to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Ισπανία: Ζητείται αριστερή απάντηση στο δεξιό μέτωπο

Η κίνηση του Σάντσεθ είχε προφανώς στόχο να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο, να αλλάξει τον σχεδιασμό του και να προκαλέσει και ένα σοκ στις δυνάμεις της Αριστεράς


«Οι φίλοι μας από το Vox τριπλασιάζουν την παρουσία τους στην περιφέρεια και θα είναι καθοριστικοί για τον σχηματισμό έξι περιφερειακών κυβερνήσεων μαζί με το Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ). Αυτό είναι το “ορεκτικό” εκείνου που ελπίζουμε να γίνει στις επόμενες ισπανικές βουλευτικές εκλογές και, λίγους μήνες αργότερα, και στις Βρυξέλλες». Ο επικεφαλής της ομάδας των Αδελφών της Ιταλίας στο Ευρωκοινοβούλιο Κάρλο Φιντάντσα δεν χρειαζόταν να κρυφτεί πλέον. Και να ήθελε, δεν θα μπορούσε…

Το κόμμα της Τζόρτζια Μελόνι κυκλοφορεί πλέον στα ευρωπαϊκά σαλόνια, δέχεται επιθέσεις γοητείας από το ΕΛΚ του Μάνφρεντ Βέμπερ και βλέπει τα «αδέλφια» από την Ισπανία να κινούνται σε μια ανάλογη τροχιά ανόδου. Αυτό που συνέβη μετά τις εκλογές στην Ιταλία, να σχηματίσουν δηλαδή κυβέρνηση οι συντηρητικοί με τους ακροδεξιούς, μοιάζει πολύ πιθανό να γίνει και στην Ισπανία. Όχι πια μόνο σε περιφερειακό επίπεδο, μετά τα αποτελέσματα των περιφερειακών εκλογών της περασμένης Κυριακής, αλλά και σε εθνικό. Η Δεξιά σε όλες τις εκδοχές της ανεβαίνει, η Αριστερά συρρικνώνεται και συνήθως τρώγεται μεταξύ της. Το Λαϊκό Κόμμα του Αλμπέρτο Νούνιεθ Φεϊχόο και το Vox του Σαντιάγο Αμπασκάλ πανηγυρίζουν και συζητούν ήδη για το πώς θα μοιράσουν τα υπουργεία έπειτα από μια νίκη και σε εθνικό επίπεδο.


Τολμηρή απόφαση

Ο Πέδρο Σάντσεθ ακολούθησε τη λαϊκή ρήση «καλύτερα ένα τέλος με πόνο, παρά πόνος δίχως τέλος». Μετά τη νίκη της Δεξιάς την περασμένη Κυριακή αποφάσισε να προσφύγει στις κάλπες μέσα στο καλοκαίρι αντί να περιμένει κάποιο αβέβαιο χριστουγεννιάτικο δώρο με τη μορφή αναστροφής του κλίματος έως τον Δεκέμβριο. Είναι μια απόφαση με ρίσκο, αλλά και μια απόδειξη ότι δεν κλείνει τα μάτια του απέναντι στην πραγματικότητα.

Οι εκλογές της 23ης Ιουλίου αποκτούν έτσι έναν πανευρωπαϊκό χαρακτήρα, όχι μόνο γιατί θα συμπέσουν με την ισπανική προεδρία της Ε.Ε., που ξεκινά την 1η του ίδιου μήνα και που όλοι πίστευαν ότι θα μπορούσε να τονώσει τον έτσι κι αλλιώς «κοσμοπολίτικο» αέρα στην εικόνα τού «γόη της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας». Αλλά και επειδή ακολουθούν σε έναν χρόνο και οι ευρωεκλογές και το μοντέλο συσπείρωσης της «δεξιάς πολυκατοικίας», όπως το βιώνουμε στην Ιταλία, θα μπορούσε να εφαρμοστεί πλέον και στην Ιβηρική και να προδιαγράψει εξελίξεις για όσα θα δούμε να γίνονται στην Ευρώπη την επόμενη πενταετία.

