Την επομένη της διυπουργικής σύσκεψης στο Μέγαρο Μαξίμου, όπου αποφασίστηκε η ταφή του Κωνσταντίνου Γλύξμπουργκ ως ιδιώτη, στον φιλοκυβερνητικό Τύπο κυριάρχησε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να «κλείσει το μάτι» στο κέντρο. Τα όσα εκτυλίχθηκαν τις επόμενες ημέρες αποδεικνύουν ότι ο κ. Μητσοτάκης δηλώνει «κέντρο» αλλά παίζει δεξί εξτρέμ.
Η κυβερνητική παρουσία αναβαθμίστηκε μέσα σε λίγες ώρες με την παρουσία του Αντιπροέδρου της κυβέρνησης κ. Πικραμμένου και του κόμματος της ΝΔ με την παρουσία στην κηδεία δεκάδων βουλευτών προεξάρχοντος του κ. Σαμαρά. Αλλά και σε επίπεδο δημόσιου λόγου ακούστηκαν τα πιο απίθανα φιλοβασιλικά επιχειρήματα από βουλευτές της ΝΔ, ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Βορίδης αποκάλεσε τον Κωνσταντίνο «Βασιλιά» κ.ά. Το τι συνέβη δε στον χώρο των βαθέως δεξιού διαδικτύου παραπέμπει στους βασιλόφρονες από τον «Θίασο» του Θόδωρου Αγγελόπουλου.
Εν τέλει, η κηδεία του έκπτωτου κάθε άλλο παρά με ιδιώτη έμοιαζε και το συμπέρασμα είναι ότι για ακόμη μία φορά ο κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ σύρθηκαν πίσω από το σκληρό δεξιό και ακροδεξιό κομμάτι της συντηρητικής παράταξης. Πέρα από το προφανές, σήμερα θα προσπαθήσουμε να σκάψουμε λίγο παραπάνω και να δούμε πώς επιδρά αυτό το κομμάτι στη διαμόρφωση της γραμμής της ΝΔ αλλά και πώς εν τέλει επηρεάζει την «κυρίαρχη» αφήγηση.
Η λέξη κλειδί είναι «απενοχοποίηση». Το βασικό επιχείρημα όσων προωθούν την όλο και πιο δεξιά στροφή της ΝΔ είναι «να πάψουμε να απολογούμαστε στην Αριστερά» ή αλλιώς «να σταματήσουμε να έχουμε ενοχές». Εδώ βρίσκεται και το σημείο επαφής με το ακραίο κέντρο. Άλλοι από διαχρονική μισαλλοδοξία - άλλοι από μίσος για το παρελθόν τους μιλούν για την ανάγκη να ηττηθεί η «ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς», άλλοι για την «πολλή δημοκρατία που μας έφαγε», άλλοι για τον «λαϊκισμό που είναι η πηγή όλων των κακών». Στην πραγματικότητα, αυτό που επιδιώκουν είναι η αμφισβήτηση του μεταπολιτευτικού πολιτικού και κοινωνικού συμβολαίου.
Οι ιστορικοί μιλούν συχνά για τους «συμβολικούς πολέμους» της Ιστορίας. Μια τέτοια μάχη δίνεται και αυτές τις ημέρες από την Δεξιά ή έστω ένα κομμάτι της. Και μπορεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη να δήλωσε ότι η πρόθεση της είναι να προχωρήσουμε μπροστά, τα όσα εκτυλίσσονται τις τελευταίες ημέρες κοιτούν στο παρελθόν. Ο τρόπος δε που κάλυψαν ορισμένα ΜΜΕ το τελετουργικό - λες και είμαστε στο Ηνωμένο Βασίλειο - μάλλον σε ξέπλυμα της ιστορίας της βασιλείας στην Ελλάδα παραπέμπει.
Το πολιτειακό ζήτημα στην Ελλάδα έκλεισε οριστικά με την αμετάκλητη απόφαση των Ελλήνων στο δημοψήφισμα του 1974 και ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ έχει κριθεί ήδη από την Ιστορία. Η περίοδος που ήταν αρχηγός του ελληνικού κράτους έχει χαραχτεί στη μνήμη και τη συνείδηση του Ελληνικού λαού με τα πιο μελανά χρώματα. Η παλινόρθωση της βασιλείας βρίσκεται εδώ και δεκαετίας μόνο στο φαντασιακό ελάχιστων γραφικών. Η παλινόρθωση, όμως, του συντηρητικού παρελθόντος, που επιχειρείται συχνά με επιθετικό τρόπο, είναι κάτι που πρέπει να κρατά σε εγρήγορση το σύνολο των δημοκρατικών πολιτών και πολύ περισσότερο των προοδευτικών δυνάμεων.
* Ο Στέργιος Καλπάκης είναι Αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία
