Tης Κορίνας Βασιλοπούλου
Η υψηλή ανεργία δεν είναι το μόνο σοβαρό πρόβλημα σε μια κοινωνία. Πρόβλημα μπορεί να αποτελεί και η εργασία. Η απλήρωτη εργασία, η εποχική εργασία, η αυθαίρετη μείωση μισθών, η αυθαίρετη απόλυση… Ελλάδα; Ισπανία! Στην πρωταθλήτρια Ευρώπης στην ανεργία, το σκηνικό στην αγορά εργασίας θυμίζει όλο και πιο επικίνδυνα τη μνημονιακή Ελλάδα. Τις προάλλες, οι Ισπανοί δέχτηκαν την πρώτη μεγάλη ψυχρολουσία της χρονιάς: το ποσοστό της ανεργίας της χώρας τους, το μεγαλύτερο στην ευρωζώνη, χτυπά ιστορικό ρεκόρ (26,02%), όπως και ο επίσημος αριθμός των ανέργων, οι οποίοι φτάνουν σχεδόν τα 6 εκατομμύρια!
Αλλά, και στο μέτωπο της εργασίας, τα πράγματα δεν είναι πάντα ευχάριστα. Χιλιάδες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα μένουν απλήρωτοι για μήνες, είτε γιατί οι επιχειρήσεις τους αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας είτε γιατί, απλώς, οι εργοδότες χρησιμοποιούν την κρίση ως πρόσχημα για να μην ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους. Πρόσφατα, οι «New York Times» αφιέρωσαν ολόκληρο ρεπορτάζ στους απλήρωτους εργαζόμενους της Ισπανίας: όπως την 36χρονη Αννα Μαρία, η οποία δουλεύει εδώ και δύο χρόνια σε εργαστήρι κεραμικής, αλλά τον μισθό της τον λαμβάνει όποτε και αν… «Δεν παραιτούμαι», λέει στην αμερικανική εφημερίδα, «γιατί κινδυνεύω να χάσω τα λεφτά που μου χρωστάνε. Κι ύστερα, με τόση ανεργία τριγύρω, πού θα ξαναβρώ δουλειά;».
Ο φόβος κρατά τα στόματα κλειστά. Πολλοί απλήρωτοι δεν καταγγέλλουν τον εργοδότη τους στην επιθεώρηση εργασίας από φόβο μήπως απολυθούν ή μήπως η εταιρεία κλείσει και, μαζί με τη θέση τους, χάσουν και κάθε ελπίδα να πάρουν πίσω τα χρωστούμενα. Γι” αυτό και δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία για τον αριθμό των απλήρωτων εργαζόμενων. Βάσιμος ο φόβος τους, καθώς 300.000 επιχειρήσεις έχουν χρεοκοπήσει τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Υστερα, υπάρχουν κι αυτοί που μένουν απλήρωτοι επειδή το κράτος έχει κάνει στάση πληρωμών στην τοπική αυτοδιοίκηση! Τέτοια είναι η περίπτωση της 31χρονης Μπεατρίθ, φυσιοθεραπεύτριας σε κέντρο αποκατάστασης ηλικιωμένων και του άντρα της, οδηγού λεωφορείου. Οι δουλειές και των δύο χρηματοδοτούνται από την αυτόνομη περιφέρεια της Βαλένθια, η οποία βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας και ήταν η πρώτη που το περασμένο καλοκαίρι ζήτησε «διάσωση» από την κεντρική κυβέρνηση της Μαδρίτης.
Στην Ισπανία του Μαριάνο Ραχόι, ο οποίος αποδεικνύεται μνημονιακότερος των μνημονιακών, τα πράγματα είναι κάθε μέρα και πιο δύσκολα για όσους έχουν -ακόμα- δουλειά. Εχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που η κυβέρνηση επέβαλε γενναία «μεταρρύθμιση» στις εργασιακές σχέσεις (Φεβρουάριος 2012), αλλά, «αυτή η μεταρρύθμιση», όπως σχολιάζει η «El Pais», «επιταχύνει την απώλεια των θέσεων εργασίας». Υποτίθεται ότι είχε επιβληθεί με τον ακριβώς αντίθετο στόχο: τη μείωση της ανεργίας, η οποία όμως αυξήθηκε από το 22% στο 26%.
Η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων – γιατί περί αυτού πρόκειται – δίνει στις επιχειρήσεις τη δυνατότητα να υπογράφουν επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις αντί για συλλογικές, να μειώνουν τους μισθούς, εφόσον αντιμετωπίζουν πρόβλημα και να απολύουν με μικρότερη αποζημίωση από ό,τι ίσχυε παλιότερα ή καθόλου αποζημίωση για τον πρώτο χρόνο εργασίας. Την ίδια στιγμή, παρατηρείται μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθωτών κατά 1,6 μονάδες, η υψηλότερη από το 1982, όταν ο πληθωρισμός κάλπαζε στο 14%. «Αυτού του είδους οι εργασιακές μεταρρυθμίσεις πρέπει να εφαρμόζονται όταν υπάρχει ανάπτυξη», δηλώνει στην «El Pais» ο Χουάν Χοσέ Δολάδο, καθηγητής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Κάρλος ΙΙΙ.«Μόνο τότε μπορούν να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας».
Και η πολυπόθητη ανάπτυξη; Αυτή μάλλον αργεί ακόμα. Σύμφωνα με το Επιχειρησιακό Βαρόμετρο που δημοσιεύει η «El Pais», οι μισές επιχειρήσεις της χώρας προβλέπεται να προχωρήσουν σε νέες απολύσεις. Επίσης, σύμφωνα πάντα με το ίδιο βαρόμετρο, δεν υπάρχει το απαραίτητο κλίμα εμπιστοσύνης για την προσέλκυση επενδύσεων. Το 52% του ισπανικού επιχειρηματικού κόσμου, το οποίο, στη μεγάλη του πλειοψηφία, χαιρέτισε τη νίκη της δεξιάς τον Νοέμβριο του 2011, σήμερα κρίνει αρνητικά τον πρώτο χρόνο της κυβέρνησης Ραχόι.
28/01/2013
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
