Η Ντίνα Δαβιλά από την Ρόδο ήταν υπερ του στρατιωτικού πραξικοπήματος αρκεί να γινόταν από καλλιεργημένους ανθρώπους. Μάλιστα σε άρθρο της πρότεινε τον τότε στρατηγό Φραγκούλη Φράγκο
Διαβάστε το άρθρο της στο protagon.gr το οποίο ήταν τότε ιδιοκτησίας Σταύρου Θεοδωράκη.
Διαβάστε (κι εδώ) το άρθρο (έχει κατεβεί από το protagon):
"Αν υποτεθεί ότι υπήρχε ο κίνδυνος ενός πραξικοπήματος – γεγονός που επιβεβαιώνει η ιστορία- σε κάθε επικίνδυνη κατάσταση που βίωνε μια κοινωνία, όπου η ύπαρξη της Δημοκρατίας ήταν φαινομενική, ένας Φραγκούλης Φράγκος θα ήταν δυνητικά «πραξικοπηματίας» με πολύ διαφορετικούς όρους από τους συνηθισμένους. Διότι, των πραξικοπηματιών η κοσμοθεωρία θέλει τους άλλους υποδεέστερους και τους εαυτούς τους ως γήινους θεούς, που θα ‘σώσουν’ την πατρίδα και θα ικανοποιήσουν και την εσωτερική τους ανασφάλεια.. Ο Φράγκος Φραγκούλης δεν είχε τέτοια θέματα ποτέ. Ούτε οι σπουδές του, ούτε η στάση ζωής του, ούτε και οι θέσεις των αξιωματικών που είχε συναναστραφεί και μιλούν για αυτόν- και μάλιστα είναι καθολική η θετική τους άποψη- επιτρέπουν να καταταχθεί στους επικίνδυνους .
Αντιθέτως, θα έλεγα πως, ίσως, δεδομένης της κατάστασης όπου άπαντα ελέγχονται και διαχειρίζονται από τους πολιτικούς μας στον βαθμό που επιτρέπουν και επιβάλλουν τελικώς την αναξιοπρεπή διαβίωση μεγάλου πληθυσμού των Ελλήνων, ο κ Φράγκος, αν αποφάσιζε να οργανώσει τους καλύτερους αξιωματικούς της Ελλάδας προκειμένου να συντονιστούν και να φέρουν αέρα ανανέωσης στο κοινοβούλιο απομακρύνοντας τα λαμόγια και υπενθυμίζοντας τις αρχές του Συντάγματος, που επιβάλλει εις ΑΠΑΝΤΕΣ να είναι ισότιμοι απέναντι στην νομοθεσία, θα το έκανε – αν υπήρχε, τονίζω, η μηδαμινή πιθανότητα να ενεργήσει έτσι- με τέτοιο τρόπο που δεν θά άνοιγε μύτη. Ας θυμηθούμε την 3η Σεπτεμβρίου. Οι διπλωματικές ικανότητες και οι ακαδημαϊκές γνώσεις του κ Φράγκου είναι εξαιρετικές. Τώρα, γιατί βρίσκεται...σπίτι του και όχι στο κοινοβούλιο, είναι η απόδειξη πως στην χώρα τούτη δεν εκτιμούμε τους άξιους, αλλά τους μετρίους, χαρακτηρίζοντας ως πραξικοπηματίες εκείνους που μας βολεύει. (Άραγε, το πραξικόπημα φορά μόνο στρατιωτική στολή;). Επιπλέον, ο κ Φράγκος είναι, όπως δείχνει η στάση ζωής του, πολύ πάνω από τον μέσο όρο των βουλευτών της χώρας. Συνεπώς, λείπουν πρόσωπα με την οξυδέρκεια, την γνώση, το ήθος, τον ρεαλισμό, την αποτελεσματικότητα, την διορατικότητα, την αμεσότητα και την ευθύτητα του Φραγκούλη Φράγκου από το Κοινοβούλιο.
Μακάρι, λοιπόν, να παρέμβαινε με όρους ...φραγκεϊκούς ο κ Φράγκος στην ελληνική κατρακύλα. Αν μάλιστα χρησιμοποιούσε και τον στρατό, θα ήταν από τις περιστώσεις που οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν θα αποδεικνύονταν καταστροφικές. Η επικινδυνότητα των στρατιωτικών-πραξικοπηματιών ξεκινά, όταν οι αρχηγοί έχουν ακαλλιέργητο πνεύμα, φθονερή ψυχή, συμπλεγματισμούς κατωτερότητας και περιορισμένο, ανάπηρο πνεύμα. (Θυμάμαι κάποιον ανώτατο αξιωματικό στο παρελθόν να επαναλαμβάνει με το ύφος απαγγελίας του εθνικού ύμνου το «μόνος μου! Μόνος πήγαινα σχολείο περπατώντας κάθε μέρα 17 χλμ από το χωριό μου. Και να! δείτε με, πού έφτασα»).
