to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Το καινό που εκφράζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Αν η έννοια της μοντερνικότητας εκφράστηκε στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέσω της εκλογής του Κυριάκου Μητσοτάκη στη θέση του προέδρου της Ν.Δ., οι ψηφοφόροι της ίσως θα έπρεπε να το ξανασκεφτούν


Αν η έννοια της μοντερνικότητας εκφράστηκε στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέσω της εκλογής του Κυριάκου Μητσοτάκη στη θέση του προέδρου της Ν.Δ., οι ψηφοφόροι της ίσως θα έπρεπε να το ξανασκεφτούν: ο ιστορικός χαρακτήρας της πολιτικής που αυτός εκφράζει αποκρύβεται επιμελώς, την ώρα που, και στην υπόλοιπη την Ευρώπη, ένα φαινομενικά πρωτοποριακό στιλ αποκρύβει πως ό,τι τώρα επικρατεί στο δυτικό κόσμο δεν είναι παρά η χειρότερη εκδοχή του καπιταλισμού όπως αυτή εκφράστηκε μέσω του διαβόητου ριγκανοθατσερισμού.

Δηλαδή: ο μέσος ψηφοφόρος της δεξιάς, προκρίνοντας τη «νέα σελίδα» δια χειρός Μητσοτάκη προσυπογράφει το τέλος της ιδέας του λαϊκού, λεγόμενου, καπιταλισμού και την υιοθέτηση εκείνης του παλαιού, σκληρού νεοφιλελεύθερου μοντέλου, με όλα τα συμπαρομαρτούντα για τον κόσμο της εργασίας.

Τι περιλαμβάνει ετούτο το μοντέλο, γνωστή ιστορία: κάθε φορά που η καπιταλιστική οικονομία περνά τη, μάλλον συνηθισμένη, δομική της κρίση, πρώτο της μέλημα είναι να αναδιοργανώσει τη διαδικασία της παραγωγής. Τουτέστιν, το κεφάλαιο, για να διαφυλάξει τον εαυτό του, ανανεώνει, εφευρίσκοντας νέους τρόπους ή ξαναπιάνοντας παλαιούς, την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Το κέρδος διασφαλίζεται και μεγιστοποιείται με την αφαίρεση των δικαιωμάτων, τα οποία είχαν παραχωρηθεί κατά τα διαστήματα του κοινωνικού – λαϊκού καπιταλισμού και, φυσικά, με τη δραστική μείωση των, κατασυκοφαντημένων,  κοινωνικών παροχών. Η δε περιβόητη ανταγωνιστικότητα επιτυγχάνεται με διαρθρωτικές προσαρμογές, βλέπε μαζικές απολύσεις, υψηλή ανεργία, αύξηση του ωραρίου εργασίας κ.ο.κ.

Στα πλαίσια αυτά, η εν Ελλάδι δεξιά, ακολουθώντας αυτήν την Εσπερίας, είναι προφανές πως δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο εκφραστή από τον προσοντούχο της μεγαλοαστικής αξιακής κλίμακας, γλωσσομαθή γιο πρωθυπουργού, ώριμο τέκνο του κατεστημένου, Κυριάκο.  Με το ανθρωπολογικό του υπόδειγμα και τον πολιτικό του λόγο, διαρρηγνύει τις σχέσεις με τα κοινωνικά πρότυπα που ίσχυσαν από τη μεταπολεμική περίοδο της καπιταλιστικής σταθεροποίησης έως και τους καιρούς μας. Η θητεία του στο υπ. Διοικητικής Μεταρρύθμισης είναι ενδεικτική της πολιτικής του άποψης ενώ οι νεωτερισμοί του (βλέπε ψήφιση συμφώνου για ομοφυλόφιλους) συνδυάζονται άνευ προβλημάτων με τις ακραίες λογικές των έτερων υποψηφίων του α’ γύρου που τον στήριξαν.

Είναι όμως συνειδητά ταξική η εκλογή Μητσοτάκη; Το ερώτημα είναι μάλλον ρητορικό. Επί της ουσίας αποτελεί υποσύνολο του ερωτήματος εάν κάθε ψήφος στη Δεξιά, με όλα τα παρακλάδια και τα προσωνύμιά της, είναι ταξική. Η ευκολονόητη αρνητική απάντηση, η οποία εμπερικλείει την αγωνία για την ταξική αφασία του ευρωπαϊκού λαού,  κάνει το ζόφο χειρότερο.    

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)