Ο Οδυσσέας Ελύτης το έγραψε υπέροχα στη συλλογή του «Μικρός ναυτίλος»: «Και η Ποίηση πάντοτε είναι μία, όπως ένας είναι ο ουρανός./ Το ζήτημα είναι από πού βλέπει κανείς τον ουρανό./ Εγώ τον έχω δει από καταμεσής της θάλασσας».
Η πιο εμμονική και εξαρτημένη –από πανίσχυρα συμφέροντα– κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος βλέπει τον ουρανό του μέλλοντός μας μέσα από τον φωταγωγό της ακροδεξιάς πολυκατοικίας της, που μας έχει φυλακίσει.
Ζήτημα πολιτικής οπτικής (τους) που είναι μυωπική, αλλήθωρη και εγκληματική.
Εκεί που όλοι βλέπουμε μια ανείπωτη καταστροφή, ο Μητσοτάκης ανακαλύπτει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για νέες μπίζνες.
Εκεί που όλοι βλέπουμε την ανάγκη ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους, ο Μητσοτάκης μοιράζει δουλειές σε ιδιώτες «επενδυτές».
Εκεί που όλοι βλέπουμε την ανάγκη για νέες δημόσιες δομές υγείας, ο Μητσοτάκης εξαγγέλλει το κλείσιμο 65 περιφερειακών νοσοκομείων.
Εκεί που όλοι βλέπουμε την ανάγκη για προσλήψεις υγειονομικών, ο Μητσοτάκης προσλαμβάνει ειδικούς φρουρούς.
Εκεί που όλοι βλέπουμε την ανάγκη για προσλήψεις δασκάλων και πυροσβεστών, ο Μητσοτάκης προσλαμβάνει αστυνομικούς.
Οταν όλοι βλέπουμε να καίγεται η βόρεια Εύβοια αβοήθητη, ο Μητσοτάκης στέλνει τα εναέρια μέσα στο «βασιλικό» κτήμα στο Τατόι.
Οταν όλοι βλέπουμε να καίγονται η Μαλακάσα, το Κρυονέρι και ο Αγιος Στέφανος, ο Μητσοτάκης στέλνει τον Χρυσοχοΐδη (!) με τη μάνικα στην Ηλεία.
Οταν όλοι βλέπουμε να καίγονται τα Βίλια, ο Μητσοτάκης δίνει συνέντευξη Τύπου με τον Μπένο για την «ανασυγκρότηση» της βόρειας Εύβοιας.
Οταν όλοι βλέπουμε την ανάγκη σχεδίου πυροπροστασίας και συντονισμού των δυνάμεων πυρόσβεσης, ο Μητσοτάκης διατάσσει καθολική εκκένωση της χώρας.
Οταν όλοι βλέπουμε τον Τσίπρα να καταθέτει προτάσεις συνεννόησης για την επούλωση των πληγών των πυρόπληκτων, ο Μητσοτάκης ανοίγει τάφρους και τάφους και – χαμογελώντας αυτάρεσκα– επαίρεται για την καταστροφή αλλά με «επιτελικό» σχέδιο.
Οταν όλοι βλέπουμε τη μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή της χώρας μέσα σε ένα καλοκαίρι, ο Μητσοτάκης βλέπει τον καθηγητή Συνολάκη (που θα εκκένωνε το Μάτι σε 20-25 λεπτά) να μιλάει – μια βδομάδα μετά– για την «κακιά στιγμή» και να μας παραπέμπει στις μεγάλες φωτιές της Καλιφόρνιας.
«Ή θα είσαι με τη λύση του προβλήματος ή θα είσαι με το πρόβλημα» και ο Κυριάκος δεν μπορεί να είναι με καμία λύση γιατί είναι η επιτομή του προβλήματος.
Εκεί που ο Αλέξης Τσίπρας δηλώνει ότι «η ελληνική κυβέρνηση αντί να καλεί την ΕΕ να συνεχίσει επιστροφές Αφγανών στο Αφγανιστάν όπως έκανε πριν δέκα (!) μέρες μαζί με την Αυστρία και τη Δανία, οφείλει να ζητήσει την έκτακτη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θέτοντας τους παραπάνω στόχους και δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην κεντρική διαχείριση από την ΕΕ», ο Μητσοτάκης επεκτείνει τον φράχτη στα βορειοανατολικά μας σύνορα και «συνεννοείται» με τον Ερντογάν.
Οταν οι Ταλιμπάν είναι στο κόμμα σου τα μυαλά σου είναι στα κάγκελα.
«Για ασφάλεια κυκλωθήκαμε με τείχη/ και γίνανε τα τείχη φυλακή μας»
Κώστας Ουράνης
