Να είμαστε όλοι και όλες εκεί!

Όταν η ανεργία έχει αγγίξει πρωτοφανή ποσοστά, ας διεκδικήσουμε το ελάχιστο και αυτονόητο, να μπορούμε να ψάχνουμε για δουλειά, χωρίς να χρειάζεται να πληρώνουμε ένα μισθό (που δεν παίρνουμε) στα ΜΜΜ. Να διεκδικήσουμε ο-η επισφαλώς εργαζόμενος-η να μπορεί να φτάνει στο χώρο εργασίας του-της, χωρίς να χρειάζεται να καταθέσει ολόκληρο το μισθό του-της, στο τέλος του μήνα, στα μέσα. Να διεκδικήσουμε, να πληρώνουμε το αντίτιμο του εισιτηρίου για να δούμε τους φίλους μας σε μια καφετέρια και όχι στο μετρό!