to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

22:41 | 14.05.2019

Πολιτική

Κ. Κούνεβα: Η άγνοια είναι ο καλύτερος σύμμαχος της αποχής αλλά και της Ακροδεξιάς

Ο συσχετισμός στο Ευρωκοινοβούλιο, το αν θα υπάρχει μια προοδευτική ή μια συντηρητική, ακόμη και ακροδεξιά πλειοψηφία, θα καθορίσει αν αυτά τα χρήματα θα πάνε σε μια πιο κοινωνική Ευρώπη, στην απασχόληση, στο κοινωνικό κράτος, ή αν θα πάνε στην τραπεζοκρατία και στη στρατιωτικοποίηση της Ε.Ε.


«Το Ευρωκοινοβούλιο είναι σημαντικό. Συναποφασίζει μαζί με το Συμβούλιο το μεγαλύτερο μέρος της κοινής ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Συναποφασίζει μαζί με το Συμβούλιο το μεγαλύτερο μέρος της κοινής ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Από την κατάργηση της πλαστικής σακούλας μέχρι το πώς θα κατανεμηθεί ο επόμενος επταετής κοινοτικός προϋπολογισμός του 1,1 τρισ. ευρώ», τονίζει η Κωνσταντίνα Κούνεβα, ευρωβουλεύτρια και υποψήφια εκ νέου με τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στη συνέντευξή της στην «Εφημερίδα  των Συντακτών» και στη Ντίνα Δασκαλοπούλου. Και αναφέρει ως χαρακτηριστικό παράδειγμα:  «Ο συσχετισμός στο Ευρωκοινοβούλιο, το αν θα υπάρχει μια προοδευτική ή μια συντηρητική, ακόμη και ακροδεξιά πλειοψηφία, θα καθορίσει αν αυτά τα χρήματα θα πάνε σε μια πιο κοινωνική Ευρώπη, στην απασχόληση, στο κοινωνικό κράτος, ή αν θα πάνε στην τραπεζοκρατία και στη στρατιωτικοποίηση της Ε.Ε.»

Ολόκληρη η  συνέντευξη της Κ. Κούνεβα στην «Εφημερίδα των Συντακτών», έχει ως εξής:

  • Ισως βρισκόμαστε μπροστά στις πιο κρίσιμες κάλπες από ιδρύσεως της Ενωμένης Ευρώπης. Μέχρι ώρας, βλέπουμε τους ευρωπαϊστές να χάνουν σε εμβληματικές μάχες -όπως στην περίπτωση του Βrexit. Τι είναι αυτό που λείπει πια από την Ευρώπη και φαίνεται αδύναμη να εμπνεύσει τους λαούς της;

  • Πολλά της λείπουν. Της λείπει το μεγάλο όραμα, ένα όραμα αισιόδοξο, που να δίνει ελπίδες στους πολλούς, που να χωράει όλους τους λαούς σε συνθήκες δημοκρατίας, ισοτιμίας, αλληλεγγύης. Η Ε.Ε. διακηρύσσει ότι βασίζεται σε τέσσερις ελευθερίες, οι πολίτες όμως τη βλέπουν ως ένα σύνολο από περίπλοκους και δυσνόητους κανόνες, γεμάτους απαγορεύσεις και τιμωρίες. Στη διάρκεια της κρίσης, η Ε.Ε. εμφανίστηκε ως τιμωρός, ιδιαίτερα για τις χώρες που εντάχθηκαν σε μνημόνια, όπως η Ελλάδα. Και η τιμωρία δεν επιβλήθηκε στις κυβερνήσεις, που είχαν τεράστιες ευθύνες για την κρίση, αλλά στα φτωχά και μεσαία στρώματα. Η Ε.Ε. φέρθηκε στοργικά στις τράπεζες, αλλά σκληρά στους πολίτες της. Αυτό άφησε έδαφος στην Ακροδεξιά και στους εθνικιστές να παραπλανήσουν τους πολίτες, να τους πείσουν ότι η λύση δεν είναι να αλλάξει ριζικά το σχέδιο για την ευρωπαϊκή ενοποίηση, αλλά να κλειστεί κάθε χώρα στο καβούκι της. Αυτό ίσχυσε και στην περίπτωση του Brexit, φυσικά με τις ιδιομορφίες που είχε η σχέση της Βρετανίας με την Ε.Ε. Η Βρετανία είναι η μήτρα του ευρωσκεπτικισμού. Πάντα ζητούσε και κέρδιζε εξαιρέσεις από την κοινή ευρωπαϊκή νομοθεσία. Με την ανοχή των ισχυρών χωρών, που έχουν τεράστια ευθύνη για την κατάληξη.

