Σε συνέντευξή του στο CNN Greece ο Κώστας Ζαχαριάδης αναφορικά με το ηχητικό Μιωνή είπε ότι «δεν προκύπτει από την συνομιλία καμία πράξη εκβίασης ή ό,τι άλλο, αντίθετα το όλο θέμα έρχεται να ρίξει στάχτη στα μάτια για το σκάνδαλο της Novartis».
Ο βουλευτής Βόρειου Τομέα της Β' Αθήνας είπε ακόμα ότι «ανάληψη της πολιτικής ευθύνης σημαίνει για τον σύντροφο κ. Παππά, αναγνώριση της αστοχίας του χειρισμού, αυτοκριτική και αναγνώριση του λάθους, πράγμα το οποίο έκανε σε χρόνοι ενεστώτα και τον τιμά».
Ο Κ. Ζαχαριάδης τόνισε: «Η οικογενειοκρατία δεν είναι ένα τμήμα της παθογένειας του πολιτικού συστήματος; Πότε άλλοτε τέσσερις άνθρωποι από την ίδια οικογένεια βρέθηκαν σε κορυφαίες θέσεις του συστήματος διακυβέρνησης;».
Έκανε ακόμα λόγο για «πλήρη αποτυχία της δίωξης κατά Παπαγελόπουλου και η Προανακριτική επιτροπή, αποδείχθηκαν ένα τεράστιο φιάσκο».
Τέλος, επισήμανε ότι: «Η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα καλά στην οικονομία – το κοινωνικό κράτος και την πρόνοια, γιατί εφαρμόζει τη συνταγή που μας χρεοκόπησε και στη συνέχεια μας έβαλε στα μνημόνια».
Αναλυτικά η συνέντευξη του Κώστα Ζαχαριάδη στο CNN Greece και τον Γιάννη Αλμπάνη:
Ο Νίκος Παππάς «έκανε αυτοκριτική» και «ανέλαβε την ευθύνη» για τη συνομιλία του με τον Σάμπυ Μιωνή. Σε τι συνίσταται όμως η ανάληψη ευθύνης όταν δεν συνοδεύεται από παραίτηση;
Όποιος διαβάσει προσεκτικά την απομαγνητοφώνηση αυτών των παράνομων ηχογραφήσεων και δεν ακούει μόνο τις επεξηγήσεις και τα σχόλια της Νέας Δημοκρατίας, μπορεί να καταλάβει. Έχω την αίσθηση ότι το ερώτημα θα έπρεπε να είναι αντίστροφο. Γιατί ο κ. Μιωνής προέβη σε αυτή την κίνηση, χωρίς καμία ουσία και περιεχόμενο, θέλοντας να ζημιώσει πρωτίστως τα εθνικά συμφέροντα της χώρας; Γνωρίζετε ότι είχε προκύψει διπλωματική διάσταση για το εν λόγω ζήτημα. Δεν προκύπτει από την συνομιλία καμία πράξη εκβίασης ή ό,τι άλλο, αντίθετα το όλο θέμα έρχεται να ρίξει στάχτη στα μάτια για το σκάνδαλο της Novartis, την απόφαση των αμερικανικών αρχών για αποζημίωση από την φαρμακευτική εταιρία λόγω αθέμιτων πρακτικών. Άλλωστε την ίδια ημέρα με τη δημοσίευση των απομαγνητοφωνήσεων βγήκε και το πρόστιμο από τις αμερικάνικες αρχές. Υπήρξε λοιπόν ένας θόρυβος απόκρυψης για να καλυφθεί ο θόρυβος του σκανδάλου. Όταν οι ΗΠΑ βάζουν πρόστιμο στη Novartis 340 εκατομμύρια δολλάρια και τα 310 αφορούν τις πρακτικές της στην Ελλάδα, φαντάζομαι αφενός ότι ουδείς πλέον αμφισβητεί για την ύπαρξη του σκανδάλου Novartis και αφετέρου ότι η ελληνική κυβέρνηση θα επιδιώξει αντίστοιχη επιστροφή χρημάτων. Γιατί πολλά λέει η λαλίστατη κυβέρνηση αλλά για αυτό το συγκεκριμένο σιωπά. Και για να κλείσουμε με αυτή την ερώτηση, ανάληψη της πολιτικής ευθύνης σημαίνει για τον σύντροφο κο Παπά, αναγνώριση της αστοχίας του χειρισμού, αυτοκριτική και αναγνώριση του λάθους, πράγμα το οποίο έκανε σε χρόνοι ενεστώτα και τον τιμά.
