to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

10:26 | 03.07.2016

Πολιτική

Κ. Ζαχαριάδης: Πρέπει άμεσα να ξεκινήσει η απάντηση στη διαλυτική ροπή του ευρωπαϊκού οικοδομήματος

«Η απάντηση στη διαλυτική ροπή του ευρωπαϊκού οικοδομήματος πρέπει να ξεκινήσει άμεσα από όλες τις προοδευτικές δυνάμεις που μάχονται για κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα» σημειώνει με άρθρο του στην εφημερίδα ΧΩΝΙ ο διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Ζαχαριάδης.


«Καλύτερη Ευρώπη» … Δηλαδή;

Οι σχέσεις Μεγάλης Βρετανίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν πάντα δύσκολες και πολύπλοκες. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος – μεταξύ πολλών άλλων παραμέτρων- μπορεί να μας δώσει κι ένα μάθημα για το τι είδους «ατυχήματα» μπορεί να συμβούν αν ανάγεις τα εσωκομματικά και εσωτερικά προβλήματα σε προβλήματα σχέσεων με άλλες χώρες και άλλους Οργανισμούς. Οι Βρετανοί επέλεξαν… Κέρδισαν οι απόψεις του κ. Φάρατζ και του κ. Τζόνσον που έχουν ως ατζέντα την αποσύνθεση της ΕΕ. Η απόφαση είναι απολύτως δημοκρατική και σεβαστή. Για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Ευρωπαϊκή Ένωση μικραίνει και πληθυσμιακά και ως ΑΕΠ αλλά και πολιτικά στον παγκόσμιο πολυπολικό κόσμο. Ο χάρτης αλλάζει και η Ευρωπαϊκή Ένωση αναζητεί τις ισορροπίες της .

Αν αναγορεύαμε νικητή θα λέγαμε ότι: Νίκησε ο εθνικισμός, η ξενοφοβία, η ακροδεξιά ρητορική και ο συντηρητικός λαϊκισμός. Νίκησαν αυτοί που κατηγορούσαν τους λαούς του νότου για τεμπέληδες που ξοδεύουν τα χρήματα άλλων. Νίκησαν αυτοί που ήταν υπέρ των κλειστών συνόρων και κατά των μεταναστών. Αυτοί που βλέπουν τους ξένους ως εχθρούς που τους παίρνουν τις δουλειές. Νίκησε ο φανατισμός που δολοφόνησε την εργατική βουλευτή Τζο Κοξ, επειδή ήταν υπέρ των προσφύγων και του Βremain. Και αυτό το φαινόμενο δυστυχώς δεν είναι μια άλλη Βρετανική ιδιορρυθμία. Αν ψάχνουμε για αναλογίες μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης και ακόμη πιο μακριά στις Ηνωμένες πολιτείες θα δούμε ότι αυτός ο «υπερσυντηρητικός λαϊκισμός», έχει τοποθετηθεί στην καρδιά του δυτικού πολιτικού και κομματικού περιβάλλοντος. Στην Ουγγαρία και στην Πολωνία είναι ήδη κυβέρνηση. Στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι ένας από τους δύο βασικούς υποψήφιους. Στην Αυστρία , στη Φιλανδία, στη Γαλλία τελευταία και στη Γερμανία εμφανίζονται τα φαντάσματα από το παρελθόν. Και η κρίσιμη μάζα από όλα αυτά τα επιμέρους κόμματα και σχηματισμούς αποτελούν διασπάσεις και μεταλλάξεις από τον κύριο κορμό των παλιών συντηρητικών κομμάτων.

