to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Και το «απρόοπτο» εγένετο…

Η πτώση και η ήττα της Ν.Δ. ως πολιτικής ενσάρκωσης αυτού του απάνθρωπου συστήματος δεν θα κριθεί στα έδρανα του Κοινοβουλίου και στα κομματικά παζάρια εναλλακτικής διαχείρισης της κρίσης με δήθεν «προοδευτικό πρόσημο», αλλά από τη διαρκή ριζοσπαστικοποίηση των κοινωνικών κινημάτων στους δρόμους και στις πλατείες, στους χώρους εργασίας, στα πανεπιστήμια και στα σχολεία.


Εδώ και πάνω από έναν μήνα, κλείναμε το άρθρο μας με τίτλο «Εκλογές: διλήμματα» («Εφ.Συν.», 27.1.2023) με τούτη τη φράση: «Σχετικά λοιπόν με τις επικείμενες εκλογές, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου που θα οδηγούσε στη διάλυση της Ν.Δ., η αισιοδοξία της βούλησης επισκιάζεται από τη λογική της απαισιοδοξίας».

Το «συγκλονιστικό απρόοπτο» επήλθε. Δεν πρέπει ποτέ να το απορρίπτουμε στις προβλέψεις μας. Η διάλυση της Ν.Δ. και η ήττα της στις επικείμενες εκλογές είναι προ των πυλών και αυτό όχι τόσο ως απόρροια των κοινοβουλευτικών και δικαστικών διαδικασιών απόδοσης ευθυνών, δικαιοσύνης και αποζημιώσεων, αλλά ως αποτέλεσμα των πρωτοφανών μαζικών κινητοποιήσεων της κοινωνίας, ιδιαίτερα δε της νεολαίας.

Ο «ηγεμών είναι γυμνός», και ο τυπικός, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, και ο ουσιαστικός, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Και η εικόνα που εκπέμπουν είναι ανατριχιαστική, αποκρουστική. Ο συλλογικός σπαραγμός για τον άδικο χαμό συγγενών, φίλων και αγνώστων μετουσιώνεται σε κοινωνική οργή που συσσωρεύεται εδώ και τέσσερα χρόνια απέναντι σε ένα κατεστημένο συμφερόντων το οποίο προσλαμβάνεται απτά πλέον από πλατιά κοινωνικά στρώματα ως αυτό που είναι κατ’ ουσίαν: μια εγκληματική οργάνωση που δεν διστάζει να θυσιάζει ανθρώπινες ζωές στον βωμό του κέρδους.

Η πτώση και η ήττα της Ν.Δ. ως πολιτικής ενσάρκωσης αυτού του απάνθρωπου συστήματος δεν θα κριθεί στα έδρανα του Κοινοβουλίου και στα κομματικά παζάρια εναλλακτικής διαχείρισης της κρίσης με δήθεν «προοδευτικό πρόσημο», αλλά από τη διαρκή ριζοσπαστικοποίηση των κοινωνικών κινημάτων στους δρόμους και στις πλατείες, στους χώρους εργασίας, στα πανεπιστήμια και στα σχολεία.

Η σύγκρουση των κομμάτων της αντιπολίτευσης με την κυβέρνηση έχει μετατραπεί, εν μια (τραγική) νυκτί, σε μετωπική σύγκρουση κοινωνίας και κατεστημένου. Μόνο μια τέτοια ενεργή συμμετοχή της κοινωνίας στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας είναι ικανή όχι μόνο να ανατρέψει τον απεχθή Κ. Μητσοτάκη αλλά και να επιβάλει τις απαραίτητες ρήξεις με το νεοφιλελεύθερο κατεστημένο, ρήξεις που απαιτούν την κάθαρση των αρμών της εξουσίας, τη σύγκρουση με το «βαθύ θεσμικό παρακράτος» πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων.

«Η δεύτερη φορά Αριστερά» οφείλει να μη χάσει αυτήν την ευκαιρία που της προσφέρει το φρικτό απρόοπτο των Τεμπών. Οφείλει να χτίσει το παρόν και το άμεσο μέλλον της χώρας πάνω σε νέα πολιτικά και οικονομικά θεμέλια, διευρύνοντας τα όρια του εφικτού, ανοίγοντας τον ορίζοντα των προσδοκιών, ενεργοποιώντας το συλλογικό όραμα μιας κοινωνίας όπου τη ζωή αξίζει να τη ζεις, μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από τη νεοφιλελεύθερη ζούγκλα στυγνής εκμετάλλευσης του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Για πρώτη φορά μετά από τέσσερα δυσβάσταχτα χρόνια η αναμέτρηση έχει αντιστραφεί: η αισιοδοξία της βούλησης παίρνει το πάνω χέρι και η λογική της απαισιοδοξίας υποχωρεί. Τον λόγο έχει η κοινωνία.

*Καθηγητής Πολιτικής Κοινωνιολογίας, Βρυξέλλες

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)