Πάρα πολλά είναι αυτά που έχουν ειπωθεί για το νέο οργανισμό που θα έρθει να διαδεχθεί το παλιό και γνωστό σε όλους μας ΤΑΙΠΕΔ. Απόψεις, φήμες, αιχμές αλλά και ανακρίβειες είναι αυτά που συνοδεύουν τη συμφωνία με τους δανειστές για τη δημιουργία του νέου ταμείου αξιοποίησης της περιουσίας του ελληνικού δημοσίου. Ποια είναι όμως η πραγματική αλήθεια γύρω από τα συμφωνηθέντα ,και τί πρόκειται να αλλάξει σε σχέση με το παλιό καθεστώς, σύμφωνα με το οποίο λάμβαναν χώρα πλήθος ιδιωτικοποιήσεων, και μάλιστα τις περισσότερες φορές με ταχείς και εντελώς αδιαφανείς διαδικασίες;

 Το πρώτο φυσικά στοιχείο που πρέπει να τονιστεί είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και εξακολουθεί να είναι κάθετα αντίθετος με κάθε μορφή εκποίησης της περιουσίας του Ελληνικού λαού. Αυτό το έχει μάλιστα αποδείξει με πλήθος ενεργειών, όπως για παράδειγμα το «πάγωμα» πώλησης της έκτασης των εννιακοσίων στρεμμάτων που είναι ζωτικής σημασίας για τις φυλακές Κασσάνδρας στη Χαλκιδική, έκταση που προοριζόταν φυσικά να εξυπηρετήσει συγκεκριμένο σκοπό προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων. Αλλά και κατά τη διάρκεια των κρίσιμων διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τους θεσμούς, η εξεύρεση λύσης σε ότι αφορά το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων που είχαν συμφωνηθεί από τη συγκυβέρνηση ΝΔ/ΠΑΣΟΚ, αλλά και το καθεστώς σύμφωνα με το οποίο θα λειτουργούσε το υπό σύσταση ταμείο, αποτέλεσαν σημαντικό σημείο τριβής, και ζήτημα, η επίλυση του οποίου θεωρήθηκε από τον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ως βασική προϋπόθεση για την επίτευξη συμφωνίας.

Μέσα από σκληρή διαπραγμάτευση συμφωνήθηκε, εν τέλει, να προχωρήσουν σε βάθος τριετίας οι εννέα ιδιωτικοποιήσεις που είχαν ήδη ξεκινήσει από την κυβέρνηση Σαμαρά/Βενιζέλου. Αυτή ήταν στην ουσία μία αναγκαία παραχώρηση, ένας συμβιβασμός από τη μεριά της Ελληνικής κυβέρνησης έτσι ώστε από τη μία να εξασφαλιστεί η συμφωνία, ενώ από την άλλη να προστατευθούν τα υπόλοιπα δεκατέσσερα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου που μέχρι τότε ήταν τα επόμενα στη σειρά των ιδιωτικοποιήσεων ως μέρος των συμβατικών υποχρεώσεων του δευτέρου μνημονίου. Αξίζει να αναφερθεί ότι ανάμεσα στις επιχειρήσεις που διασώθηκαν υπάρχουν πάρα πολλές κοινωφελούς ή στρατηγικού χαρακτήρα, όπως ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ, η ΔΕΠΑ, τα ΕΛΤΑ και άλλες.

Ως προς το καθεστώς του οργανισμού που θα διαδεχθεί το ΤΑΙΠΕΔ, η συμφωνία προβλέπει, μετά από ιδιαιτέρως επίπονη διαπραγμάτευση, την δημιουργία ενός νέου ανεξάρτητου ταμείου, το οποίο θα έχει ως έδρα την Ελλάδα και η διοίκηση και η διαχείρισή του θα πραγματοποιείται από τις Ελληνικές Αρχές. Σκοπός αυτού του ταμείου θα είναι η αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου, η αναβάθμιση και η προστασία τους, αλλά και η μεγέθυνση της αξίας τους.           

Όλα αυτά θα πραγματοποιηθούν με γνώμονα τη προστασία του δημοσίου συμφέροντος, προς όφελος του Ελληνικού λαού και με απώτερο στόχο τη σωστή αξιοποίηση (και όχι την εκποίηση), έτσι ώστε αυτή να βοηθήσει και στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μας.

Τέλος, είναι σημαντικό να τονιστεί ότι υπάρχει ακόμη μία ειδοποιός διαφορά στη συμφωνία που επιτεύχθηκε από την κυβέρνηση της Αριστεράς, και αυτή έχει να κάνει με τις προσόδους ή τα έσοδα που θα προέλθουν από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Πιο συγκεκριμένα, ενώ μέχρι πρότινος οποιοδήποτε έσοδο προέκυπτε από την προηγούμενη διαδικασία έπρεπε να χρησιμοποιηθεί για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους, η νέα συμφωνία προβλέπει τη χρησιμοποίηση μέρους των εσόδων για τη χρηματοδότηση δημοσίων επενδύσεων.

Είναι φυσικά πασιφανές ,ότι το πνεύμα που διέπει τη νέα συμφωνία, δεν έχει τίποτα κοινό με ότι είχε υπογραφεί κατά τα προηγούμενα χρόνια από τα κόμματα της διαφθοράς, που δεν έφεραν καμία αντίρρηση στις απαιτήσεις των δανειστών, και τις χρησιμοποίησαν ως μέσο εξυπηρέτησης εγχώριων αλλά και διεθνών επιχειρηματικών συμφερόντων.

Το νέο ταμείο αξιοποίησης δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με το παλιό ΤΑΙΠΕΔ, μιας και οι αρχές που θα διέπουν τη φύση και τη λειτουργία του δεν έχουν καμία σχέση με τις ανύπαρκτες στην ουσία «αρχές» σύμφωνα με τις οποίες λειτουργούσε ο υπό κατάργηση οργανισμός.

Είναι το πλέον λογικό να υποστηρίξει κανείς πως στις επερχόμενες εκλογές αποφασίζουμε για μία σειρά εξαιρετικά σημαντικών ζητημάτων, για το μέλλον και το δρόμο που θα ακολουθήσει από εδώ και πέρα η χώρα μας. Το  κρίσιμο ερώτημα όμως είναι: θέλουμε να επιστρέψουμε στις «μαύρες» πρακτικές του παρελθόντος; Θέλουμε μια Ελλάδα στην οποία θα κυβερνά το κατεστημένο και η διαφθορά, ή θέλουμε μια χώρα στην οποία το δημόσιο συμφέρον και οι ζωές όλων μας θα είναι η μόνη προτεραιότητα της κυβέρνησης.

Αν η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι το τελευταίο, τότε είναι καθήκον όλων μας στις εκλογές της Κυριακής να στηρίξουμε έναν πιο έτοιμο, πολύ πιο έμπειρο και αποφασιστικό ΣΥΡΙΖΑ που θα διεκδικήσει το δίκαιο της χώρας μας αλλά και θα υπερασπιστεί το δίκαιο του καθενός μας ξεχωριστά.

* Η Κ. Ιγγλέζη είναι υποψήφια βουλευτής Χαλκιδικής του ΣΥΡΙΖΑ