Τον Αύγουστο του 2018 ολοκληρώνεται το πρόγραμμα. Ποια βήματα πρέπει να γίνουν μέχρι τότε για να τεθούν σταθερές βάσεις για τη μεταμνημονιακή περίοδο;
Τον Αύγουστο του 2018 βγαίνουμε ανεπιστρεπτί με καθαρή έξοδο από τα μνημόνια και μας δίνεται η δυνατότητα να κάνουμε περισσότερα και ταχύτερα βήματα για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Η έξοδος από τα μνημόνια και την στραγγαλιστική επιτροπεία δεν ισοδυναμεί, ούτε θέλουμε φυσικά να σηματοδοτεί με ξεσάλωμα, σπατάλες, πάρτυ, όλα αυτά που μας οδήγησαν ως εδώ. Η Ελλάδα ισορροπεί ξανά και χρειάζεται χώρο δημοσιονομικό και χρόνο για να κερδίσει το χαμένο έδαφος. Η συνταγή που θα κάνει την επόμενη μέρα καλύτερη για την χώρα και τους πολίτες της είναι αυτή της εκπόνησης ενός μεταμνημονιακού οδικού χάρτη , ενός πολιτικού προγράμματος made in Greece για την ανάπτυξη, τις επενδύσεις , τις μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς, τη μείωση τις ανεργίας, την κοινωνική δικαιοσύνη.
Η κοινωνία είναι ταλαιπωρημένη από την πολυετή και επώδυνη κρίση, με ένα σημαντικό τμήμα της, και κυρίως τις νεότερες γενιές, να απορρίπτει συλλήβδην το πολιτικό σύστημα. Πώς μπορεί να αλλάξει αυτό;
Δυστυχώς σαν κοινωνία και σαν οικονομία, πληρώνουμε τη χρεωκοπία που προήλθε από τα υπέρογκα χρέη και τα θηριώδη ελλείματα, αλλά και την καταστροφική διαχείριση της κρίσης την περίοδο 2010-2014, όπου το ΑΕΠ υποχώρησε 25% και κατέρρευσαν όλοι οι δείκτες κοινωνικής ευημερίας, με τραγικότερο παράδειγμα την ανεργία, ειδικά στις νεότερες γενιές. Η κυβέρνηση έχει ήδη κατορθώσει να ρίξει τους δείκτες της ανεργίας από το 27% στο 20% και κάνει τις απαραίτητες κινήσεις για την ανάκαμψη των δεικτών της καθημερινότητας. Ήδη στα νοικοκυριά αποτυπώνεται μια πρώτη αλλαγή κλίματος, μέσω των προγραμμάτων στήριξης και της επιδοματικής πολιτικής και ένα στα δύο παιδιά βρίσκει δουλειά. Δεν προσπαθώ να εξωραΐσω την πραγματικότητα, καταλαβαίνουμε τις δυσκολίες, τη δυσαρέσκεια και την απόρριψη της νεότερης γενιάς αλλά δεν πρέπει να ισοπεδώνουμε τα πρώτα θετικά βήματα που έχουν γίνει. Φυσικά και δεν εφησυχάζουμε και προχωράμε δουλεύοντας για να βελτιωθούμε σε όλους τους τομείς και να διορθώσουμε τις αδικίες που δημιούργησε η κρίση.
Για να αρχίσει να αποκαθίσταται η σχέση εμπιστοσύνης του πολιτικού συστήματος με τους πολίτες αλλά ιδίως με την νέα γενιά χρειάζεται ειλικρίνεια, εντιμότητα και θάρρος. Αυτό είναι που μας λείπει σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό απο το πολιτικό σύστημα και αυτό είναι που χρειάζεται η χώρα.
