to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Κατά μάνα κατά κύρη

Ανατρέχοντας σε δύο επιφυλλίδες μου που είχαν δημοσιευτεί στην εφημερίδα "Τα Νέα" το 1990, διαπίστωσα πως η αντίληψη ότι ο νυν πρόεδρος της Ν.Δ. και πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης αντιγράφει κατά γράμμα την πολιτική του αείμνηστου πατρός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ευσταθεί


Ανατρέχοντας σε δύο επιφυλλίδες μου που είχαν δημοσιευτεί στην εφημερίδα "Τα Νέα" το 1990, διαπίστωσα πως η αντίληψη ότι ο νυν πρόεδρος της Ν.Δ. και πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης αντιγράφει κατά γράμμα την πολιτική του αείμνηστου πατρός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ευσταθεί. Οι δύο σατιρικές επιφυλλίδες μου έφεραν τους εξής τίτλους: "‘Σιδηρά Κυρία’ και απομιμήσεις" και "1892-1992: Σκηνές καθημερινού βίου"1.

Η πρώτη επιφυλλίδα αφορούσε στην πιστή εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης οικονομικής θεωρίας της Σχολής του Σικάγο, γνωστής και ως ΤΙΝΑ: ιδιωτικοποιήσεις όλων των κρατικών υπηρεσιών παροχής κοινωνικών αγαθών, όπως νερό, ηλεκτρικό, μεταφορές, υγεία, παιδεία. Προϋπόθεση για την εφαρμογή μιας τέτοιας αντιλαϊκής πολιτικής ήταν η διάλυση των συνδικάτων και η αντιμετώπιση απεργιακών διαδηλώσεων με αστυνομική βία. Οι «λίγοι» δεν είχαν το δικαίωμα να ταλαιπωρούν τους «πολλούς», νομοταγείς, φιλήσυχους πολίτες.

Σύμφωνα με την νεοφιλελεύθερη αυτή ιδεολογία, ο "κρατισμός" διαμόρφωνε αδρανείς πολίτες, οι οποίοι περίμεναν από το κράτος να τους λύσει όλα τους τα προβλήματα. Ανασύρθηκαν λοιπόν από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας τα πρότυπα του 19ου αιώνα: της "αυτοβοήθειας" (self help), του αυτοδημιούργητου επιτυχούς ατόμου και της ευλαβούς αποδοχής εκ μέρους της εργατικής τάξης των κοινωνικών ανισοτήτων ως φυσικού, θεϊκού νόμου.

Αυτά, σε ό,τι αφορά την πρώτη επιφυλλίδα. Η δεύτερη επέλεξε ως αντικείμενο σάτιρας την εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης του πατρός Μητσοτάκη, την οποία διαμόρφωσε και εφάρμοσε ο τότε υπουργός Παιδείας κ. Β. Κοντογιαννόπουλος με τα γνωστά αποτελέσματα!

Υποστηρίζω, λοιπόν, ότι πηγή εμπνεύσεως της εκπαιδευτικής «μεταρρύθμισης» της νυν υπουργού κ. Ν. Κεραμέως, η οποία ήρθε στη Βουλή προς ψήφιση με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, είναι εν πολλοίς εκείνη του πρώην υπουργού Β. Κοντογιαννόπουλου: οι ιεροδιδάσκαλοι, η ενδυνάμωση της «εθνικής συνείδησης» και άλλα ηχηρά παρόμοια, δεν αποκλείεται να μας οδηγήσουν σύντομα και στον διαχωρισμό των σχολείων σε «Θηλέων» και «Αρρένων»! Αυτά, ως προς τη δεύτερη επιφυλλίδα.

Ωστόσο, η παραπάνω διαχρονική σύνδεση πατρός και υιού δεν στερείται απτών αποδείξεων. Διότι, εξαίφνης, ο πρώην υπουργός Παιδείας κ. Β. Κοντογιαννόπουλος επανεμφανίστηκε στο προσκήνιο με μια συνέντευξη την οποία έδωσε στην εφημερίδα «Βραδυνή» στις 30 Δεκεμβρίου του 2018 και η οποία, εξ όσων θυμάμαι, μάλλον πέρασε απαρατήρητη.

