Αναμφίβολα, η εμπειρία του εργασιακού νομοσχεδίου δεν ήταν καλή για την κυβέρνηση. Παρά τη χειραγώγηση των ΜΜΕ και τις συνεχείς εμφανίσεις χωρίς αντίλογο του Χατζηδάκη, η κυβέρνηση βρέθηκε σε δύσκολη θέση στη Βουλή, με όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης απέναντι. Κατάφερε να το ψηφίσει, αφού έχει πλειοψηφία, οι δημοσκοπήσεις όμως δείχνουν ότι έχει υποστεί μεγάλη φθορά. Τα 2/3 των πολιτών δεν βλέπουν στα εργασιακά τίποτα περισσότερο από ένα απροκάλυπτο χατίρι στους εργοδότες.

Στο εκπαιδευτικό οι αντιδράσεις είναι ακόμα σοβαρότερες. Ο σφαγιασμός χιλιάδων υποψηφίων με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής έχει προκαλέσει οργή. Και εδώ η κυβέρνηση βρέθηκε με όλη την αντιπολίτευση απέναντι. Και όλος ο κόσμος καταλαβαίνει ότι αυτά συμβαίνουν επειδή η κυβέρνηση επιδιώκει να εξυπηρετήσει τα ιδιωτικά κολέγια.

Τέλος, το ασφαλιστικό, που θα επιβαρύνει τα δημοσιονομικά της χώρας κατά 56 δισ. την επόμενη εικοσαετία και για το οποίο οι θεσμοί έχουν ζητήσει ισοδύναμα μέτρα, προωθείται από τη Βουλή με εξοργιστικά συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς σοβαρό διάλογο. Και εδώ, φυσικά, η αντιπολίτευση φωνάζει. Αλλά η κυβέρνηση δεν ακούει, γιατί προέχουν οι δεσμεύσεις απέναντι σε πανίσχυρα συμφέροντα.

Αυτή την κυβέρνηση έχουμε. Θα νομοθετεί μόνη της, με το κεφάλι κάτω, για τα συμφέροντα των ισχυρών και εναντίον της κοινωνίας. Μέχρι η δυσαρέσκεια του κόσμου να σπάσει το τείχος προστασίας των ΜΜΕ και να την κλονίσει. Γιατί δεν μπορεί για πάντα να παριστάνει ότι βρέχει.