to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

17:30 | 19.01.2018

Κοινωνία

Κ. Κούνεβα: Η βία σε βάρος των γυναικών και η ενδοοικογενειακή βία συνιστά παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

«Η συμβολή και ο ρόλος των αστυνομικών, ως κρατικών λειτουργών στην πρόληψη, προστασία και στήριξη των θυμάτων βίας, αλλά και τη δίωξη και τιμωρία των δραστών»


Ομιλία της ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Κωνσταντίνας Κούνεβα στην Ακαδημία Αστυνομικών της ΕΛΑΣ με θέμα τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την καταπολέμηση της βίας εις  βάρος των γυναικών

Τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας, καθώς και τις υποχρεώσεις που απορρέουν στο εφαρμοστικό πεδίο για όλους τους εμπλεκόμενους κρατικούς λειτουργούς, ιδιαίτερα τους αστυνομικούς, παρουσίασε σήμερα (19/1) η ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κ.  Κούνεβα στους σπουδαστές της Αστυνομικής Ακαδημίας, στην Αμυγδαλέζα.

Παρουσία του Διοικητή της Ακαδημίας υποστρατήγου κ. Παναγιώτη Κορδολαίμη, ο οποίος και παρουσίασε την Κ. Κούνεβα στους σπουδαστές, του Προϊσταμένου του Κλάδου Διοίκησης και Υποστήριξης Ανθρώπινου δυναμικού κ. Ανδρέα Δασκαλάκη και των διοικητών των σχολών, στο κατάμεστο αμφιθέατρο της Αστυνομικής Ακαδημίας,  οι 450 σπουδαστές παρακολούθησαν με υποδειγματικό ενδιαφέρον και προσοχή την παρουσίαση των διατάξεων της Σύμβασης, που θα ενσωματωθούν  στο εθνικό δίκαιο με την ψήφιση νομοσχεδίου του Υπ. Δικαιοσύνης και της Γενικής Γραμματείας  Ισότητας.

Θύμα έμφυλης βίας και η ίδια η ευρωβουλευτής, απευθύνθηκε στους μελλοντικούς αξιωματικούς της Αστυνομίας, που είναι επιφορτισμένοι με το δύσκολο έργο της εφαρμογής της Σύμβασης, αναζητώντας κοινούς δρόμους δράσης και συνεργασίας, με όραμα τη διασφάλιση της ισότητας, της ισονομίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Η ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρθηκε στις καινοτομίες της Σύμβασης, ως προς τον ορισμό της βίας κατά των γυναικών, που καλύπτει όλες τις πράξεις βίας με βάση το φύλο. Αναφέρθηκε  επίσης στην ένταξη και των παιδιών –θυμάτων βίας ή κακοποίησης στο προστατευτικό πλαίσιο της σύμβασης, αλλά και στην ανάγκη να διασφαλιστεί η εφαρμογή της, χωρίς διακρίσεις με βάση το φύλο, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό κλπ.

Τόνισε την ανάγκη τόσο η κοινωνία των πολιτών, όσο και η νέα γενιά των αστυνομικών, να συμβάλει στην αλλαγή των αναχρονιστικών κοινωνικών στερεότυπων για τη θέση της γυναίκας και την υπέρβαση της ανισότητας στις σχέσεις ανδρών – γυναικών. Ανισότητας που γεννά και αναπαράγει το ίδιο το κοινωνικό-οικονομικό σύστημα.

Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στα φαινόμενα βίας κατά των γυναικών/κοριτσιών προσφύγων, που μέσα από επικίνδυνα  μονοπάτια αναζητούν καινούργιες πατρίδες. Αυτά τα θύματα βίας,  ενδοοικογενειακής ή άλλης μορφής κακοποίησης, απολαμβάνουν,  με βάση τη Σύμβαση το δικαίωμα διεθνούς προστασίας και παροχής ασύλου. 

Η Κ. Κούνεβα μίλησε για τις καλές και κακές πρακτικές στην αντιμετώπιση των φαινομένων έμφυλης βίας. Στις καλές πρακτικές εντάσσεται η αλληλεγγύη της «Δράσης Αστυνομικών ενάντια στο ρατσισμό», με την προσφορά ειδών ρουχισμού στους πρόσφυγες της Λέρου. Στις κακές και βάναυσες πρακτικές η διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών, από τον τότε Υπ. Υγείας ή η ταπεινωτική γύμνωση ακτιβίστριας στη ΓΑΔΑ πριν μερικά χρόνια.

