Ολόκληρος ο χαιρετισμός:

Κυρίες και Κύριοι,

Το Συνέδριό σας πραγματοποιείται μέσα σε μία εξαιρετικά κρίσιμη καμπή για την Ευρώπη. Η αδυναμία της Ευρώπης να προβάλλει μία απάντηση για το προσφυγικό πρόβλημα, η άρνηση των ηγετών της να παραδεχτούν ότι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές έχουν δημιουργήσει μία κρίση που την βιώνουν όλοι οι λαοί της, και η σταθερή άνοδος των αντι-Ευρωπαϊκών δυνάμεων, συνθέτουν μία ζοφερή εικόνα. Η Ευρώπη των ανθρωπιστικών αξιών και του κοινωνικού κράτους δίνει τη θέση της σε μία Ευρώπη όπου αρχίζει να ηγεμονεύει η ξενοφοβία και η αντίληψη ότι τα πάντα κρίνονται με βάση τους αριθμούς.

Σε αυτό το περιβάλλον ο ελληνικός λαός και η ελληνική Κυβέρνηση αντιμετωπίζουν με αυτονόητη –πλην όμως αξιοσημείωτη δεδομένων των διεθνών συνθηκών- αλληλεγγύη και ζεστασιά το δράμα εκατοντάδων χιλιάδων ανυπεράσπιστων ανθρώπων, στον αγώνα τους να εξασφαλίσουν το στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα στην ασφαλή και αξιοπρεπή ζωή.

Από τη δική μας πλευρά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάναμε και θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, ώστε να δώσουμε ουσιαστική βοήθεια, ανθρωπιά, και ασφάλεια σε αυτούς τους κυνηγημένους και ξεριζωμένους ανθρώπους, οι οποίοι το μόνο που θέλουν είναι να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την επιβίωση. Το έχουμε πει με χιλιάδες τρόπους ότι την προσφυγιά δεν την επιλέγει κανείς από μόνος του, ότι οι πρόσφυγες είναι τα θύματα ενός πολέμου, και αν αυτός δεν σταματήσει δεν πρόκειται να υπάρξει μία ουσιαστική λύση του προβλήματος. Ας ελπίσουμε ότι η έστω και μερική κατάπαυση του πυρός που αρχίζει σήμερα θα γενικευθεί.

Η Ευρώπη, λοιπόν, δεν έχει μόνον υποχρέωση να κάνει το πάν για να σταματήσει ο πόλεμος, αλλά θα πρέπει και να τηρεί τις συμφωνίες μεταξύ των μελών της. Η μονομερής μη τήρηση συμφωνιών σε επίπεδο Συνόδων Κορυφής, και η δημιουργία της συμμαχίας των απρόθυμων έχουν ως αποτέλεσμα να αποκλειστούν τις τελευταίες ημέρες χιλιάδες άνθρωποι εντός της Ελλάδας. Αν ορισμένοι ακραίοι χωρών της βόρειας και κεντρικής Ευρώπης έχουν στο μυαλό τους να αναβιώσουν συμμαχίες από τις πιο σκοτεινές και απάνθρωπες σελίδες της σύγχρονης Ευρωπαϊκής ιστορίας, δικό μας χρέος είναι να τους σταματήσουμε και μάλιστα εγκαίρως. Η χώρα μας μπροστά σε αυτή την κατάσταση είναι αποφασισμένη να αναδειχτεί δύναμη δημοκρατίας, να διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στη μάχη που δίνουν οι προοδευτικές δυνάμεις ολόκληρης της Ευρώπης ενάντια στην υπερσυντηρητική αναδίπλωση.