Πέρα από τις προσωπικές ευθύνες του κ. Παππά, η ιστορία με τον κ. Μιωνή δεν αναδεικνύει συνολικά παθογένειες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ;
Εδώ έχει πλήρη εφαρμογή η λαϊκή παροιμία «Εκεί που μας χρωστάγανε, μας ζητάνε και το βόδι». Αν θέλετε να μιλήσουμε για παθογένειες, πιστεύω ότι έχουμε άφθονο υλικό. Από το γιατί η χώρα μας βρέθηκε με το μεγαλύτερο χρέος στην Ευρωζώνη και ένα από τα μεγαλύτερα παγκοσμίως, γιατί για έξι χρόνια δε μπορούσε να βγει από τα μνημόνια, γιατί δεν υπήρχε ούτε καν καταγραφή των δημοσίων υπαλλήλων και των υπηρεσιών στη Ελλάδα, γιατί δεν υπήρχε κτηματολόγιο, γιατί δεν υπάρχει γενικό χωροταξικό σχέδιο, γιατί, γιατί, γιατί…
Αν υπήρξαν παθογένειες και στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς και υπήρξαν. Και αυτό, επίσης προφανώς, δεν τεκμαίρεται από την υπόθεση Μιωνή. Είμαι σίγουρος επίσης, ότι πρέπει να ξαναδούμε από την αρχή συνολικά, ως χώρα, θέματα άσκησης κυβερνητικής πολιτικής και όρια της νομιμοποίησης της κυβέρνησης, ποιότητας της δημοκρατίας, θεσμικού πολιτικού διαλόγου, έλεγχος ουσιαστικός της εκτελεστικής εξουσίας από τη νομοθετική, οργάνωση και διαφύλαξη της ανεξαρτησίας της ποιότητας και της ταχύτητας της δικαιοσύνης, τη θεσμική κατοχύρωση της βιωσιμότητας, της ανεξαρτησίας και του πλουραλισμού στα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης, την κατοχύρωσης της ελευθερίας αλλά και του δημοκρατικού ελέγχου στα ψηφιακά μέσα επικοινωνίας και πολλά ακόμη.
Και να θυμηθούμε και τι παρέλαβε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Παρέλαβε μια χώρα και μια κοινωνία εξαθλιωμένες από τα μνημόνια, κουρασμένες, με αγανακτισμένους πολίτες, μια χώρα σε πολλαπλή κρίση. Ένα από τα ζητούμενα, να σας θυμίσω και να το θυμίσω επίσης στους κατά καιρούς υμνητές των μνημονίων, ήταν ότι οι Ευρωπαίοι δεν έδειχναν καμία μα καμία εμπιστοσύνη στο παλιό και κρατικοδίαιτο ελληνικό πολιτικό και οικονομικό σύστημα. Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος που μετά το ’16 κατάλαβαν και συνεργάστηκαν με τις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Θέλω να ρωτήσω επίσης το πιο απλό. Η οικογενειοκρατία δεν είναι ένα τμήμα της παθογένειας του πολιτικού συστήματος; Πότε άλλοτε τέσσερις άνθρωποι από την ίδια οικογένεια βρέθηκαν σε κορυφαίες θέσεις του συστήματος διακυβέρνησης; Και δεν μιλάω προσωπικά. Τους τιμώ όλους. Αλλά διερωτώμαι. Η οικογενειοκρατία είναι ή δεν είναι παθογένεια;
Η Novartis έκανε εξωδικαστικό συμβιβασμό με τις αρχές των ΗΠΑ στον οποίο ενώ αναφέρεται χρηματισμός αξιωματούχων στην Ελλάδα δεν κατονομάζονται συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα. Αυτή η εξέλιξη δεν δείχνει σοβαρές αστοχίες στη διαχείριση της υπόθεσης από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;
Πράγματι δείχνει σοβαρές αστοχίες για την κυβέρνησή μας και αυτό φαίνεται από τα αποτελέσματα. Κυβερνητικός ερασιτεχνισμός και πολιτική αφέλεια. Είναι ένα πραγματικό σκάνδαλο, με πραγματικούς ανθρώπους που έφταιξαν γι αυτό.
