Πολιτικά δεν έχουν κανέναν απολύτως ενδοιασμό να διευρυνθούν στην Ακροδεξιά, είναι συνειδητές οι νεοφιλελεύθερες σιωπές περί φασισμού και η προσπάθεια αντικατάστασης από τον «λαϊκισμό», έχουμε να κάνουμε με πολλά μικρά που συγκροτούν ένα μωσαΐκό, είπε ο πρώην υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου Στο Κόκκινο και τον Νίκο Σβέρκο.

Πέραν του εξωτικού, ολίγον αστείου και ευτράπελου, θα πρέπει να αναρωτηθούμε εάν όλα αυτά είναι τυχαία ή αν εντάσσονται σε γενικότερο εγχείρημα
και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη ο τρόπος με τον οποίο η παραδοσιακή Δεξιά θα διευρυνθεί προς την Ακροδεξιά είναι το μεγάλο της πρόβλημα. Πολιτικά δεν έχει κανέναν απολύτως ενδοιασμό, είπε ο κ. Γαβρόγλου σχολιάζοντας τις δηλώσεις και τοποθετήσεις της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας -και όχι μόνο- με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.

Όπως τόνισε, «οι σιωπές περί φασισμού είναι πάρα πολύ συνειδητές, σιγά-σιγά νομιμοποιείται η λέξη ”λαϊκισμός” για να αντικαταστήσει την λέξη “ακροδεξιά”, “φασισμός”, κτλ. Και το λένε και για την Αριστερά και υποτίθεται για την Ακροδεξιά. Θέλουν να διευρυνθούν προς ένα ακροατήριο που αυτά τα ακούει με πολύ καλό τρόπο.
Σχολίασε εξάλλου ότι του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η αναφορά στην «έμφυτη τάση των Ελλήνων», σημειώνοντας ότι «εγγενές στοιχείο της Ακροδεξιάς είναι να ερμηνεύει πράγματα με ρατσιστικούς όρους, βιολογικούς όρους … το ξέρουμε από τις αρχές του 20ου αιώνα και το κίνημα της ευγονικής στις ΗΠΑ». Αυτά τα πράγματα «δεν μπορεί κανείς να φανταστεί ότι είναι αμέλεια κάποιου συνεργάτη … είναι πάρα πολύ συστηματικό».

«Το ερώτημα» κατά τον ίδιο «είναι εάν με μικρά πηδηματάκια η ιδεολογία του Νεοφιλελευθερισμού ολισθαίνει σε μία ιδεολογία της Ακροδεξιάς, αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Έχουμε να κάνουμε με πολλά “μικρά” που όμως συγκροτούν ένα μωσαΐκό … όλα αυτά μαζί συγκροτούν μία ιδεολογία, από την μία μεριά “θολούρας”, από την άλλη σιγά-σιγά μιλούν και σε αυτό το ακροατήριο … δυστυχώς σε πολύ καθυστερημένα στρώματα της κοινωνίας, το ξέρουμε σε όλες τις χώρες όπου η Ακροδεξιά έχει πάρει το πάνω χέρι. Αυτό είναι το πιο επικίνδυνο στοιχείο».

Αναφέρθηκε εξάλλου και στον αποσπασματικό και πλάγιο τρόπο με τον οποίο νομοθετούνται ή προωθούνται σειρά κρίσιμων θεμάτων στην Παιδεία, από την εξίσωση πτυχίων ως την διδασκαλία των Θρησκευτικών, τονίζοντας ότι «η εμπλοκή με το υπουργείο Παιδείας πέραν όλων των άλλων χρειάζεται βαθιά γνώση του αντικειμένου … το να λες “θέλω να μοιάσω στην Ευρώπη” δεν σημαίνει ότι θα γίνει κιόλας. Υπάρχει θέμα έλλειψης γνώσης».

Σημείωσε μάλιστα ότι «αυτά που κάνουν, για την ώρα ταυτίζονται πλήρως με την κ. Διαμαντοπούλου, το νομοσχέδιο της οποίας για τα πανεπιστήμια έφερε μία καταστροφική καθημερινότητα, το να μην υπάρχουν κανόνες σε ένα θεσμό του Δημοσίου, φέρνει φυγόκεντρες δυνάμεις … τώρα θέλουν πάλι να το απορρυθμίσουν, με μία εμμονή στα θέματα του management. Αυτά τα έχει ξεπεράσει η Ευρώπη, στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ γίνεται τεράστια συζήτηση για την επανανοηματοδότηση του δημόσιου πανεπιστημίου. Θα πρότεινα να την διαβάσουν λίγο, δεν γίνεται από “φλογερούς Αριστερούς”, αλλά από τεχνοκράτες, που βλέπουν το αδιέξοδο. Οι φοιτητές στην Αμερική σήμερα έχουν χρέος 1,5 τρισ. δολάρια από τα δάνεια που πήραν για να σπουδάσουν. Δεν μπορεί να λες “εντάξει, εμείς δεν θα το κάνουμε έτσι”. Και οι Αμερικάνοι δεν πήγαν να το κάνουν έτσι. Τους προέκυψε».

Για τα θρησκευτικά, ο κ. Γαβρόγλου είπε ότι υπάρχει η απόφαση του ΣτΕ για την οποία έχει εκφραστεί η κάθετη αντίθεσή μας, αλλά «τώρα πρέπει να αποφασίσουν τι θα κάνουν. Υπάρχει λύση: το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής ας κάνει μία πρόταση». Προσέθεσε μάλιστα ότι του κάνει εντύπωση ότι ο αρχιεπίσκοπος «βγαίνει χτες και λέει “είμαστε αντίθετοι με το πρόγραμμα σπουδών του Γαβρόγλου” (σαν να είναι προσωπικό), ενώ για όλα αυτά υπήρχε συνεννόηση με την Εκκλησία ... Η Πολιτεία πρέπει να έχει την ευθύνη για το τελικό περιεχόμενο των βιβλίων, αλλά αν βουλιάζει το καράβι και ο ένας πηδάει, ο άλλος πηδάει, ο τρίτος δεν το υπερασπίζεται, θα πρέπει και εμείς πια, ως ΣΥΡΙΖΑ, να αναθεωρήσουμε τις απόψεις και να πάμε σε ριζοσπαστικότερες λύσεις».