Η καταπολέμηση της αυθαιρεσίας, της προσβολής της αξιοπρέπειας και του «υπερβάλλοντα ζήλου» είναι όρος λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος και θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, κατέληξε η ευρωβουλευτής, τονίζοντας ότι για να φέρουν  οι αστυνομικοί σε πέρας τη δύσκολη δουλειά  τους χρειάζεται καλή  γνώση και εμπειρία, αλλά πάνω απ’ όλα βαθιά ανθρωπιά.

Ολόκληρο το κείμενο της ομιλίας της Κ. Κούνεβα στους σπουδαστές της Αστυνομικής Ακαδημίας: 

Αξιότιμε Στρατηγέ,

Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,

Χαίρομαι που βρίσκομαι σήμερα κοντά σας, για να συζητήσουμε ένα πολύ επίκαιρο και κρίσιμο θέμα: το θέμα της βίας κατά των γυναικών, στη δημόσια και ιδιωτική ζωή, να μιλήσουμε για την πρόληψη και την καταπολέμησή της. Για να βρούμε κοινούς δρόμους δράσης και συνεργασίας, με όραμα τη διασφάλιση της ισότητας, ισονομίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, στα πλαίσια των διακριτών μας ρόλων. Εσείς ως αστυνομικοί που φροντίζετε την ασφάλεια του πολίτη. Εγώ και οι άλλοι συνάδελφοι στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως εκπρόσωποι των πολιτών που προσπαθούμε να διασφαλίζουμε μέσα από το κοινοβουλευτικό μας έργο θεμελιώδη δικαιώματα και ευρωπαϊκές αξίες.

Θέλω να ευχαριστήσω τους διοργανωτές της σημερινής εκδήλωσης και ιδιαίτερα τον Διοικητή της Ακαδημίας κ. Κορδολαίμη, για την ανταπόκριση στην πρότασή μου, για την άψογη οργάνωση και βεβαίως εσάς για τη συμμετοχή σας.

Όπως ίσως γνωρίζετε, «έπεσα» κι εγώ, θύμα βίας, όταν πριν από 10 χρόνια δέχθηκα δολοφονική επίθεση με οξύ (βιτριόλι) για τη συνδικαλιστική μου δράση. Έπεσα, αγαπητές και αγαπητοί, αλλά σηκώθηκα, με τη βοήθεια της ελληνικής κοινωνίας, τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη. Αυτή με τίμησε εκλέγοντάς με στη θέση που κατέχω σήμερα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Και σήμερα στέκομαι μπροστά σας αφενός ως γυναίκα, θύμα βίας, κι αφετέρου με το θεσμικό μου ρόλο. Ως Ευρωβουλευτής, συμμετέχω στις Επιτροπές Απασχόλησης και Κοινωνικών Θεμάτων, Αναφορών και στην Επιτροπή Γυναικών και Ισότητας φύλων (FEMM) του ευρωκοινοβουλίου, όπου και προσπαθώ να συμβάλω στην διασφάλιση της ισότητας των φύλων, στην προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών και στον τερματισμό της βίας και των διακρίσεων. Και όταν μιλάμε για τα δικαιώματα των γυναικών, δεν εννοούμε μια ξεχωριστή κατηγορία δικαιωμάτων. Τα δικαιώματα των γυναικών είναι δικαιώματα του ανθρώπου.

Μη νομίζετε πως στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχουμε διασφαλίσει τα παραπάνω. Ίσως έχετε ακούσει για την καμπάνια “#Metoo” (ΜΙ ΤΟΥ), η οποία ξεκίνησε μετά το σκάνδαλο σεξουαλικής παρενόχλησης στη χολυγουντιανή βιομηχανία θεάματος. Το κύμα αποκαλύψεων άγγιξε μέχρι και το ίδιο το Ευρωκοινοβούλιο, και συνέβαλε στην ανάδειξη των προβλημάτων παρενόχλησης που συμβαίνουν ακόμα και στον χώρο αυτό.

Πράγματι, τα στοιχεία που αντλούμε από την Έκθεση της Επιτροπής Γυναικών και της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών για την έμφυλη βία, είναι αποκαλυπτικά:

  • Μία στις 3 γυναίκες στην ΕΕ έχει υποστεί σωματική και/ή σεξουαλική βία από την ηλικία των 15 ετών.

  • Μία στις 20 γυναίκες έχει υπάρξει θύμα βιασμού.

  • Πάνω από το 55% των γυναικών έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση.

  • Μία στις 3 γυναίκες έχει υποστεί ψυχολογική κακοποίηση από το σύντροφό της.

  • Μία στις 3 γυναίκες έχει βιώσει σωματική ή σεξουαλική βία από ενήλικο στην παιδική της ηλικία.

