Το γεγονός ότι ένας ομοφυλόφιλος με τη δράση του Γρηγόρη Βαλλιανάτου βγαίνει να γράψει ότι "είμαστε όλοι χρυσαυγίτες" είναι κάτι που δεν πρέπει να μείνει απαρατήρητο. Αποδεικνύει ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος οπορτουνιστικά πολιτεύτηκε όλα αυτά τα χρόνια, επιδιώκοντας να εκπροσωπήσει ένα κίνημα χειραφέτησης και κατάκτησης δικαιωμάτων. Αποδεικνύει ότι είδε όλη αυτή τη στράτευσή του όχι απλά σαν τέτοια, αλλά σαν ένα όχημα ανάδειξης σε πολιτικό στέλεχος και απόκτησης ρόλου στα πράγματα, όχι για να πετύχει τα αιτήματα της κοινότητάς του, αλλά για το προσωπικό του όφελος, όποιο κι αν ήταν αυτό. 

Με τη σημερινή του τοποθέτηση ο Γρηγόρης έπαψε να έχει οποιοδήποτε έρεισμα στη ΛΟΑΤ κοινότητα. Αποδεικνύει έμπρακτα αυτό που είχαμε καταλάβει εδώ και χρόνια. Ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας οπορτουνιστής χωρίς κανένα ιδεολογικό προσανατολισμό. Απλά ευκαιριακές συμμαχίες και δηλώσεις μεγάλου βεληνεκούς αλλά χωρίς κανένα υπόβαθρο. Τι κρίμα... Η παρουσίασή του κάποτε στην τηλεόραση ήταν η απαρχή της αλλαγής για το ευρύ κοινό για την εικόνα των ομοφυλοφίλων στη χώρα μας και μια μεγάλη ενθάρρυνση για εμάς τους νεώτερους να βγούμε από τη ντουλάπα και να είμαστε περήφανοι γι αυτό που είμαστε.

Όλα αυτά κατέρρευσαν όχι ξαφνικά μέσα σε μια στιγμή, αλλά σιγά-σιγά και σταθερά, και αυτό είναι που πονάει περισσότερο γιατί δείχνει ότι δεν υπήρχε κανένα βάθος ή αλήθεια σε όλο αυτό. 

Καλή σου νύχτα Γρηγόρη.