1. Αν οι ηγεσίες της Ε.Ε. πίστευαν πως η πρωτοβουλία για στενότερη σύνδεση με την Ουκρανία δεν θα οδηγούσε στην αντίδραση της Ρωσίας και των φιλορωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία τότε είναι ή αφελείς ή αλαζόνες, σε κάθε περίπτωση επικίνδυνοι.

2. Είναι για πολλοστή φορά που ο ευρω-ατλαντικός χώρος αψηφά την ιστορία με τραγικά αποτελέσματα για χώρες και λαούς. Η Μέση Ανατολή είναι τρανταχτό παράδειγμα.

3. Η Ρωσία έχει πολλαπλώς δείξει ότι δεν φείδεται στρατιωτικής εμπλοκής προκειμένου να διατηρήσει τον έλεγχο της άμεσης γειτονιάς της (near abroad). Βασικός σκοπός της είναι να δημιουργήσει έναν χώρο πολιτικο-οικονομικής επιρροής που θα ταυτίζεται με αυτόν της σοβιετικής (ή τσαρικής, αν προτιμάτε) επικράτειας .

4. Η Ρωσία αναδεικνύεται σε κερδισμένο (μέχρι τώρα) της κρίσης. Διαφαίνεται  όμως και μια βασική στρατηγική αδυναμία της. Η ανυπαρξία ισχυρών συμμάχων σε διεθνές επίπεδο. Η Κίνα παρακολουθεί από μακριά τις εξελίξεις και εύχεται “πλήρη επιτυχία” και των δύο, ΗΠΑ και Ρωσίας!

5. Η Κριμαία αποτελεί συνέχεια της "φάμπρικας" που άνοιξε το Κοσσυφοπέδιο μετά την κατάρρευση του διπολισμού. Η άποψη ότι μια τοπική πλειοψηφία μπορεί να ανακηρύξει ανεξαρτησία ή ακόμη περισσότερο να προσαρτηθεί από άλλη χώρα αποτελεί διαστροφή της αρχής της αυτοδιάθεσης. Σκεφτείτε το ανάλογο στην κατεχόμενη Κύπρο ή ακόμη και την Θράκη.

6. Οι ΗΠΑ και η Γερμανία φέρουν τεράστια ευθύνη για τη μη εφαρμογή της συμφωνίας της 21ης Φεβρουαρίου και τη συμμετοχή νεοναζί στην ουκρανική κυβέρνηση. Δεν πρόκειται δυστυχώς για σφάλμα αλλά, όπως φαίνεται, για σχεδιασμένη κίνηση.

7. Σε κάθε περίπτωση, η Ουκρανία χρειάζεται 30 δις δολάρια για να μην καταρρεύσει και βέβαια τιθάσευση της αδηφάγου ορέξεως των ολιγαρχών (φιλοδυτικών και ρωσόφιλων). Ποιος θα το κάνει; Το ΔΝΤ, η Ε.Ε.; Αμφίβολο πολύ.

8. Μια αυτόνομη Κριμαία σε μια χαλαρή ομοσπονδία εντός της Ουκρανίας και μια ειλικρινής διαπραγμάτευση μεταξύ Ρωσίας και ευρω-ατλαντικού χώρου για συμφωνία καλών πρακτικών μεταξύ τους και σεβασμό των εκατέρωθεν προτεραιοτήτων θα ήταν μια διέξοδος. Όσο για την σημερινή κυβέρνηση της Ουκρανίας, όπως ήρθε έτσι μπορεί και να φύγει.

*Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστημίου Πελοποννήσου

Ακούστε ακόμα: Σ. Ρούσσος: "Η αίσθηση του διεθνούς δικαίου έχει καταπατηθεί πολλές φορές στο βωμό της ισχύος" (ηχητικό)