Υπάρχει άραγε τρόπος να καταπολεμήσουμε τα φαινόμενα έμφυλης βίας; Η απάντηση είναι ναι! Έχουμε στα χέρια μας το πρώτο στο είδος του δεσμευτικό, διεθνές νομικό εργαλείο. Τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, για την οποία θα σας μιλήσω σήμερα.

Στο κείμενο της Σύμβασης, που υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης τον Μάιο του 2011 στην Κωνσταντινούπολη και τέθηκε σε ισχύ τον Αύγουστο του 2014, η βία κατά των γυναικών και η ενδοοικογενειακή βία, θεωρείται παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με βάση αυτή την παραδοχή η Ε.Ε. συμπεριέλαβε μέτρα για την πρόληψη της βίας, την προστασία των θυμάτων και την δίωξη των δραστών.

Μετά και από την επίσημη υπογραφή προσχώρησης στη Σύμβαση, τα Κράτη-Μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν υποχρέωση να κυρώσουν τη Σύμβαση και να την ενσωματώσουν στην εθνική νομοθεσία. Ήδη, ολοκληρώθηκε η διαβούλευση στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης και της Γενικής Γραμματείας Ισότητας και σύντομα θα ψηφιστεί από την Ελληνική Βουλή.

Εσείς με τη σειρά σας, στο πλαίσιο της αρμοδιότητάς σας, καλείστε ως λειτουργοί της πολιτείας, να συμβάλετε στην πρόληψη, στη διερεύνηση και στην τιμωρία πράξεων βίας κατά γυναικών στο πεδίο εφαρμογής της Σύμβασης, αλλά και να αντιλαμβάνεστε και να προστατεύετε τα θύματα έμφυλης βίας.

Τι προβλέπει λοιπόν η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης; Από τις διατάξεις της, επιτρέψτε μου να επισημάνω τα σπουδαιότερα σημεία:

  • Η Σύμβαση καινοτομεί ως προς τον ορισμό της βίας, απαγορεύοντας κι άλλες μορφές βίας, πέραν της σωματικής και της σεξουαλικής. Με τον όρο «βία κατά των γυναικών», υποδηλώνονται όλες οι πράξεις βίας με βάση το φύλο, που επιφέρουν φυσική, σεξουαλική, ψυχολογική ή οικονομική βλάβη ή πόνο στις γυναίκες, στον δημόσιο ή στον ιδιωτικό βίο. Δηλαδή, στην οικογένεια, στις προσωπικές σχέσεις, στους χώρους εργασίας, εκπαίδευσης, ψυχαγωγίας κλπ. Ως βία θεωρούνται και οι παρενοχλήσεις, οι παρακολουθήσεις θυμάτων, οι εξαναγκαστικοί γάμοι, ο ακρωτηριασμός γεννητικών οργάνων, οι καταναγκαστικές εκτρώσεις, οι στειρώσεις. Τέλος, βία θεωρείται και η απειλή τέλεσης τέτοιων πράξεων.

  • Η εφαρμογή της Σύμβασης διασφαλίζεται χωρίς διακρίσεις με κριτήριο το φύλο, το γένος, τη φυλή, το χρώμα, τη γλώσσα, τη θρησκεία, τις πολιτικές πεποιθήσεις, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ηλικία, ενδεχόμενη αναπηρία κλπ.

  • Οι σκοποί της Σύμβασης, όπως ενσωματώνονται στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο, είναι οι εξής:


 

  1. Η προστασία των γυναικών από κάθε μορφής βία, η ψυχολογική στήριξη, η ποινική δίωξη των δραστών, η ποινική και δικαστική συνδρομή των θυμάτων.

  2. Η πρόληψη, η ενδυνάμωση των γυναικών, η πληροφόρηση των δικαιωμάτων τους, η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, η εκπαίδευση και κατάρτιση εξειδικευμένου προσωπικού, όλων των εμπλεκόμενων φορέων, από το στάδιο της καταγγελίας και της έρευνας, μέχρι την υποστήριξη και αποκατάσταση. Κι αυτό, όπως καταλαβαίνετε, αφορά και εσάς ως αστυνομικούς.

  3. Ο σχεδιασμός ολοκληρωμένων πολιτικών και μέτρων για την υποβοήθηση των θυμάτων βίας.

  4. Η διεθνής συνεργασία και η δημιουργία μηχανισμών παρακολούθησης της Εφαρμογής της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης.