Η εξαφάνιση των «Πολιτών» (Ciudadanos) είναι αποκαλυπτική. Οι ακροκεντρώοι δεν χρειάζεται να κρύβουν το μίσος τους για οτιδήποτε προοδευτικό πίσω από κάποια δήθεν νεοπαγή φιλελεύθερα σχήματα. Ο νεοσυντηρητισμός συναντά τον ακραίο εθνικισμό ανοικτά στις πλατείες της χώρας και διεκδικεί να κατακλύσει όλη τη χώρα.


Εκκληση για ενότητα

Η κίνηση του Σάντσεθ είχε προφανώς στόχο να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο, να αλλάξει τον σχεδιασμό του και να προκαλέσει παράλληλα και ένα σοκ στις δυνάμεις της Αριστεράς, που παραμένουν διχασμένες και τιμωρήθηκαν γι’ αυτό την περασμένη Κυριακή. Αυτό αφορά και το Σοσιαλιστικό Κόμμα και τους Unidas Podemos, που σε κάποιες περιφέρειες δεν κατάφεραν να μπουν στη Βουλή. Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν μπορεί να εξαρτάται μόνο από την ημερομηνία που θα στηθούν οι κάλπες.

Ο «ιδιωτεύων» Πάμπλο Ιγκλέσιας πρότεινε τώρα τη δημιουργία ενός μετώπου της Αριστεράς με την κοινή κάθοδο του Σάντσεθ με τη Γιολάντα Ντίαθ, υπουργό Εργασίας και αρχηγό του νέου κόμματος Sumar (το άθροισμα, η σούμα), που όμως κι αυτό προέρχεται από τη διάσπαση ενός τμήματος των Unidas Podemos. Οι επόμενες μέρες θα δείξουν κατά πόσο μια τέτοια προοπτική είναι ρεαλιστική ή αν τελικά οι αντιπαλότητες που συνοδεύουν παραδοσιακά την Αριστερά θα υπερισχύσουν και το σήμα κινδύνου που εκπέμπει η σύγχρονη μεταφρανκική Ισπανία θα αγνοηθεί. Πάντως η γενική γραμματέας των Podemos δήλωσε έτοιμη να συζητήσει με την Ντίαθ τις δυνατότητες για κοινή κάθοδο στις εκλογές.

Πέραν όμως της ανάγκης για εκλογικές συνεργασίες, υπάρχουν και ερωτήματα πολύ βαθύτερα που θα πρέπει να απαντηθούν. Γιατί, παρά τις προσπάθειες του Σάντσεθ να στηριχτούν τα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας τόσο στην πανδημία όσο και εν μέσω της ενεργειακής κρίσης, πολλοί πολίτες προτίμησαν να ψηφίσουν Δεξιά; Γιατί έχασαν τις εκλογές «περιφερειάρχες και δήμαρχοι με άψογο έργο», όπως παραδέχθηκε ο ίδιος ο πρωθυπουργός αναλαμβάνοντας την ευθύνη της ήττας;

Παραδόξως, ανάλογα φαινόμενα καταψήφισης επιτυχημένων προοδευτικών δημάρχων καταγράφηκαν την ίδια μέρα και σε πόλεις της Ιταλίας, όπου πραγματοποιήθηκαν επίσης τοπικές εκλογές. Αν θυμηθεί κανείς και τις εκλογές στην Ελλάδα, θα μπορούσε απλοϊκά να αποφανθεί ότι ένας «ιός συντηρητισμού» έπληξε με πανδημικό τρόπο τον ευρωπαϊκό Νότο. Το πρόβλημα όμως δεν μπορεί να απαντηθεί με την προσφυγή σε μεταφυσικές παρομοιώσεις ή με το άλλοθι μιας δύσπεπτης για τις μάζες «αριστερής αυθεντίας». Υπάρχουν επιστημονικά εργαλεία για την καταγραφή και την ανάλυσή του. Το αν υπάρχει χρόνος για την αντιμετώπισή του είναι ένα άλλο μεγάλο ερώτημα.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)