Η οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων δημιούργησε γόνιμο έδαφος για την ηγεμονία των οικονομικά πιο συντηρητικών δυνάμεων, επιβάλλοντας μια οικονομική πολιτική που λεηλάτησε τις χώρες του Νότου, μη διστάζοντας μάλιστα να διακινδυνεύσουν ακόμα και τις εσωτερικές ισορροπίες της Ε.Ε. με την απειλή του Grexit. Πολλοί κάνουν ότι δεν βλέπουν αυτήν την κατάσταση. Και επιμένουν ότι εχθρός της Ευρώπης είναι η Αριστερά. Ας αναλογιστούν που μπορεί να οδηγήσει μια τέτοια ρητορική τις κοινωνίες μας, ας θυμηθούν τα ιστορικά προηγούμενα της ξενοφοβίας και τα οποία και δυστυχώς είναι πολλά στην Ευρώπη. Και ας αναλογιστούν όταν χρησιμοποιούν αλόγιστα μία εύκολη και διχαστική ρητορική, αν είναι η Αριστερά το πρόβλημα ή η λύση. Ή, μάλλον, ας αναρωτηθούν αν πρέπει ή όχι να αναζητηθούν οι συναινέσεις με την Αριστερά για ένα σύνολο θεμελιωδών ζητημάτων της κοινωνίας μας.

Γνωρίζουμε στον ΣΥΡΙΖΑ καλά, ότι ούτε οι μάχες έχουν κριθεί, ούτε οι επιθέσεις εναντίον μας θα τελειώσουν. Ξέρουμε ότι απέναντί μας θα βρούμε τις δυνάμεις που θέλουν την αποτυχία αυτής της κυβέρνησης, και μαζί της την αποτυχία του πολιτικού σχεδίου για τον ριζικό μετασχηματισμό της Ελλάδας και την αλλαγή των συσχετισμών στην Ευρώπη προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας. Δεν σκοπεύουμε να σταματήσουμε να δίνουμε μάχες για την υπεράσπιση των αδυνάτων και τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής της χώρας, στα πλαίσια μιας συμφωνίας δύσκολης, που όμως έχει προοπτική διεξόδου, δίνει δυνατότητες άσκησης πολιτικής που θα αμβλύνει τις συνέπειες.

Έχουν ήδη πραγματοποιηθεί ή έχουν δρομολογηθεί παρεμβάσεις σε κομβικές πτυχές της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας, όπως ο νόμος που πρόσφατα ψηφίστηκε για τη ριζική αναβάθμιση της Δημόσιας Διοίκησης και το τέλος της κομματοκρατίας στο δημόσιο βίο, ο Εθνικός και Κοινωνικός Διάλογος για την παιδεία και ο νέος αναπτυξιακός νόμος που θα επιδοτεί κατά προτεραιότητα την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με αιχμές τους τομείς της νέας τεχνολογίας και της καινοτομίας, τα νομοσχέδια για την έρευνα και την κοινωνική οικονομία.

Θα βρούμε απέναντι τις πολιτικές δυνάμεις του ακραίου νεοφιλελευθερισμού και τις δυνάμεις του ελληνικού χρεοκοπημένου πολιτικού οικονομικού συστήματος εξουσίας, τις δυνάμεις της διαφθοράς και των πελατειακών σχέσεων. Θα είμαστε αμείλικτοι με οτιδήποτε υπονομεύει την δημοκρατική λειτουργία των θεσμών, και την χειραγώγηση των λαϊκών στρωμάτων από κανάλια και καναλάρχες που θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμα τους να κάνουν ότι θέλουν, να χρωστάν όσα θέλουν και να εκβιάζουν όποιον θέλουν.

