Στην Ελλάδα η πραγματικότητα καθορίζεται από τους εξής παίκτες:

1ος ) Κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες: η βία στους αθλητικούς χώρους είναι ένα σύνθετο κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο κρύβει πίσω του τη νεανική δυσφορία για τους κοινωνικούς θεσμούς, τον κόσμο της εργασίας και το σχολείο. Η απόλαυση της βίας λειτουργεί ως πηγή ευχαρίστησης, μια μιμητική πρακτική και μια πρόσκαιρη φαντασιακή διαφυγή από τα ανεπίλυτα προβλήματα της νεολαίας, 2ος) Ιδιοκτήτες ΠΑΕ-ΚΑΕ: οι ελληνικές ποδοσφαιρικές ομάδες, ανήκουν σε επιχειρηματίες, οι τρεις εκ των οποίων ελέγχουν και το μεγαλύτερο μέρος του τοπίου των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Πώς, λοιπόν, περιμένει ο κάθε αφελής, αγνός φίλαθλος ότι η Πολιτεία θα λάβει μέτρα και θα υποχρεώσει τις ΠΑΕ να αποβάλουν από τις τάξεις τους τα κακοποιά και παραβατικά στοιχεία; Ας μην γελιόμαστε. Οι ιδιοκτήτες των ομάδων, κυρίως των «μεγάλων», γνωρίζουν τους πάντες και τα πάντα… Ακόμη κι αν δεν ελέγχουν την κερκίδα, έχουν τους τρόπους να αποβάλλουν τα «πρωτοπαλίκαρα», αλλά δεν το κάνουν. 3ος) Πολιτικοί: Απέναντι στους περιβόητους Big 4 η Πολιτεία δε θέλει για κανένα λόγο να χαλάσει τα χατίρια τους, 4ος) Διαπλοκή Ιδιοκτητών με πολιτικούς: Υπόθεση δολοφονίας Κατσούλη στην Κρήτη από τους φιλάθλους του Ηροδότου. «Αφορά εσάς κ. Υπουργέ…».

Δυστυχώς, ο καθένας σ΄αυτό το σίριαλ παίζει το δικό του ρόλο και στη μέση βρίσκονται μαχαιρωμένα παιδιά...