  5. Η κάθε μορφής συνδρομή- οικονομική, υλική, επιστημονική- στους φορείς και τα όργανα επιβολής του δικαίου. Κι αυτό αφορά άμεσα και σας, και την ανάγκη να ενταχθεί η Σύμβαση και ο αντίστοιχος ελληνικός νόμος στην εκπαίδευση και την κατάρτισή σας.

  6. Στο προστατευτικό πλαίσιο της Σύμβασης εντάσσονται και τα παιδιά που πέφτουν θύματα βίας, ενδοοικογενειακής βίας, κακοποίησης (σεξουαλικής κ.ά), εμπορίας, καταναγκαστικών γάμων κλπ.


 

Ιδιαίτερη σημασία για εσάς, λόγω αρμοδιότητας έχουν τα άρθρα 5, 15, 42 και 49 της Σύμβασης, που αφορούν τις υποχρεώσεις των κρατικών αρχών που πηγάζουν από τη σύμβαση, την αναγκαία εκπαίδευση όλων των επαγγελματιών που εμπλέκονται στη βοήθεια των θυμάτων ή στη δίωξη των δραστών, στον τρόπο που γίνονται οι ανακριτικές και δικαστικές διαδικασίες. Αυτά μπορείτε και εσείς και οι διδάσκοντες στη σχολή να τα δουν στο κείμενο της Σύμβασης, δεν χρειάζεται εδώ να αναφερθούμε αναλυτικότερα.

Όταν μιλάμε για έμφυλη βία, μιλάμε για το πιο διαδεδομένο έγκλημα στον κόσμο, που πλήττει τη ζωή την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του μισού πληθυσμού της γης. Σκεφτείτε πως σχεδόν οι μισές γυναίκες στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν δηλώσει πως έχουν υποστεί κάποια μορφή βίας στο χώρο που εργάζονται.

Τα φαινόμενα έμφυλης βίας αυξάνονται με ραγδαία μορφή. Ωστόσο, πολλά από τα περιστατικά αυτά δεν τα μαθαίνουμε καν. Γιατί τα θύματα σιωπούν. Από φόβο, από ντροπή, από ανάγκη, από αδυναμία.

Πως φτάσαμε όμως σ’ αυτό το σημείο; Οι αιτίες πολλές. Επιτρέψτε μου δυο λόγια σχετικά.

Στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, και στη δική μας ιδιαίτερα, είναι βαθιά ριζωμένες αναχρονιστικές και «σκουριασμένες» αντιλήψεις για την κατωτερότητα της γυναίκας. Ιστορικά οι σχέσεις ανδρών- γυναικών υπήρξαν άνισες. Καλλιεργήθηκαν στερεότυπα που παραχωρούσαν εξουσία ζωής και θανάτου στον πατέρα- αφέντη ή τον αφέντη- σύζυγο. Η βάση όμως αυτής της ανισότητας είναι το ίδιο το κοινωνικό-οικονομικό σύστημα, που άλλοτε επιφυλάσσει στη γυναίκα αποκλειστικά το ρόλο της μητέρας και νοικοκυράς, άλλοτε την εκμεταλλεύεται ως φθηνό εργατικό δυναμικό, άλλοτε ως εργαλείο σεξουαλικής εκμετάλλευσης, ανάλογα με τις ανάγκες της «αγοράς». Οι κοινοί αγώνες ανδρών και γυναικών τα τελευταία 30-40 χρόνια, άλλαξαν τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Σήμερα πλέον, οι γυναίκες διαθέτουν υψηλή μόρφωση, θέσεις εργασίας, αξιώματα.

Είναι χρέος όλων μας να εξαλείψουμε την υποτίμηση- απαξίωση της γυναικείας προσωπικότητας, να αλλάξουμε τους κανόνες συμπεριφοράς με βάση τον αμοιβαίο σεβασμό.

Η βία ενάντια στις γυναίκες φυσικά δεν αφορά μόνο τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Το διαπιστώσαμε βλέποντας και μαθαίνοντας τις ιστορίες χιλιάδων θυμάτων βίας που μέσα από το ποτάμι της προσφυγιάς αναζητούν τη λύτρωσή τους.

Η βία των πολέμων και των στρατιωτικών επεμβάσεων οδήγησε 30 περίπου εκατομμύρια πρόσφυγες, στην πλειοψηφία τους γυναίκες, να εγκαταλείψουν τις διαλυμένες πατρίδες τους και να αναζητήσουν αλλού καταφύγιο, μέσα όμως από επικίνδυνους δρόμους μετανάστευσης, με ευθύνη χωρών της Ε.Ε. που κρατούν τα σύνορα κλειστά. Οι γυναίκες πρόσφυγες, τα προσφυγόπουλα κορίτσια και αγόρια, αντιμετωπίζουν περισσότερους κινδύνους βίας, από κυκλώματα διακινητών ή ενδοοικογενειακής βίας, σεξουαλικής παρενόχλησης και εκμετάλλευσης, αναγκαστικούς γάμους, ακρωτηριασμούς γεννητικών οργάνων.

