Ότι ακονίζουν ξιφολόγχες στα πεζοδρόμια τα παλληκάρια του καυχήθηκε πριν δυο βδομάδες ο φυραμένος Φύρερ της Χρυσής Αυγής. Πέραν, όμως, του ότι έτσι καταστρέφεται ένα καλό μαχαίρι, ο Μιχαλολιάκος θα ‘πρεπε να ξέρει πως ο τελευταίος που απείλησε τον ελληνικό λαό με τις 8.000.000 ξιφολόγχες του, ο Μουσολίνι, βρέθηκε να κάθεται πάνω τους. Κι επιπλέον, το σύνθημα αυτό προέρχεται από τα Τάγματα Εφόδου (SA) του Χίτλερ, που δεν είχαν και τόσο ένδοξο τέλος.
«Καρούμπαλο στον ξεβράκωτο!», ούρλιαζαν παλιά στα CB τους οι φορτηγατζήδες για να προειδοποιήσουν τους συναδέλφους τους πως είχαν δει περιπολικό της τροχαίας να παραμονεύει πίσω από το άγαλμα του Λεωνίδα, στη μεγάλη ευθεία της Εθνικής Οδού, στις Θερμοπύλες. Τις προάλλες, όμως, ο καημένος ο Λεωνίδας θα απόκτησε ο ίδιος αρκετά μπρούτζινα καρούμπαλα με αυτά που άκουσε στη συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής.
Αναφέρομαι στην ομιλία του Μιχαλολιάκου προς τους υποτελείς του: «Θα δούνε τι σημαίνει τάγματα εφόδου, τι σημαίνει μάχη, τι σημαίνει αγώνας, τι σημαίνει οι ξιφολόγχες να ακονίζονται στα πεζοδρόμια!». Είπαμε ήδη ότι η εμπειρία του Μουσολίνι αποδείχθηκε τουλάχιστον ακανθώδης. Επιπλέον, ο Φύρερ και οι παρατρεχάμενοί του θα έπρεπε να έχουν διαβάσει την ιστορία των Ταγμάτων Εφόδου (Sturmabteilung ή SA), και κυρίως το άδοξο τέλος τους, κατά τη διαβόητη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, στις αρχές Ιουλίου του 1934. Το ξέρω πως δεν υπάρχει ωραιότερη ιστορία από φασίστες που αλληλοσκοτώνονται, αλλά εν συντομία μόνο να πούμε πως τα SA είχαν πολύ υποστηρίξει τον Χίτλερ να ανέβει στην εξουσία, όταν όμως εκείνος κατσικώθηκε στην Καγκελαρία, έβαλε τα SS να εξοντώσουν την ηγεσία τους, φοβούμενος ότι αποτελούσαν απειλή για τη θέση του.
Εγώ τα διάβασα κάπου στη δεκαετία του ΄70, στη σειρά «Τα φοβερά ντοκουμέντα: Η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών», σε επιμέλεια Α. Κοτζιά, από τις εκδόσεις «Mondadori – Φυτράκης». Ήταν η ίδια εποχή που ο Νίκος Μιχαλολιάκος αξιοποιούσε τις γνώσεις του από τις ειδικές δυνάμεις για να κάνει σινεκριτική με τρινιτροτολουόλη, γεγονός που του κόστισε 13 μήνες στη φυλακή και τον υποβιβασμό του από δόκιμο σε απλό στρατιώτη.
Σ΄ αυτό το βιβλίο, λοιπόν, αναφερόταν ότι τα SA του Ερνστ Ρόμ είχαν στον ύμνο τους και τον στίχο «... τροχίστε στην αγκωνή του πεζοδρομίου τα μεγάλα μαχαίρια σας». Στα ελληνικά δεν ακούγεται και πολύ ωραίο, αλλά στα γερμανικά, και μάλιστα σε ρυθμό εμβατηρίου, θα ακούγεται σα να χοροπηδάει η Χάιντι βαδίζοντας προς τη Μόρντορ. Είναι, λοιπόν, προφανής η αναφορά του Μιχαλολιάκου. Ωστόσο, ο Έλλην Φύρερ αποσιωπεί ή αγνοεί πως τα μεγάλα μαχαίρια δεν έσωσαν τα SA από τα καλολαδωμένα μπιστόλια των SS τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών. Εκτός εάν ονειρεύεται ένα μέλλον σαν του ηγέτη του, του Ερνστ Ρόμ, οπότε πάω πάσο κι αφήνω την Ιστορία να εξελιχθεί.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω γιατί ο Φυρερίσκος προτίμησε να τσιτάρει τα SA από τα SS. Ίσως επειδή τα SS δέχονταν -στην αρχή, τουλάχιστον- μόνο Άριους, δηλαδή ψηλούς και ξανθούς, Νορδικούς τύπους, όπως αποκαλούνται στη φυλετική αργκό, και όχι μαυριδερούς, κοντόχοντρους Δραβιδικούς τύπους, σαν τον ίδιο. Ας παρηγορηθεί στη σκέψη πως, πλησιάζοντας στο τέλος, τα SS, στρατολογούσαν ό,τι εύρισκαν: Λετονούς, Λιθουανούς, Βέλγους, μέχρι και Βόσνιους Μουσουλμάνους και Τάταρους! Αλλά οι ερπύστριες των σοβιετικών Τ-34 δεν έκαναν διακρίσεις, αποδεικνυόμενες ισοπεδωτικά εξισωτικές προς όλους. Αλλά ο Μιχαλολιάκος έπρεπε να έχει διαβάσει την ιστορία του και να μην λέει μπούρδες με μαχαίρια και πεζοδρόμια.
Διότι υπάρχει μια ακόμη παράμετρος, σχετική με τα SA, την οποία ο Φύρερ έπρεπε να λάβει σοβαρά υπόψη του, μπας και γλιτώσει την καζούρα από τους μελετητές της ιστορίας. Η δεκαετία του ΄70, τότε που κυκλοφόρησε στην (κατεξοχήν φαλλοκρατική) Ιταλία το βιβλίο της Mondadori, ήταν μια κατεξοχήν macho δεκαετία, όπου οι άντρες ήταν άντρες και τα πρόβατα πολύ νευρικά. Το βιβλίο, λοιπόν, για τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, περιείχε εκτενή αναφορά στις ερωτικές προτιμήσεις του Ερνστ Ρομ και του πρωτοπαλλήκαρού του, Edmund Heines, προς τους τρυφερούς δεκαοκτάχρονους νεοσύλλεκτους. Μαχητές ή μαθητές, μικρή είναι η διαφορά εν προκειμένω. Είναι προφανές πως τα SA είχαν μιμηθεί τον θηβαϊκο Ιερό Λόχο σε αρκετά περισσότερα πέραν της πείσμονος μαχητικότητος. Το γεγονός ότι οι Ναζήδες, μετά τη σφαγή, κατήγγειλαν τα SA για «ηθικό ξεπεσμό», δείχνει μόνο την υποκρισία τους. Φυσικά, σήμερα, στη δεκαετία του 2010, δεν μας πέφτει λόγος τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του, εφόσον πρόκειται περί συναινούντων ενηλίκων. Καθήκον μας, ωστόσο, είναι να υπογραμμίζουμε τις φάρσες της Ιστορίας.
