Οι εκτοπισμένοι κρατούμενοι που στάλθηκαν για καταναγκαστική εργασία και οι οικονομικοί μετανάστες, ιδίως από τις βουλγαροκρατούμενες περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης, αναδεικνύουν τη συστηματική πολιτική των γερμανικών αρχών και τα νήματα που συνδέουν τις τραυματικές εμπειρίες της Κατοχής με τις παραγωγικές ανάγκες της γερμανικής πολεμικής οικονομίας.
Η ξεχωριστή ιστορία των χιλιάδων Ελληνοεβραίων που στάλθηκαν στο στρατόπεδο εξόντωσης του Άουσβιτς υπογραμμίζει τις φυλετικές διαστάσεις της οργανωμένης μετακίνησης πολιτών προς το Γερμανικό Ράιχ.
Τέλος, οι επώνυμες περιπτώσεις –όπως αυτή του Νίκου Ζαχαριάδη που στάλθηκε στο Νταχάου τον Μάιο του 1941 ως ο πρώτος εκτοπισμένος- καθώς και του Αβραάμ Μπεναρόγια στα τέλη του 1942, φωτίζουν μία σχετικά άγνωστη πτυχή της ιστορίας του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος.
Εφημερίδα που κυκλοφόρησαν Έλληνες πρώην κρατούμενοι στο Νταχάου, μετά την απελευθέρωση του στρατοπέδου από τα αμερικανικά στρατεύματα (Βιβλιοθήκη ΑΣΚΙ)
