύριο χωρίς να σε έχουν ειδοποιήσει από την προηγούμενη μέρα τουλάχιστον"». 

Την Πέμπτη 1 Ιουνίου, εν μέσω της απεργίας που πραγματοποιούν, οι εργαζόμενοι έκαναν γενική συνέλευση και συνέστησαν σωματείο προκειμένου να αντιμετωπίσουν συλλογικά τις αυθαιρεσίες της εργοδοσίας. «Οι άνθρωποι τρώνε ανάμεσα στις μηχανές, σε χώρο γεμάτο σκόνη και πολύ βρώμικο» τονίζει ο Τζ. Ασλάμ περιγράφοντας τις συνθήκες «υγιεινής». 

«Μέχρι πρόσφατα δεν γινόταν καν διάλειμμα ενώ ακόμα και τώρα, μετά τις πιέσεις κάποιων εργαζομένων, προβλέπεται σύντομο διάλειμμα αλλά συνήθως μας αναγκάζει να καθόμαστε παραπάνω», καταγγέλλει ο απολυμένος, πλέον, Ασίφ Μαχμούντ. «Δουλεύουμε συνήθως 7 ημέρες την εβδομάδα, χωρίς να παίρνουμε υπερωρίες, μέχρι πρόσφατα δεν είχαμε καθόλου γάντια ενώ τώρα μία έχουμε και μία όχι και δεν χρησιμοποιούμε ζεστό νερό για να πλυθούμε αφού έβαλαν λουκέτο στη βρύση με το ζεστό», προσθέτει. 

Το σωματείο, ζητεί τη συμπαράσταση του Εργατικού Κέντρου Αθήνας και όλων των σωματείων και καλεί σε συμπαράσταση την Παρασκευή 7/6 στην Ευελπίδων, στις 11 το πρωί  (σ.σ.: η διαδικασία όπως προαναφέραμες αναβλήθηκε για τις 14/6) διεκδικώντας πρώτα απ’ όλα την επαναπρόσληψη του Ασίφ. «Χρειάζομαι τη δουλειά, έχω πίσω μου οικογένεια και δεν έκανα κάποιο σοβαρό λάθος ώστε να με βρίζει και να μου φέρεται έτσι», μας λέει ο ίδιος. 

Στη... Μανωλάδα του Αυλώνα, λοιπόν, τα αιτήματα μοιάζουν βγαλμένα από την άλλη εποχή:

«Όχι απολύσεις όποτε θέλει το αφεντικό. Μόνιμη και σταθερή δουλειά. 

Να σταματήσει η ρατσιστική εργοδοτική τρομοκρατία και ασυδοσία

Όχι κάμερες και μεγάφωνα στο χώρο δουλειάς. 

Σεβασμός στα εργασιακά δικαιώματα και στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας 

Όχι δουλειά την Κυριακή. Ανάπαυση. 

Πληρωμή των αργιών, υπερωριών και νυχτερινών.

Καθαρό πόσιμο νερό, γάλα, γάντια, μάσκες, φόρμες.»