Τα Ηνωμένα Έθνη είχαν ανακοινώσει νωρίτερα ότι και άλλες βαλκανικές χώρες έχουν αρχίσει να περιορίζουν το δικαίωμα ελεύθερης διέλευσης για πρόσφυγες, πλην όσων προέρχονται από τη Συρία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ.
Σλοβένος αξιωματούχος της αστυνομίας τόνισε ότι η χώρα του θα δέχεται πλέον μόνον μετανάστες οι οποίοι προέρχονται από χώρες όπου υπάρχει ένοπλη σύρραξη.
Η Σλοβενία έχει ήδη ανακοινώσει στην Κροατία ότι θα επαναπροωθήσει στο κροατικό έδαφος ομάδα οικονομικών μεταναστών, ωστόσο οι κροατικές αρχές δεν έχουν αντιδράσει.
ΣΗμειώνεται ότι η ΠΓΔΜ ανακοίνωσε σήμερα ότι δεν θα δέχεται άλλους πρόσφυγες πλην όσων έρχονται από Συρία, Ιράκ και Αφγανιστάν.
Να σημειωθεί ότι δεκάδες οργανώσεις έχουν κατακρίνει τον «επαίσχυντο διαχωρισμό» σε πρόσφυγες και μετανάστες (διαβάστε ενδεικτικά από το Αντιρατσιστικό Παρατηρητήριο Πανεπιστημίου Αιγαίου: Ανάμεσα στην «Ευρώπη-Φρούριο» και την αλληλεγγύη, όπου σημειώνει:
Εντούτοις, ο διαχωρισμός σε πρόσφυγες και μετανάστες αποδεικνύεται παντελώς ανυπόστατος. Στηρίζεται σε μια σύλληψη των γεωπολιτικών δεδομένων που αγνοεί τις σύγχρονες εξελίξεις.
Οι πόλεμοι πλέον προσλαμβάνουν διαφορετικά χαρακτηριστικά σε σύγκριση με τη δεκαετία του 1950 στην οποία ορίστηκαν διοικητικά και σε διεθνές επίπεδο οι ιδιότητες των προσφύγων και των μεταναστών. Πώς είναι δυνατό να χαρακτηρίζονται και να υφίστανται μεταχείριση «οικονομικών μεταναστών» άνθρωποι που υπό το βάρος πολεμικών και τρομοκρατικών απειλών βιώνουν καθημερινά το φόβο της δίωξης, της εξόντωσης, της λιμοκτονίας ή απλά δεν υπάρχει στην περιοχή τους σχολείο για να μορφωθούν τα παιδιά τους;
Με ποια κριτήρια ένα άτομο αποδιωγμένο από το Αφγανιστάν ή το Ιράκ δεν είναι πρόσφυγας, αλλά αποτελεί «οικονομικό μετανάστη»; Ποιος ορίζει το περιεχόμενο και τα όρια της αβίωτης ζωής; Μήπως, οι ενοχές της ηγεσίας της ΕΕ την κάνουν να λησμονεί πολύ γρήγορα πόσο μακροπρόθεσμες είναι οι συνέπειες των πολεμικών συρράξεων που η ίδια υποδαύλισε; Πώς γίνεται οι προσπάθειες των ανθρώπων που προσφεύγουν σε άλλες χώρες με την ελπίδα μιας βιώσιμης ζωής να χωρίζονται σε «τεκμηριωμένη αποφυγή κινδύνων θανάτου ή δίωξης» από τη μια, και «προσδοκίες βελτίωσης της ποιότητας ζωής» από την άλλη; Ποιος αποφασίζει ποιοι θα ζήσουν και ποιοι θα πεθάνουν, είτε μέσα στις χώρες τους είτε στα σύνορα με την «πολιτισμένη Δύση», είτε στις διαδρομές εντός της τελευταίας;
Ποιος κατέχει την εξουσία της ζωής και του θανάτου πάνω στους κυνηγημένους αυτής της γης; (περισσότερα)