Ας το έχουμε αυτό κατά νου όσο εξετάζουμε την απόληξη της πρόσφατης “Χατζοπουλειάδας”. Για τους μη γνωρίζοντες (ναι, και΄τους τρεις), ο γελοιογράφος των “Νέων” Δημήτρης Χαντζόπουλος, έχοντας ήδη πίσω του “bad blood” με τον ΣΥΡΙΖΑ εξ αιτίας αυτού του πρωτοσέλιδου, έγινε εκ νέου αντικείμενο σφοδρής κριτικής από αριστερούς αναγνώστες και απο την “Αυγή” λόγω απανωτών γελοιογραφιών του που αφορούσαν γυναίκες πολιτικούς που το μόνο κοινό τους στοιχείο εκτός από το φύλο, είναι ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στάθηκαν απέναντι στην κυβέρνηση.
Η απάντηση των “Νέων” ήταν ομολογουμένως πολύ πιο αστεία από οτιδήποτε έχει καταφέρει να δημιουργήσει στην τέχνη του ο συνάδελφος. Ουρλιαχτά για “λογοκρισία”, επιστράτευση αρθρογράφων προς υπεράσπιση, ενώ δεν λείπουν από το εντιτόριαλ της εφημερίδας νουθεσίες και “τσκ τσκ τσκ” για την έλλειψη Καλών Τρόπων στη διατύπωση του Αντίλογου. Η υπερασπιστική γραμμή εντιτόριαλς και άρθρων είναι ότι η Γελοιογραφία είναι μια τέχνη βλάσφημη, ότι ο γελοιογράφος είναι ένα πνεύμα ατίθασο σαν Απαλούζα, ότι των βουλευτίνων “τα ΄θελε ο κώλος τους” και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαλείται για διαπλοκή με συμφέροντα.
Ξανακοιτάω την από πάνω παράγραφο, και σκέφτομαι να την καταθέσω μαζί με το φύλο της εφημερίδας στο βιβλίο Γκίνες, γιατί δύσκολα θα μπορούσε να ξαναβρεί κανείς μαζεμένες τόσες εφαρμογές του Newspeak, και τόση αντιστροφή κάθε-μα κάθε-έννοιας που επιχειρεί να ακουμπήσει.
Πάμε πάλι να διαβάσουμε το καλυπτόμενο θέμα, αυτή τη φορά με τα μάτια κάποιου που actually ζει στην Ελλάδα τα τελευταία όχι πολλά χρόνια, κι όχι κάποιου αδαούς εξωτερέστριαλ όπως ο εκ των αρθρογράφων Γιάννης Πρετεντέρης, ο οποίος λίαν προσφάτως προσγειώθηκε στον Πλανήτη μας και το πρώτο πράγμα που έμαθε είναι οτι η Χρυσή Αυγή είναι φασίστες.
Πάμε λοιπόν:
Μια εφημερίδα που διευθύνεται από έναν τόσο χωμένο λαδιάρη που διατέλεσε μέχρι και Διοικητής Αγίου Όρους, υπερασπίζεται το δικαίωμα του Γελοιογράφου της να βάλει όχι κατά της Εξουσίας, αλλά όσων actually την αντιστρατεύονται.
Ο “Διαρκής Υπέρ Αδυνάτων Λόγος” στα χέρια του Χαντζόπουλου στρέφεται κατά εκπροσώπων κομμάτων της αντιπολίτευσης που παρουσιάζονται αντεστραμμένα ως “Η Εξουσία που βάλει κατά των Αδυνάτων”, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η διμοιρία ΜΑΤ που είχε επιστρατευτεί στο Ραδιομέγαρο.
Μη γελάτε: η εφημερίδα έχει ξεχωριστό άρθρο για το “τι ακούγανε τα καημένα τα αυτιά των ΜΑΤατζήδων από την Κωνσταντοπούλου”.
Η αποκαλούμενη στην πιάτσα και ως “Εφημερίδα της Κυβερνήσεως” ουρλιάζει για “λογοκρισία” ορίζοντας ως τέτοια την απλή κριτική μιας μικρότερης εφημερίδας.
Και όλα αυτά για να υπερασπίσει μια υπόθεση πραγματικής Λογοκρισίας από την κυβέρνηση, το εν μία νυκτί σβήσιμο της ΕΡΤ, που εξέθεσε τη χώρα διεθνώς, έπαιξε μπάλα με το κομμένο κεφάλι των αποφάσεων του Αρείου Πάγου, και τελικά βρήκε επικεφαλής του διάδοχου σχήματος των μέχρι πρόσφατα Διευθυντή της εν λόγω Εφημερίδας.
Για έξτρα κερασάκι Newspeak, η εφημερίδα παίζει ταυτόχρονα δύο αλληλοεξουδετερούμενα χαρτιά: ότι οι εγκαλούντες δεν έχουν Καλούς Τρόπους, και ότι ο εγκαλούμενος εκ της Φύσης της Τέχνης του οφείλει να μην έχει.
Αυτό υπερασπίζεσαι, Δημήτρη.
Μέσα από μια εφημερίδα που είναι τόσο, ω μα τόσο, κατά της λογοκρισίας και υπέρ της ελευθερίας των γελοιογράφων, πού είναι ίσως Η ΜΟΝΗ εφημερίδα που εν καιρώ Μνημονίων απέλυσε συνάδελφό σου καθαρά για πολιτικούς λόγους: τον Τάσο Αναστασίου.
Για να το πω λοιπόν με τρόπο που αποδεδειγμένα σου φαίνεται δόκιμος:
“Άσε μας κουκλίτσα μου”.