Η Κυβέρνηση προχωράει σε νομοθετικές ρυθμίσεις σε συνθήκες ακραίας κρίσης, σε μία κοινωνία που έχει απολέσει την έννοια της κανονικότητας. Δεν υπάρχει, όμως, άλλος τρόπος: όλοι μας, οι πολίτες, η κοινωνία, και τα πολιτικά κόμματα θα πορευθούμε μέσα από αυτές τις ιστορικά πρωτόγνωρες συνθήκες, με μοναδικό κριτήριο να επαναφέρουμε τη χώρα σε μία κανονικότητα. Μέσα σε αυτές τις ασφυκτικές συνθήκες, οι επιπτώσεις των οποίων δεν έχουν ακόμη πλήρως συνειδητοποιηθεί, η Κυβέρνηση επιδιώκει να προχωρήσει σε διάφορες ρυθμίσεις που θα ανακουφίσουν τα φτωχά στρώματα και να αφήσει το αξιακό της αποτύπωμα. Υπάρχει ωστόσο και κάτι ακόμη: σαράντα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, αναγνωρίζουμε όλοι πως σε κάποιους τομείς θα πρέπει πλέον να συμφωνήσουμε σε ορισμένες κατευθύνσεις που θα μας επιτρέψουν να απεγκλωβιστούμε από παθογένειες και στρεβλώσεις του παρελθόντος. Για το λόγο αυτό, τείνουμε το χέρι στην Αντιπολίτευση για έναν ουσιαστικό διάλογο για μία σειρά από ζητήματα. Προκαλούν, λοιπόν, εντύπωση οι απόψεις ότι η Κυβέρνηση πρέπει να παραιτηθεί, ιδιαίτερα όταν εκφράζονται από όσους δηλώνουν ότι δεν θέλουν να είναι λαϊκιστές.

Οι πολιτικές δυνάμεις σήμερα είναι αντιμέτωπες και με άλλα, βαθύτερα διλήμματα. Ένα από αυτά είναι αν η νεοφιλελεύθερη προοπτική μπορεί να αντιμετωπίσει τις κοινωνικές ανάγκες, τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων. Το δίλημμα αυτό δεν είναι πια ιδεολογικό, αρκεί να δούμε τι έγινε και γίνεται στην Ευρώπη, στις λεγόμενες πλούσιες χώρες, όπου γιγαντώθηκε η φτώχεια, και απλώθηκε σε πολυπληθείς κοινωνικές ομάδες. Μετά από τόσες δεκαετίες νεοφιλελεύθερων επιλογών πολλών κυβερνήσεων της Ευρώπης, πώς αλλιώς μπορούμε να ερμηνεύσουμε την αύξηση της φτώχειας, της περιθωριοποίησης των νέων, της έκπτωσής της δημοκρατίας; Δεν είναι αυτό το πιο τρανταχτό παράδειγμα της χρεοκοπίας του νεοφιλελευθερισμού;

Σήμερα, όμως, όπως συχνά γίνεται, δοκιμάζεται η δημοκρατία. Τίποτα δεν είναι δεδομένο αν δεν πείσουμε τους πολίτες καθημερινά να νοιάζονται για την δημοκρατία, να διεκδικούν τα δικαιώματα τους να καυτηριάζουν τις παραβιάσεις από λογής κέντρα. Η υπεράσπιση της δημοκρατίας, σε μία περίοδο που υπονομεύεται και δυνάμεις του φασισμού σε όλη την Ευρώπη, σημαίνει εμμονή σε αρχές και αξίες. Και η υπεράσπιση της δημοκρατίας είναι ένα διακύβευμα που τα δύο κόμματα μας, το Ποτάμι και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν έμπρακτα δείξει να έχουν κοινές αξίες.

Τα συνέδρια είναι στιγμές στην ιστορία των κομμάτων όπου αναζητούνται συγκλίσεις, αποσαφηνίζονται πολιτικές, αναδεικνύονται διαφορές, επανανοηματοδοτούνται παλιές έννοιες, γίνονται απόπειρες για σύνθεση διαφορετικών εμπειριών και συγκροτούνται προγράμματα δράσης. Σε κάθε περίπτωση τα συνέδρια είναι από τις σημαντικότερες κατακτήσεις του πολιτικού μας συστήματος, ενισχύοντας την πολυφωνία και την συνύπαρξη των διαφορετικοτήτων. Με άλλα λόγια τα συνέδρια είναι μέρος των διαδικασιών παραπέρα εδραίωσης της δημοκρατίας.

Σας ευχαριστούμε για την πρόσκληση σας και σας ευχόμαστε δημιουργικές διεργασίες.