Στη συνέντευξη αυτή, ο κ. Κοντογιαννόπουλος επισημαίνει πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης «είναι η τελευταία ελπίδα για να πραγματοποιήσει τη μεγάλη αλλαγή που χρειάζεται το σημερινό πολιτικό σύστημα». Επιπλέον, πληροφορεί τον δημοσιογράφο πως επανεντάχτηκε στη Νέα Δημοκρατία «στο πλαίσιο του αγώνα για την ανόρθωση της χώρας». Επίσης, ότι «προ εβδομάδος» συναντήθηκε με τον πρόεδρο προκειμένου να του παραδώσει τις προτάσεις του «για να γίνει η Ελλάδα ένα κανονικό κράτος». Θα είχε ενδιαφέρον αν ξέραμε ποιες ήταν αυτές οι «προτάσεις» και αν ορισμένες από αυτές αφορούσαν σε θέματα Παιδείας.

Ας έρθουμε τώρα στην τελευταία «διάταξη» της υπουργού κ. Ν. Κεραμέως, με την οποία εξισώνονται τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων διαφόρων κολεγίων με εκείνα των πτυχιούχων των ΑΕΙ. Παραβιάζοντας το άρθρο 16 του συντάγματος, ανοίγει έτσι την πόρτα για την ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης. Η διάταξη αυτή παραπέμπει ευθέως στις θέσεις της Μάργκαρετ Θάτσερ, σύμφωνα με τις οποίες η γνώση ήταν εμπορεύσιμο αγαθό, οι δε οι φοιτητές πελάτες! Η σύνδεση έρευνας και πανεπιστημιακών σπουδών με τις επιταγές της αγοράς κρίθηκε απολύτως αναγκαία και ως εκ τούτου οι ανθρωπιστικές σπουδές δεν είχαν λόγο ύπαρξης.

Ήταν τότε που ο πρύτανης του πανεπιστημίου Cambridge είχε επισημάνει σε άρθρο του στο «Cambridge Review»: «Ξεχάστε τη μακροπρόθεσμη, ακόμα και τη μεσοπρόθεσμη έρευνα. Η άμεση σύνδεση έρευνας και αγοράς μάς επιβάλλεται. Μένει να απαντηθεί το ερώτημα αν αυτό θα εξακολουθεί να ονομάζεται πανεπιστήμιο».

Η υποβάθμιση και αμαύρωση των δημόσιων πανεπιστημίων μας δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Χρονολογείται από τα μέσα της δεκαετίας του 1980· όταν, με άδεια του υπουργείου Εμπορίου, άρχισαν να εμφανίζονται σαν μανιτάρια σε διάφορα αναπαλαιωμένα νεοκλασικά κτήρια, τα «παραρτήματα» ξένων πανεπιστημίων. Την προπαγάνδα αμαύρωσης των ΑΕΙ και τη στροφή προς τα ιδιωτικά κολέγια είχε αναλάβει τότε η εφημερίδα «Το Βήμα». Δεν έχει παρά να ανατρέξει κανείς στα άρθρα της κυρίας Σ. Ράπτη, για να καταλάβει τι εννοώ.

Σήμερα, η ίδρυση και η αναγνώριση των πτυχίων «μη κερδοσκοπικών» ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι προ των πυλών. Ήδη, ένα από αυτά βρίσκεται στη σειρά: το δημοφιλές Deree College. Τώρα, το αν το εν λόγω κολέγιο με τα πανάκριβα δίδακτρα είναι πράγματι «μη κερδοσκοπικό», αυτό μπορεί να μας το διευκρινίσει ο συνταγματολόγος κ. Νίκος Αλιβιζάτος, ο οποίος, ήδη από τη δεκαετία του 1990, είναι νομικός σύμβουλος του προέδρου του κολεγίου αυτού.

Δυστυχώς, όλες οι προσπάθειες που κατέβαλε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για να περισώσει το δημόσιο πανεπιστήμιο, η κατάργηση του ένα προς πέντε, η αύξηση των κονδυλίων, η προκήρυξη νέων θέσεων ΔΕΠ, μοιάζει να πηγαίνουν χαμένες. Εκτός εάν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες όλων των προοδευτικών παρατάξεων, μαζί με τα μέλη ΔΕΠ, επιδείξουν την ίδια επίμονη αγωνιστικότητα την οποία επέδειξαν ενάντια στο νόμο τής τότε υπουργού Παιδείας Μ. Γιαννάκου. Αλλά αυτό, μένει να το δούμε.

1 Βλέπε: Τζίνα, Πολίτη ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ! Σκηνοθετώντας το εφήμερο, Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1997.

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)