  • Η γραφειοκρατία των Βρυξελλών λαμβάνει τα μηνύματα των λαών που αναπτύσσουν όλο και περισσότερο φυγόκεντρες ή ευρωσκεπτικιστικές τάσεις; Ποια είναι η εκτίμησή σας;

  • Νομίζω ότι τα παίρνει τα μηνύματα, αλλά απαντά με λάθος τρόπο. Για παράδειγμα, όταν ζητάμε να λειτουργούν το Συμβούλιο, η Κομισιόν, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και άλλα θεσμικά όργανα με διαφάνεια και να λογοδοτούν στο Ευρωκοινοβούλιο και στους πολίτες, μας λένε περίπου ότι αυτό δεν γίνεται. Η ΕΚΤ γιατί λέει πως είναι «ανεξάρτητη», το Συμβούλιο γιατί ισχυρίζεται ότι οι συνεδριάσεις του είναι «ευαίσθητες» στη δημοσιότητα, η Κομισιόν με μια ανάλογη δικαιολογία. Αδιαφάνεια στη λειτουργία του θέλει μόνο όποιος έχει κάτι να κρύψει. Επίσης, όταν τους λέμε ότι η συνταγή της λιτότητας έχει αποτύχει, ότι πρέπει εκτός από τους οικονομικούς δείκτες να μετρούν και οι κοινωνικοί και περιβαλλοντικοί δείκτες, μας απαντάνε ότι οι κανόνες πρέπει να τηρούνται. Μα αφού είναι λάθος, δεν πρέπει να τους αλλάξουμε; Οταν οι πολίτες βλέπουν τέτοια αντίδραση, είναι αναμενόμενο να βλέπουν με δυσφορία την Ε.Ε. Εμείς, ως Αριστερά, οφείλουμε να δώσουμε δημιουργική διέξοδο σε αυτή τη δυσφορία, αλλιώς θα την καρπωθεί η Ακροδεξιά.

  • Γιατί κάποιος να πάει μέχρι τις κάλπες, όταν κυριαρχεί η αίσθηση ότι το Ευρωκοινοβούλιο δεν έχει επί της ουσίας αρμοδιότητες, αφού για τα κρίσιμα θέματα αποφασίζει η Κομισιόν;

  • Η άγνοια είναι ο καλύτερος σύμμαχος της αποχής, αλλά και της Ακροδεξιάς. Η αλήθεια είναι ότι το Ευρωκοινοβούλιο είναι σημαντικό. Συναποφασίζει μαζί με το Συμβούλιο το μεγαλύτερο μέρος της κοινής ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Από την κατάργηση της πλαστικής σακούλας μέχρι το πώς θα κατανεμηθεί ο επόμενος επταετής κοινοτικός προϋπολογισμός του 1,1 τρισ. ευρώ.

Ο συσχετισμός στο Ευρωκοινοβούλιο, το αν θα υπάρχει μια προοδευτική ή μια συντηρητική, ακόμη και ακροδεξιά πλειοψηφία, θα καθορίσει αν αυτά τα χρήματα θα πάνε σε μια πιο κοινωνική Ευρώπη, στην απασχόληση, στο κοινωνικό κράτος, ή αν θα πάνε στην τραπεζοκρατία και στη στρατιωτικοποίηση της Ε.Ε. Γι’ αυτό πρέπει να πάει κάποιος στις κάλπες. Και για να ενισχύσει ακόμη περισσότερο τον ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου, ώστε όχι μόνο να ψηφίζει, αλλά να έχει και νομοθετική πρωτοβουλία, που σήμερα είναι μονοπώλιο της Κομισιόν.

  • Αν είχατε τη δυνατότητα να μιλήσετε σε έναν νέο άνθρωπο που ζει σε συνθήκες παρατεταμένης λιτότητας στην Ελλάδα κι έχει δει τη μάλλον εκδικητική όψη της Ευρώπης, τι θα του λέγατε;

  • Μιλάω με νέους ανθρώπους και τους λέω ότι πρέπει να παλέψουν για την άλλη όψη της Ευρώπης. Για την Ευρώπη της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας των φύλων, της δημοκρατίας, της ανθρωπιάς. Για την Ευρώπη που θέλει τους νέους πρωταγωνιστές της προόδου, όχι καύσιμη ύλη. Θα του έλεγα ότι η αλλαγή στην Ευρώπη εξαρτάται από τη συμμετοχή του και τους αγώνες του.

  • Είστε μια εμβληματική μορφή για τους ανθρώπους της Αριστεράς και των κινημάτων. Πώς βλέπετε την ευρωπαϊκή και την ελληνική Αριστερά σήμερα;

  • Υπάρχουν πολλά πράγματα που με πονάνε στην Αριστερά και πολλά που με κάνουν να είμαι αισιόδοξη. Με πονάει ο κατακερματισμός, οι αντιπαραθέσεις, η φθορά της σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Αλλά με κάνει να αισιοδοξώ και να ελπίζω ότι έχει πάλι την πρωτοβουλία των κινήσεων. Η προσπάθεια να συγκροτηθεί μια μεγάλη προοδευτική συμμαχία, με τους Πράσινους, τους Σοσιαλιστές και άλλες δυνάμεις, είναι μια πρωτοβουλία της ευρωπαϊκής Αριστεράς, με πρωταγωνιστικό τον ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ. Και φαίνεται ότι αποδίδει. Ήδη, μπροστά στις ευρωεκλογές, οι υποψήφιοι των Σοσιαλιστών, των Πρασίνων και φυσικά της GUE/NGL, δεσμεύονται σε δέκα κοινούς στόχους για την προοδευτική μεταρρύθμιση της Ε.Ε. Είναι ένα σημαντικό βήμα. Το ιδανικό είναι να μεταφραστεί σε μια καθαρή προοδευτική πλειοψηφία στο επόμενο Ευρωκοινοβούλιο.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)