Κράτησε πολύ λίγο, αλλά ήταν δυνατό. Τράβηξα λίγα πλάνα και έγινα μούσκεμα. Ενώ η βροχή ήταν στο φόρτε της, ένας γείτονας με μια σκούπα κάτι ανάδευε στους χείμαρρους του δρόμου. Τον ρώτησα τι κάνει. Μου απάντησε:

- Διώχνω τα χαρτιά που μαζεύονται κάτω από το αυτοκίνητο, στις ρόδες του.

Δεν κατάλαβα τίποτα. Δεν έβγαλα νόημα. Τον έβλεπα να μεταφέρει τη σκούπα από δω και από κει, να αναδεύει τα ορμητικά νερά, σαν σε θέατρο του παραλόγου. Στο ίδιο θεατρικό, συμπρωταγωνιστής και εγώ. Μούσκεμα μέχρι το κόκκαλο. Γιατί το κάνω; Δεν είναι μέρος της δουλειάς μου, ούτε κάποιο χόμπι. Η βιντεοσκόπηση μου είναι βίτσιο, σκέτο βίτσιο.

«Τα πάθη για τον άνθρωπο είναι ό,τι ο άνεμος για τα ιστιοφόρα. Παρ'όλο που μπορεί να τον καταστρέψουν, δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς αυτά».

Βολταίρος