Και στο πρόβλημα αυτό η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης προτάσσει μια ουσιαστική καινοτομία. Στο άρθρο 60 προβλέπει ένα σύστημα παροχής ασύλου με βάση το φύλο. Η υποχρέωση προστασίας των γυναικών περιλαμβάνει και το δικαίωμα διεθνούς προστασίας. Γυναίκες θύματα βίας μπορούν να αναζητήσουν προστασία σε άλλο κράτος, όταν το δικό τους αποτυγχάνει να τους την προσφέρει.

Τι σημαίνει αυτό; Πως η πολιτεία και οι λειτουργοί της οφείλουν να παρέχουν προστασία, άσυλο και αυτοτελή άδεια παραμονής στα θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Να παρέχουν φιλοξενία σε κατάλληλες δομές, υποστήριξη, νομική και κοινωνική βοήθεια.

Η ελληνική κοινωνία, μέσα από τις οργανωμένες και μη δομές της, έδειξε τεράστια αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Διέσωσε τη «χαμένη τιμή» της Ευρώπης, των κλειστών συνόρων και του ρατσιστικού απομονωτισμού. Έδειξε ποιες είναι οι καλές πρακτικές, του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης.

Υπάρχουν και ανάμεσά σας, από ανθρώπους του κλάδου σας αξιοπρόσεκτα παραδείγματα ανθρωπισμού και αλληλεγγύης. Διάβασα πρόσφατα για τη συγκέντρωση και αποστολή στους πρόσφυγες της Λέρου, ειδών ρουχισμού από τη «Δράση Αστυνομικών ενάντια στον ρατσισμό». Είναι μια πολύ καλή πρακτική. Κι είμαι σίγουρη ότι καθημερινά, μέσα στα αστυνομικά τμήματα ή στους χώρους φιλοξενίας προσφύγων υπάρχουν πολλές μικρές, αθόρυβες πράξεις αλληλεγγύης και βοήθειας στους ταλαιπωρημένους πρόσφυγες από εσάς.

Από την άλλη πλευρά, μια πολύ κακή και βάναυση πρακτική έμφυλης βίας από το παρελθόν, αποτελεί ο διασυρμός και η διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών, από κυβερνητικό αξιωματούχο, που ήταν μάλιστα τότε και υπουργός Υγείας. Όπως κι ένα άλλο περιστατικό έμφυλης βίας, υπό το φως των διατάξεων της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, θα μπορούσε να θεωρηθεί κι εκείνο της ακτιβίστριας Πόπης Μέλλιου, όταν το βράδυ της 27ης Φεβρουαρίου 2013, με το πρόσχημα του σωματικού ελέγχου, υπέστη στη ΓΑΔΑ εξευτελιστική γύμνωση.

Δεν πρέπει ούτε εμείς ως πολίτες, αλλά ούτε εσείς ως δημόσιοι λειτουργοί να επιτρέψουμε ξανά τέτοια φαινόμενα στην κοινωνία μας. Πρέπει να καταπολεμήσουμε την αυθαιρεσία, τον ταπεινωτικό έλεγχο ή τον «υπερβάλλοντα ζήλο», όπου τον διαπιστώνουμε.

Αφορά την ίδια τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος και την προάσπιση θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων. Κι εσείς είστε, οι κρατικοί λειτουργοί που περισσότερο από πολλούς άλλους πρέπει να βρίσκεστε στην «πρώτη γραμμή του μετώπου» των δικαιωμάτων αυτών. Σε σας θα απευθυνθεί πρώτα μια γυναίκα θύμα βίας, όταν πάρει τη δύσκολη απόφαση να κάνει την καταγγελία. Εσείς είστε οι πρώτες και οι πρώτοι που θα πρέπει να της εξηγήσετε τα δικαιώματά της, τη νομοθεσία. Εσείς είστε που θα αναζητήσετε τον δράστη, που μπορεί να χρειαστεί να μπείτε στον ευαίσθητο χώρο της οικογένειας και να διακρίνετε πράγματα που μένουν κρυφά ή δεν καταγγέλλονται. Έχετε μια δύσκολη δουλειά, που χρειάζεται καλή γνώση και εκπαίδευση, εμπειρία, αλλά πάνω από όλα βαθιά ανθρωπιά.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.

 

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)