Τι συμβαίνει λοιπόν; Ο αντισυστημικός μανδύας των κομμάτων αυτών και των αντιπροσώπων τους, είναι τόσο ευρύχωρος που καλύπτει το απεχθές τους πρόσωπο; Είναι τα απόνερα και οι επιπτώσεις μιας παγκοσμιοποίησης χωρίς ρυθμίσεις και κανόνες που ισοπεδώνει δικαιώματα, εργασιακές σχέσεις, αμοιβές, τρόπο ζωής, προς χάρη της πρόσκαιρης ανταγωνιστικότητας; Γιατί οι Αμερικανοί πολίτες δείχνουν τέτοια απέχθεια για το κομματικό τους και πολιτικό τους σύστημα; Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν εμπνέει τους λαούς της;

Η απάντηση στην διαλυτική ροπή του ευρωπαϊκού οικοδομήματος πρέπει να ξεκινήσει άμεσα, από όλες τις προοδευτικές δυνάμεις που μάχονται σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο για κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα, για αναπτυξιακές πολιτικές και πολιτικές σύγκλισης. Για μια νέα Ευρώπη που να έλκει και να γοητεύει. Και για να γίνει αυτό πρέπει οι απαντήσεις να διαπερνούν ολόκληρο το ευρωπαϊκό σώμα: πρέπει να υπάρξουν απαντήσεις για τις πολύπλευρες ανισότητες, για την αποξένωση των νέων ανθρώπων από την πολιτική, για τη διαφάνεια και τη δημοκρατία στη λήψη αποφάσεων, για την επικράτηση εν τέλει του πολιτικού και κοινωνικού ανθρώπου, απέναντι στο homo economicus.

Είναι υπαρξιακής σημασίας ανάγκη να τεθεί στο τραπέζι ένα νέο σχέδιο για την επόμενη μέρα της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να υπάρξει ένα new deal, μια νέα συμφωνία για μια Ευρώπη που θα ξαναεμπνεύσει τους λαούς της και ιδίως τους νέους ανθρώπους. Και αυτό το new deal δεν μπορεί παρά να συμπεριλαμβάνει και την κοινωνική διάσταση. Χρειάζεται να βάλουμε στο τραπέζι την ανάγκη για μια κοινωνική ατζέντα: ανάπτυξη, απασχόληση, μείωση της ανεργίας και κυρίως προσπάθεια εξάλειψης του δημοκρατικού ελλείμματος της Ευρώπης, ενίσχυση των ευρωπαϊκών θεσμών.

Χρειάζεται το όραμα της ευρωπαϊκής αριστεράς, τις παραδόσεις της, τη δυναμικότητα της, τις ιδέες της. Για να μπορούν να αισθανθούν οι πολίτες της ότι έχουν λόγο. Γιατί αυτά συγκροτούσαν και συγκρότησαν την κοινωνική Ευρώπη μετά τον πόλεμο. Σε αυτά ο μεγάλος τους σύμμαχος είναι η αριστερά. Η ευρωπαϊκή αριστερά που κέρδισε δικαιώματα, αμοιβές, ειρήνη.

Όπως είναι σήμερα η Ευρώπη, ο Ισπανός άνεργος, ο Πορτογάλος εργάτης, ο Έλληνας «μπλοκάκιας», ο Γερμανός υπάλληλος στο super market, ο Γάλλος αγρότης, όλοι γνωρίζουν –ή εικάζουν βασίμως- ότι οι μέρες που έρχονται θα είναι χειρότερες από αυτές που έφυγαν. Και ότι αποτελούν την πρώτη γενιά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που δε θα ζήσει καλύτερα από την προηγούμενη.

Απαιτείται ενεργότερη συμμετοχή και κοινός βηματισμός όλων των αριστερών και οικολογικών δυνάμεων σε όλες τις χώρες, όπως και εκείνων των τμημάτων της σοσιαλδημοκρατίας που ακόμα αντιστέκονται στη σχεδόν πλήρη ταύτιση των πλειοψηφίας των ηγεσιών τους με το νεοφιλελεύθερο δόγμα. Ήρθε η ώρα να αλλάξουν οι συσχετισμοί στην ΕΕ. Αυτό βεβαίως απαιτεί και από την αριστερά ανοιχτό πνεύμα και καθαρό μυαλό. Απαιτεί απαλλαγή από τις έτοιμες λύσεις και την καθ΄ έδρας κριτική. Οι «δάφνες» της ιδεολογικής καθαρότητας πρέπει να μείνουν στο παρελθόν, εκεί άλλωστε ανήκουν. Χρειάζονται συμμαχίες, ρεαλισμός και ανάληψη ηγετικών πρωτοβουλιών με τόλμη και αποτελεσματικότητα. 

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)