Όσον αφορά στα πολιτικά πρόσωπα, ο εξωδικαστικός συμβιβασμός δεν έχει σχέση με το ποιος διέπραξε τα εγκλήματα στην Ελλάδα, αλλά με το δεδομένο ότι αυτά διαπράχθηκαν. Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς δεν ερευνά, ούτε θα μπορούσε να ερευνά, την ευθύνη ξένων πολιτών για εγκλήματα που τελέστηκαν σε άλλη χώρα, δηλαδή την Ελλάδα, αλλά μονάχα τη ζημία του αμερικανικού Δημοσίου. Το πραγματικό λοιπόν ερώτημα σε αυτή τη φάση είναι το εξής: Από τη στιγμή που η Novartis ομολόγησε διαφθορά στην Ελλάδα και θα πληρώσει 310 εκατ. δολάρια για αυτό, θα ζητήσει αποζημίωση από την ελβετική πολυεθνική και η ελληνική πλευρά, βασιζόμενη στην απόφαση των αμερικανικών αρχών;
Πώς βλέπετε γενικά το κλίμα σκανδαλολογίας που αναπτύσσεται τις τελευταίες ημέρες και αφορά κατά κύριο λόγο τα πεπραγμένα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ;
Πιστεύω δύο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι η πλήρης αποτυχία της δίωξης κατά Παπαγελόπουλου και η προανακριτική επιτροπή, αποδείχθηκαν ένα τεράστιο φιάσκο. Το δεύτερο είναι ότι κύκλοι, ενδεχομένως και εκτός του περιβάλλοντος του Κυριάκου Μητσοτάκη, βρήκαν μια ευκαιρία να συσκοτίσουν υποθέσεις και ανθρώπους που τους ενοχλούσαν. Θεωρώ επίσης ότι η κυβέρνηση βρήκε έναν προσφιλή στη δεξιά τρόπο να γλυτώσει από τα προβλήματα των καθημερινών αστοχιών και της οικονομικής κρίσης που είναι μπροστά. Όλα αυτά όμως δημιουργούν ένα εκρηκτικό και επικίνδυνο μείγμα για την Ελλάδα, και ελπίζω πραγματικά να μην το πληρώσει η χώρα.
Όπως σας ανέφερα και πιο πριν, η πρακτική της κυβέρνησης και ΜΜΕ πέριξ αυτής είναι να γίνει η χώρα ένας απέραντος λασπότοπος σκανδαλολογίας. Δεν βλέπω από που προκύπτει ότι το κλίμα σκανδαλολογίας αφορά κατά κύριο λόγο τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που προκύπτει αντίθετα από τα δεδομένα είναι ότι το σκάνδαλο Novartis είναι πραγματικά σκάνδαλο και όχι σκευωρία, ότι οι σχέσεις Σαμαρά-Παπασταύρου ελέγχονται, ότι ο κ. Πέτσας λειτουργεί με αδιαφάνεια στο ζήτημα των δεκάδες εκατομμυρίων που δόθηκαν σε ΜΜΕ, ότι το σκάνδαλο με τα voucher διέλυσε το αφήγημα του «επιτελικού κράτους» του κ. Μητσοτάκη.
Η κυβέρνηση ΝΔ πραγματικά πελαγοδρομεί σε όλα τα επίπεδα, οδηγώντας τη χώρα σε μια πρωτοφανή περιπέτεια. Τις συνέπειες τις βλέπουμε στη καθημερινότητά μας, στην εργασία, στην τσέπη μας, στην ύφεση, στην προχειρότητα, σε όσα έρχονται το επόμενο διάστημα.
Πέρα όμως από τις «φουρτούνες» του πολιτικού συστήματος, για την κοινωνία το μείζον θέμα είναι η οικονομική κρίση. Το πιο δραματικό σύμπτωμα αυτή της κρίσης ήταν η λιποθυμία του εννιάχρονου κοριτσιού στη Ρόδο. Τι δεν κάνει καλά η κυβέρνηση; Τι θα έπρεπε να κάνει;
Η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα καλά στην οικονομία – το κοινωνικό κράτος και την πρόνοια, γιατί εφαρμόζει τη συνταγή που μας χρεοκόπησε και στη συνέχεια μας έβαλε στα μνημόνια. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εφαρμόζει κατά γράμμα τις πολιτικές της κυβέρνησης Σαμαρά. Θυμάστε τα αποτελέσματα της περιόδου 2012-2014; Αυτά ακριβώς βλέπουμε και σήμερα, με τη διαφορά ότι το 2012 η χώρα ήταν ένα ερείπιο, ενώ το 2019 είχαν τεθεί οι βάσεις από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για να γυρίσουμε οριστικά σελίδα από το τοξικό και χρεοκοπημένο παρελθόν.
Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος για τη συνέχεια, αντίθετα ανησυχώ για τις απαράδεκτες, αντικοινωνικές και καταστροφικές πολιτικές του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του. Εμείς ως ΣΥΡΙΖΑ, ως υπεύθυνη αξιωματική αντιπολίτευση, κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να συγκρατήσουμε τις συνέπειες των πολιτικών της κυβέρνησης και να θέσουμε τις βάσεις για τη μεγάλη πολιτική και κοινωνική αντεπίθεση.