Στην Ευρώπη αναπτύσσονται πρωτοβουλίες σύγκλισης των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων απέναντι στις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις και την ακροδεξία. Υπάρχει «χώρος» για αντίστοιχες πρωτοβουλίες στην Ελλάδα;
Αργά ή γρήγορά φυσικά με τις ελληνικές ιδιαιτερότητες του πολιτικού συστήματος και στη χώρα μας θα συντελεστεί, δεν μιλώ κατ’ ανάγκην κομματικά αλλά κυρίως σε επίπεδο ιδεολογικών ζυμώσεων και πολιτικών κινήσεων στη κοινωνία. Δείτε την αναδιάταξη της πολιτικής γεωγραφίας που προκύπτει από την συζήτηση του σημαντικού ζητήματος εξωτερικής πολιτικής που αντιμετωπίζει η χώρα. Θα ήταν σημαντικό και στην Ελλάδα όλες οι αυτοπροσδιοριζόμενες ως προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις να αντιμάχονται τις καταστροφικές οικονομικές πολιτικές των συντηρητικών και νεοφιλελεύθερων δυνάμεων. Δυστυχώς στην Ελλάδα τα πράγματα δεν έχουν ωριμάσει όπως σε άλλες χώρες της ΕΕ, όσο η κεντροαριστερά υιοθετεί μια ακραία, αντι- ΣΥΡΙΖΑ ρητορική η επικοινωνία είναι δύσκολη ο κ.Μητσοτάκης και ο κ. Γεωργιάδης τρίβουν τα χέρια τους.
Με αφορμή τις διαπραγματεύσεις για την ονομασία της ΠΓΔΜ, έχει αναπτυχθεί στο δημόσιο διάλογο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μια έντονα διχαστική και εθνικιστική ρητορική από συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα της ΝΔ και από τη Χρυσή Αυγή. Πόσο επικίνδυνη είναι μια τέτοια διολίσθηση για τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας;
Πολύ επικίνδυνη αλλά πιστεύω δεν θα την αφήσουμε να εξελιχθεί γιατί οι Έλληνες έχουμε υποφέρει πολύ από τον διχασμό και στα δύσκολα δείχνουμε ότι η πλειοψηφία της κοινωνίας είναι βαθύτατα δημοκρατική.
Έχουμε ένα λαμπρό πεδίο, μια μεγάλη ευκαιρία για εθνική συναίνεση και συνεννόηση. Ένα πεδίο σύγκλισης πολλών και διαφορετικών πολιτικών ρευμάτων στη χώρα μας για να λύσουμε ένα πρόβλημα που δεν είναι ούτε κομματικό, ούτε παραταξιακό αλλά εθνικό. Η Νέα Δημοκρατία δυστυχώς πέταξε αυτή την ευκαιρία στα σκουπίδια. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πέταξε την πολιτική παράδοση των δύο πρώην πρωθυπουργών προερχόμενων από την ΝΔ, Κώστα Καραμανλή και Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και αποφάσισε να συνταχθεί με την γραμμή Γιώργου Καρατζαφέρη που στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης την έχει επιβάλλει ο Άδωνις Γεωργιάδης και άλλοι καθαρόαιμοι δεξιοί της δεξιάς που έκαναν έφοδο στο κόμμα από το 2012 και μετά.
Ας αναλογιστούμε πόσες και ποιες ανακατατάξεις έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στην πολύπαθη γειτονιά μας. Το συμφέρον της χώρας είναι να βρεθεί λύση και να μην κρύβουμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί, να μην κλείνουμε τα μάτια στο πρόβλημα και να ονειρευόμαστε μια λύση που είναι υπαρκτή μόνο στα όνειρά μας ενώ η πραγματικότητα διαμορφώνει άλλες τροχιές κι άλλες διαδρομές. Πολιτικοί και διαμορφωτές της κοινής γνώμης οφείλουν να διατυπώσουν με ειλικρίνεια και καθαρότητα, πως ονομασία χωρίς τη λέξη “Μακεδονία” ή παράγωγά της δεν υπάρχει. Το ερώτημα είναι αν προτιμούμε σύνθετη ονομασία ή σκέτο το “Μακεδονία” για τους γείτονές μας.
